وودی آلن. وودی آلن ( انگلیسی: Woody Allen؛ زاده شده با نام آلن استوارت کونیگزبرگ؛ ۳۰ نوامبر ۱۹۳۵ ) کارگردان فیلم، نویسنده و بازیگر آمریکایی است. او در طول شش دهه دوران حرفه ای خود چندین فیلم دریافت کنندهٔ جایزهٔ اسکار ساخته است. آلن فعالیت حرفه ای خود را در دههٔ ۱۹۵۰ با نوشتن برای آثار تلویزیون آغاز کرد و در کنار مل بروکس، کارل راینر، لری گلبرت و نیل سایمون کار کرد. او همچنین چندین کتاب شامل داستان های کوتاه و نمایش های طنز برای نیویورکر به چاپ رسانده است. او اوایل دههٔ ۱۹۶۰ در کنار گرینیچ ویلج، لنی بروس، الین می، مایک نیکولز و جون ریورز در گرینیچ ویلج نمایش های استندآپ کمدی اجرا کرد. آلن از اواسط تا اواخر دههٔ ۱۹۶۰ سه آلبوم کمدی منتشر کرد که برای یکی از آن ها نامزد دریافت جایزهٔ گرمی شد. [ ۲] در سال ۲۰۰۴، کمدی سنترال نام آلن را در فهرست ۱۰۰ استندآپ کمدین بزرگ جهان رتبه بندی کرد، [ ۳] [ ۴] و یک نظرسنجی در بریتانیا، آلن را سومین کمدین بزرگ معرفی کرد. [ ۵]
آلن در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ مشغول نوشتن و کارگردانی فیلم ها شد و به طور تخصصی به کار بر روی کمدی بزن بکوب مانند پول را بردار و فرار کن ( ۱۹۶۹ ) ، موزها ( ۱۹۷۱ ) ، درخواب فرورفته ( ۱۹۷۳ ) و عشق و مرگ ( ۱۹۷۵ ) پرداخت. او در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ به کار بر آثار نمایشی تحت تأثیر سینمای هنری اروپا پرداخت و صحنه های داخلی ( ۱۹۷۸ ) ، منهتن ( ۱۹۷۹ ) و خاطرات استارداست ( ۱۹۸۰ ) را منتشر کرد و فعالیتش تا به امروز بر ساخت کمدی و درام تناوب دارد. آلن اغلب به عنوان بخشی از موج فیلم سازان هالیوود نو در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ تا اواخر دههٔ ۱۹۷۰ مانند مارتین اسکورسیزی، رابرت آلتمن و سیدنی لومت شناخته می شود. [ ۶] او اغلب در فیلم هایش نقش آفرینی می کند و عموماً شخصیتی که در نقش استندآپ توسعه داده شده است را ایفا کرده. فیلم کمدی رمانتیک آنی هال ( ۱۹۷۷ ) با حضور آلن و همکار مکرر او دایان کیتن، چهار جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلم نامه غیراقتباسی و بازیگر نقش اول زن را به همراه داشت. منتقدان، آثار او در دههٔ ۱۹۸۰ را توسعه یافته ترین دوره آلن می دانند. از فیلم هایش در این دوره می توان به زلیگ ( ۱۹۸۳ ) ، برادوی دنی رز ( ۱۹۸۴ ) ، رز ارغوانی قاهره ( ۱۹۸۵ ) ، هانا و خواهرانش ( ۱۹۸۶ ) ، روزگار رادیو ( ۱۹۸۷ ) ، زنی دیگر ( ۱۹۸۸ ) و جنایت و جنحه ( ۱۹۸۹ ) اشاره کرد. در قرن ۲۱ بسیاری از فیلم های آلن در اروپا واقع و ضبط شده اند؛ مانند امتیاز نهایی ( ۲۰۰۵ ) ، ویکی کریستینا بارسلونا ( ۲۰۰۸ ) و نیمه شب در پاریس ( ۲۰۱۱ ) . آلن با فیلم های تحسین شدهٔ یاسمن پژمرده ( ۲۰۱۳ ) و کافه سوسایتی ( ۲۰۱۶ ) به آمریکا بازگشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآلن در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ مشغول نوشتن و کارگردانی فیلم ها شد و به طور تخصصی به کار بر روی کمدی بزن بکوب مانند پول را بردار و فرار کن ( ۱۹۶۹ ) ، موزها ( ۱۹۷۱ ) ، درخواب فرورفته ( ۱۹۷۳ ) و عشق و مرگ ( ۱۹۷۵ ) پرداخت. او در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ به کار بر آثار نمایشی تحت تأثیر سینمای هنری اروپا پرداخت و صحنه های داخلی ( ۱۹۷۸ ) ، منهتن ( ۱۹۷۹ ) و خاطرات استارداست ( ۱۹۸۰ ) را منتشر کرد و فعالیتش تا به امروز بر ساخت کمدی و درام تناوب دارد. آلن اغلب به عنوان بخشی از موج فیلم سازان هالیوود نو در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ تا اواخر دههٔ ۱۹۷۰ مانند مارتین اسکورسیزی، رابرت آلتمن و سیدنی لومت شناخته می شود. [ ۶] او اغلب در فیلم هایش نقش آفرینی می کند و عموماً شخصیتی که در نقش استندآپ توسعه داده شده است را ایفا کرده. فیلم کمدی رمانتیک آنی هال ( ۱۹۷۷ ) با حضور آلن و همکار مکرر او دایان کیتن، چهار جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلم نامه غیراقتباسی و بازیگر نقش اول زن را به همراه داشت. منتقدان، آثار او در دههٔ ۱۹۸۰ را توسعه یافته ترین دوره آلن می دانند. از فیلم هایش در این دوره می توان به زلیگ ( ۱۹۸۳ ) ، برادوی دنی رز ( ۱۹۸۴ ) ، رز ارغوانی قاهره ( ۱۹۸۵ ) ، هانا و خواهرانش ( ۱۹۸۶ ) ، روزگار رادیو ( ۱۹۸۷ ) ، زنی دیگر ( ۱۹۸۸ ) و جنایت و جنحه ( ۱۹۸۹ ) اشاره کرد. در قرن ۲۱ بسیاری از فیلم های آلن در اروپا واقع و ضبط شده اند؛ مانند امتیاز نهایی ( ۲۰۰۵ ) ، ویکی کریستینا بارسلونا ( ۲۰۰۸ ) و نیمه شب در پاریس ( ۲۰۱۱ ) . آلن با فیلم های تحسین شدهٔ یاسمن پژمرده ( ۲۰۱۳ ) و کافه سوسایتی ( ۲۰۱۶ ) به آمریکا بازگشت.
wiki: وودی آلن