ولایت بلخ، اُستان بلخ یکی از ۳۴ ولایت کشور افغانستان، به مرکزیت مزار شریف است که ۱۷٬۲۴۹ کیلومتر مربع پهناوری دارد و داری جمعیتی نزدیک به ۱٬۱۲۳٬۹۴۸ نفر است.
شهر مزار شریف ایستگاه مهم مسیرهای تجاری شرق دور به خاورمیانه، مدیترانه و اروپا بوده است. مسجد کبود ( آبی ) در این ولایت موقعیت دارد. این مسجد توسط چنگیزخان تخریب شد اما بعداً تیمور دوباره آن را ساخت. موقعیت مهم بلخ و نواحی اطراف آن در طول تاریخ بخشی از ایران زمین و خراسان بوده است. بسیاری از شخصیت های مهم ایرانی در شاهنامه مانند گشتاسب از بلخ خاستند.
در اوستا، بخدی یا همان بلخ، از سرزمین های اصلی ایران ویج به شمار می رود. اگرچه این سرزمین در طول تاریخ بارها میان کوشانیان، ساسانیان و هپتالیان دست به دست شده است[ ۳]
امروز این ولایت به عنوان دروازه دوم اما اصلی افغانستان بعد از شیرخان بندر ولایت کندز به آسیای میانه می باشد. ولایت بلخ از غرب با جوزجان، از جنوب با ولایات سرپل و سمنگان، از غرب با ولایت قندوز و از شمال با منطقه سرخان دریا ازبکستان همسایه است.
واژه بلخ در نام این ولایت، از شهر باستانی بلخ که در نزدیک شهر مدرن می باشد گرفته شده است.
بیشتر از ۲۰٫۰۰۰ ابزار سنگی بدست آمده از آق کُپرُک ( در ولایت بلخ ) آنچنان ماهرانه ساخته شده اند که باستان شناسان اغلب از سازندگان این ابزار در آق کُپرُک به عنوان «میکل آنجلوهای دورهٔ پارینه سنگی فوقانی» یاد می کنند. آثار بدست آمده از آق کُپرُک متعلق به یک دورهٔ فرهنگی است که ۵۰۰۰ سال، از حدود ۲۰٫۰۰۰ تا ۱۵٫۰۰۰ سال پیش طول کشید. در دوره ای که هنرمندی ناشناس چهرهٔ یک مرد ( یا یک زن؟ ) بر روی سنگ آهک کوچکی تراشیده - و یکی از نخستین ترسیم های چهرهٔ انسان ساخت دست است که به ما رسیده است.
اگرچه ترسیم هایی دیگر از استخوان و سفال در چکسلواکیا و فرانسه در دوره ای مشابه ساخته شده اند، اما بقایای حجاری های آق کُپرُک هنوز یکی از قدیمی ترین ترسیم های شناخته شده از چهرهٔ انسان است که تا به کنون کشف شده است. اما چرا این کنده کاری صورت گرفته؟ شاید پاسخ این پرسش را هرگز نیابیم.
شهرنشینی باستانی مرگوش و بلخ همچنین شناخته شده به عنوان تمدن آمودریا برجسته ترین تمدن باستانی فرهنگ عصر برنز در آسیای میانه است، که قدمت آن تقریباً حدود ۲۲۰۰–۱۷۰۰ پیش از میلاد است. گستره این تمدن بزرگ شامل نمازگاه تپه در ترکمنستان امروزی، باخلو در شمال افغانستان، جنوب ازبکستان و تاجیکستان غربی، در منطقه ای بلخ باستان ( باکتریا ) می باشد. این مکان ها توسط ویکتور سیریانیدی ( ۱۹۷۶ ) باستان شناس شوروی کشف و نامگذاری شد. باکتریا نام یونانی ناحیه باخلو ( بلخ امروزی ) در شمال افغانستان کنونی بود و مرگوش نام یونانی ساتراپی فارسی مارگو به مرکزیت مرو در ترکمنستان امروزی بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشهر مزار شریف ایستگاه مهم مسیرهای تجاری شرق دور به خاورمیانه، مدیترانه و اروپا بوده است. مسجد کبود ( آبی ) در این ولایت موقعیت دارد. این مسجد توسط چنگیزخان تخریب شد اما بعداً تیمور دوباره آن را ساخت. موقعیت مهم بلخ و نواحی اطراف آن در طول تاریخ بخشی از ایران زمین و خراسان بوده است. بسیاری از شخصیت های مهم ایرانی در شاهنامه مانند گشتاسب از بلخ خاستند.
در اوستا، بخدی یا همان بلخ، از سرزمین های اصلی ایران ویج به شمار می رود. اگرچه این سرزمین در طول تاریخ بارها میان کوشانیان، ساسانیان و هپتالیان دست به دست شده است[ ۳]
امروز این ولایت به عنوان دروازه دوم اما اصلی افغانستان بعد از شیرخان بندر ولایت کندز به آسیای میانه می باشد. ولایت بلخ از غرب با جوزجان، از جنوب با ولایات سرپل و سمنگان، از غرب با ولایت قندوز و از شمال با منطقه سرخان دریا ازبکستان همسایه است.
واژه بلخ در نام این ولایت، از شهر باستانی بلخ که در نزدیک شهر مدرن می باشد گرفته شده است.
بیشتر از ۲۰٫۰۰۰ ابزار سنگی بدست آمده از آق کُپرُک ( در ولایت بلخ ) آنچنان ماهرانه ساخته شده اند که باستان شناسان اغلب از سازندگان این ابزار در آق کُپرُک به عنوان «میکل آنجلوهای دورهٔ پارینه سنگی فوقانی» یاد می کنند. آثار بدست آمده از آق کُپرُک متعلق به یک دورهٔ فرهنگی است که ۵۰۰۰ سال، از حدود ۲۰٫۰۰۰ تا ۱۵٫۰۰۰ سال پیش طول کشید. در دوره ای که هنرمندی ناشناس چهرهٔ یک مرد ( یا یک زن؟ ) بر روی سنگ آهک کوچکی تراشیده - و یکی از نخستین ترسیم های چهرهٔ انسان ساخت دست است که به ما رسیده است.
اگرچه ترسیم هایی دیگر از استخوان و سفال در چکسلواکیا و فرانسه در دوره ای مشابه ساخته شده اند، اما بقایای حجاری های آق کُپرُک هنوز یکی از قدیمی ترین ترسیم های شناخته شده از چهرهٔ انسان است که تا به کنون کشف شده است. اما چرا این کنده کاری صورت گرفته؟ شاید پاسخ این پرسش را هرگز نیابیم.
شهرنشینی باستانی مرگوش و بلخ همچنین شناخته شده به عنوان تمدن آمودریا برجسته ترین تمدن باستانی فرهنگ عصر برنز در آسیای میانه است، که قدمت آن تقریباً حدود ۲۲۰۰–۱۷۰۰ پیش از میلاد است. گستره این تمدن بزرگ شامل نمازگاه تپه در ترکمنستان امروزی، باخلو در شمال افغانستان، جنوب ازبکستان و تاجیکستان غربی، در منطقه ای بلخ باستان ( باکتریا ) می باشد. این مکان ها توسط ویکتور سیریانیدی ( ۱۹۷۶ ) باستان شناس شوروی کشف و نامگذاری شد. باکتریا نام یونانی ناحیه باخلو ( بلخ امروزی ) در شمال افغانستان کنونی بود و مرگوش نام یونانی ساتراپی فارسی مارگو به مرکزیت مرو در ترکمنستان امروزی بود.
wiki: ولایت بلخ