وویچیخ ویتولد یاروزلسکی ( به لهستانی: Wojciech Witold Jaruzelski ) یک ژنرال نظامی، سیاست مدار کمونیست و آخرین رهبر جمهوری خلق لهستان بود. یاروزلسکی بین سال های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۹ به عنوان دبیراول حزب کارگران متحد لهستان ( حزب حاکم جمهوری خلق لهستان ) خدمت کرد. وی همچنین از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۵ سمت نخست وزیر لهستان را برعهده داشته است. وی در سال ۱۹۸۹ پس از انجام تغییرات در سیستم حکومتی لهستان و برقراری مجدد پست ریاست جمهوری به عنوان رئیس جمهور لهستان برگزیده شد و تا سال ۱۹۹۰ این مقام را دراختیار داشت. او همچنین تا سال ۱۹۹۰ فرمانده کل ارتش خلق لهستان بوده است.
او را در لهستان و بیرون از آن با عینک سیاه و درشتش می شناختند. چند سال پیش که از حکمت این عینک سیاه از او پرسیدند، با لحنی استعاری گفت که زندگی اش دایم در «معرض تشعشعات و نورهای تند» بوده است. در حقیقت زمانی که بدلیل اشغال لهستان توسط شوروی در جنگ جهانی دوم، به سیبری تبعید شده و در معرض تششعات شدید ناشی از برخورد نور خورشید و برف قرار گرفته بود.
یاروزلسکی سال ۱۹۲۳ در خانواده ای اشرافی به دنیا آمد ولی در همان جوانی هوادار کمونیسم شد. با قرارداد شوروی و آلمان در سال ۱۹۳۹ بر سر تقسیم لهستان و ورود ارتش شوروی به بخش شرقی این کشور او و خانواده اش از سوی حکومت استالین به سیبری تبعید شدند و پدر در همین تبعید درگذشت.
یاروزلسکی در ۳۳ سالگی جوانترین ژنرال ارتش لهستان شد.
با این وجود هنگامی که چند سال بعد ارتش آلمان هیتلری به شوروی حمله ور شد یاروزلسکی داوطلبانه به صفوف «واحدهای سرخ» لهستان پیوست که برای کمک به ارتش شوروی تشکیل شده بودند. او بعد از جنگ و برقراری حکومت کمونیستی در لهستان به سرعت مدارج ترقی را در ارتش طی کرد و در سن ۳۳ سالگی جوانترین ژنرال ارتش این کشور شد. سال ۱۹۶۴به عضویت کمیته مرکزی حزب کمونیست درآمد، ۴ سال بعد وزیر دفاع شد و ۱۵ سال در این مقام ماند. به هنگام تحویل قدرت به لخ والسا در سال ۱۹۸۹، از این که در سال ۱۹۶۸ به عنوان وزیر دفاع با اعزام نیرو برای کمک به قوای شوروی در سرکوب بهار پراگ شرکت داشته، از مردم لهستان عذر خواست. این عذرخواهی را سال ۲۰۰۵ در پراگ نیز تکرار کرد.
بعدتر برقراری حکومت نظامی در لهستان را هم «شری کوچک» خواند که با آن کشور را از شری بزرگتر، یعنی هجوم ارتش شوروی و بروز وضعیتی مشابه مانند ۱۹۵۶ در مجارستان یا سرکوب بهار پراگ در سال ۱۹۶۸ مصون داشته است. این استدلال در میان تاریخدانان محل تردید است و در اسناد کا گ ب هم سند و مدرکی موجود نیست که از قصد رهبری وقت شوروی به اعزام نیرو به لهستان در سال ۱۹۸۱ حکایت داشته باشد. مخالفان یاروزلسکی و بخشی از نخبگان شوروی سابق او را متهم می کنند که زمانی که تقاضایش از مسکو برای دخالت نظامی بی پاسخ ماند خود راساً وارد عمل شد و ارتش را به مصاف مخالفان فرستاد. هر چه که بود، بخش های بزرگی از جامعه لهستان، ورای انگیزه ها و پیش زمینه های اقدام یاروزلسکی، همچنان آن را تأیید می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو را در لهستان و بیرون از آن با عینک سیاه و درشتش می شناختند. چند سال پیش که از حکمت این عینک سیاه از او پرسیدند، با لحنی استعاری گفت که زندگی اش دایم در «معرض تشعشعات و نورهای تند» بوده است. در حقیقت زمانی که بدلیل اشغال لهستان توسط شوروی در جنگ جهانی دوم، به سیبری تبعید شده و در معرض تششعات شدید ناشی از برخورد نور خورشید و برف قرار گرفته بود.
یاروزلسکی سال ۱۹۲۳ در خانواده ای اشرافی به دنیا آمد ولی در همان جوانی هوادار کمونیسم شد. با قرارداد شوروی و آلمان در سال ۱۹۳۹ بر سر تقسیم لهستان و ورود ارتش شوروی به بخش شرقی این کشور او و خانواده اش از سوی حکومت استالین به سیبری تبعید شدند و پدر در همین تبعید درگذشت.
یاروزلسکی در ۳۳ سالگی جوانترین ژنرال ارتش لهستان شد.
با این وجود هنگامی که چند سال بعد ارتش آلمان هیتلری به شوروی حمله ور شد یاروزلسکی داوطلبانه به صفوف «واحدهای سرخ» لهستان پیوست که برای کمک به ارتش شوروی تشکیل شده بودند. او بعد از جنگ و برقراری حکومت کمونیستی در لهستان به سرعت مدارج ترقی را در ارتش طی کرد و در سن ۳۳ سالگی جوانترین ژنرال ارتش این کشور شد. سال ۱۹۶۴به عضویت کمیته مرکزی حزب کمونیست درآمد، ۴ سال بعد وزیر دفاع شد و ۱۵ سال در این مقام ماند. به هنگام تحویل قدرت به لخ والسا در سال ۱۹۸۹، از این که در سال ۱۹۶۸ به عنوان وزیر دفاع با اعزام نیرو برای کمک به قوای شوروی در سرکوب بهار پراگ شرکت داشته، از مردم لهستان عذر خواست. این عذرخواهی را سال ۲۰۰۵ در پراگ نیز تکرار کرد.
بعدتر برقراری حکومت نظامی در لهستان را هم «شری کوچک» خواند که با آن کشور را از شری بزرگتر، یعنی هجوم ارتش شوروی و بروز وضعیتی مشابه مانند ۱۹۵۶ در مجارستان یا سرکوب بهار پراگ در سال ۱۹۶۸ مصون داشته است. این استدلال در میان تاریخدانان محل تردید است و در اسناد کا گ ب هم سند و مدرکی موجود نیست که از قصد رهبری وقت شوروی به اعزام نیرو به لهستان در سال ۱۹۸۱ حکایت داشته باشد. مخالفان یاروزلسکی و بخشی از نخبگان شوروی سابق او را متهم می کنند که زمانی که تقاضایش از مسکو برای دخالت نظامی بی پاسخ ماند خود راساً وارد عمل شد و ارتش را به مصاف مخالفان فرستاد. هر چه که بود، بخش های بزرگی از جامعه لهستان، ورای انگیزه ها و پیش زمینه های اقدام یاروزلسکی، همچنان آن را تأیید می کنند.
wiki: وویچیخ یاروزلسکی