ویتوریو دسیکا ( به ایتالیایی: Vittorio De Sica ) ( زاده ۷ ژوئیه ۱۹۰۱ – درگذشته ۱۳ نوامبر ۱۹۷۴ ) کارگردان و بازیگر ایتالیایی و از پیشگامان نئورئالیسم سینمای ایتالیا بود.
در ۷ ژوئیهٔ ۱۹۰۱ در سورای ایتالیا متولد شد و در۱۳ نوامبر ۱۹۷۴ از سرطان ریه در سن ۷۳ سالگی درگذشت.
اندک زمانی بعد از تولدش خانواده اش به ناپل نقل مکان کرد. پدرش امبرتو دسیکا کارمند بانک و بیمه گذار بود و رابطه بسیار نزدیکی با پسرش داشت و فیلم اومبرتو دی را بر اساس زندگی پدرش ساخت. با آغاز جنگ جهانی اول خانواده به فلورانس نقل مکان می کند جایی که ویتوریو ۱۴ ساله اولین نقش هایش را در نمایش های کوچکی که برای سربازان زخمی بیمارستان ترتیب می دادند بازی کرد. برای ادامه تحصیل در رشته حسابداری به رم می رود و یه واسطه یک دوست خانوادگی بازی در یک فیلم صامت از آلفردو دی آنتونی را در سال ۱۹۱۷ تجربه می کند.
از سال ۱۹۲۳ کار در تئاتر را آغاز می کند. سال ۱۹۳۰ با ماریو کامرینی آشنا می شود و بار دیگر در فیلم سینمایی ظاهر می شود اما همچنان کار در تئاتر را ادامه می دهد و در سال ۱۹۴۹ به همراه همسرش جودیتا ریسونه و سرجیو توفانو گروه تئاتری خود را تشکیل می دهند که بیشتر در نمایش های کمدی فعالیت داشت.
در سال ۱۹۴۴ با فیلمنامه ای از چزاره زاواتینی و بازی مارچلو ماسترویانی فیلم بچه ها نگاهمان می کنند را کارگردانی می کند که آغازگر فیلم های نئورالیسم اوست. چهار فیلم دیگر در همین سبک می سازد که همگی شاهکارهای جهانی می شوند. واکسی ۱۹۴۶، دزد دوچرخه ۱۹۴۸، معجزه در میلان ۱۹۵۱ و اومبرتو دی ۱۹۵۲. از دیگر فیلم های پر افتخارش می توان به طلای ناپل ۱۹۵۴، دو زن ۱۹۶۰، دیروز امروز فردا ۱۹۶۳ و باغ فینزی کوینتینی ۱۹۷۱ اشاره کرد.
عامل دیگر موفقیت هایش بازی سوفیا لورن در فیلم هایش است که حاصل آن جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن و جایزه اسکار برای فیلم دو زن است همچنین بخاطر بازی در فیلم های دیروز امروز فردا، معجزه در میلان و گل آفتابگردان از سوفیا لورن تقدیر شد.
به عنوان بازیگر بار دیگر با فیلم نان، عشق و رؤیاها از لوئیجی کومنچینی و ژنرال دلا روره از روبرتو روسلینی در کنار جینا لولوبریجیدا به نقش آفرینی پرداخت.
از دیدگاه عاطفی و خانوادگی از ازدواج اولش با جودیتا ریسونه در سال ۱۹۳۷ صاحب دختری بنام امی شد اما سال ۱۹۴۲ با هنرپیشه اسپانیایی ماریا مرکاده که در فیلمی از خود او مشغول بازی بود آشنا شد و بالاخره در مکزیک از همسر اولش جدا شد و با مرکاده ازدواج کرد. چون قانون ایتالیا طلاق را به رسمیت نمی شناخت برای گذر از این مانع ملیت فرانسوی گرفت و بار دیگر با مرکاده در پاریس ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو پسر به نام های مانوئل ۱۹۴۹ است که آهنگساز فیلم شد و دیگری کریستین ۱۹۵۱ است که راه پدر را دنبال کرد و بازیگر، کارگردان و فیلمنامه نویس سینما شد. ماریا مرکاده دختر عموی رامون مرکادر قاتل تروتسکی است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۷ ژوئیهٔ ۱۹۰۱ در سورای ایتالیا متولد شد و در۱۳ نوامبر ۱۹۷۴ از سرطان ریه در سن ۷۳ سالگی درگذشت.
