ونت ها

ونت ها ( به لاتین: Veneti ) مردمانی بودند باستانی که روزگاری در شمال خاوری ایتالیای کنونی در ونتو می زیستند. آنها به زبان ونتیک - که از زبان های هندواروپایی بود - سخن می گفتند. از زبان از میان رفتهٔ آنان پیرامون ۳۰۰ نوشتهٔ کوتاه مربوط به سده های ششم تا یکم پیش از میلاد برجای مانده است.
به احتمال نخستین باری که در تاریخ از ونت ها یادشده از سوی هومر در اثرش ایلیاد بوده است. او آنها را باشندهٔ کرانه های جنوبی دریای سیاه و همزمان با جنگ تروآ می خواند.