اندک زمانی بعد از تولدش خانواده اش به ناپل نقل مکان کرد. پدرش امبرتو دسیکا کارمند بانک و بیمه گذار بود و رابطه بسیار نزدیکی با پسرش داشت و فیلم اومبرتو دی را بر اساس زندگی پدرش ساخت. با آغاز جنگ جهانی اول خانواده به فلورانس نقل مکان می کند جایی که ویتوریو ۱۴ ساله اولین نقش هایش را در نمایش های کوچکی که برای سربازان زخمی بیمارستان ترتیب می دادند بازی کرد. برای ادامه تحصیل در رشته حسابداری به رم می رود و یه واسطه یک دوست خانوادگی بازی در یک فیلم صامت از آلفردو دی آنتونی را در سال ۱۹۱۷ تجربه می کند.
از سال ۱۹۲۳ کار در تئاتر را آغاز می کند. سال ۱۹۳۰ با ماریو کامرینی آشنا می شود و بار دیگر در فیلم سینمایی ظاهر می شود اما همچنان کار در تئاتر را ادامه می دهد و در سال ۱۹۴۹ به همراه همسرش جودیتا ریسونه و سرجیو توفانو گروه تئاتری خود را تشکیل می دهند که بیشتر در نمایش های کمدی فعالیت داشت.
در سال ۱۹۴۴ با فیلمنامه ای از چزاره زاواتینی و بازی مارچلو ماسترویانی فیلم بچه ها نگاهمان می کنند را کارگردانی می کند که آغازگر فیلم های نئورالیسم اوست. چهار فیلم دیگر در همین سبک می سازد که همگی شاهکارهای جهانی می شوند. واکسی ۱۹۴۶، دزد دوچرخه ۱۹۴۸، معجزه در میلان ۱۹۵۱ و اومبرتو دی ۱۹۵۲. از دیگر فیلم های پر افتخارش می توان به طلای ناپل ۱۹۵۴، دو زن ۱۹۶۰، دیروز امروز فردا ۱۹۶۳ و باغ فینزی کوینتینی ۱۹۷۱ اشاره کرد.
عامل دیگر موفقیت هایش بازی سوفیا لورن در فیلم هایش است که حاصل آن جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن و جایزه اسکار برای فیلم دو زن است همچنین بخاطر بازی در فیلم های دیروز امروز فردا، معجزه در میلان و گل آفتابگردان از سوفیا لورن تقدیر شد.
به عنوان بازیگر بار دیگر با فیلم نان، عشق و رؤیاها از لوئیجی کومنچینی و ژنرال دلا روره از روبرتو روسلینی در کنار جینا لولوبریجیدا به نقش آفرینی پرداخت.
از دیدگاه عاطفی و خانوادگی از ازدواج اولش با جودیتا ریسونه در سال ۱۹۳۷ صاحب دختری بنام امی شد اما سال ۱۹۴۲ با هنرپیشه اسپانیایی ماریا مرکاده که در فیلمی از خود او مشغول بازی بود آشنا شد و بالاخره در مکزیک از همسر اولش جدا شد و با مرکاده ازدواج کرد. چون قانون ایتالیا طلاق را به رسمیت نمی شناخت برای گذر از این مانع ملیت فرانسوی گرفت و بار دیگر با مرکاده در پاریس ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو پسر به نام های مانوئل ۱۹۴۹ است که آهنگساز فیلم شد و دیگری کریستین ۱۹۵۱ است که راه پدر را دنبال کرد و بازیگر، کارگردان و فیلمنامه نویس سینما شد. ماریا مرکاده دختر عموی رامون مرکادر قاتل تروتسکی است. [ ۱]
wiki: ویتوریو دسیکا