ولادیمیر وکسلر

ولادیمیر ایوسیفوویچ وکسلر ( اوکراینی: Володимир Йосипович Векслер؛ ۴ مارس ۱۹۰۷[ ۱] در ژیتومیر، استان ژیتومیر، اوکراین ) - ۲۲ سپتامبر ۱۹۶۶[ ۱] در مسکو، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ) فیزیکدان برجستهٔ تجربی شوروی در زمینهٔ فیزیک ذرات بود.
خانوادهٔ وکسلر در سال ۱۹۱۵ از ژیتومیر به مسکو نقل مکان کردند. وی در سال ۱۹۳۱ از انستیتوی مهندسی برق مسکو فارغ التحصیل شد. وی در سال ۱۹۳۶ در انستیتوی فیزیکی لبدف شروع به کار کرد و درگیر توسعهٔ ردیابی ذرات و بررسی پرتوهای کیهانی شد. وی در تعدادی از سفرها به کوه های پامیر و کوه البروس، که به مطالعهٔ ترکیب پرتوهای کیهانی اختصاص داشت، شرکت کرد. در سال ۱۹۴۴، او در زمینه فیزیک شتاب دهنده شروع به کار کرد، جایی که به دلیل اختراع میکروترون[ ۲] [ ۳] و توسعه سنکروترون مستقل از ادوین مک میلان، به اشتهار رسید، [ ۴] به پی گیری و توسعهٔ مدرن شتاب دهنده های مدرن ذرات پرداخت.
در سال ۱۹۵۶ وی آزمایشگاه انرژی زیاد در مؤسسه مشترک تحقیقات هسته ای در دوبنا را تأسیس کرد و خود نخستین مدیر در آنجا شد؛ جایی که سنکروفازوترون، که همراه پروتوینو بزرگترین شتاب دهنده های پروتون دایره ای جهان را در زمان خود، تحت رهبری او ساخته شد. [ ۱] ولادیمیر وکسلر از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۷ عضو مکاتبه ای آکادمی علوم شوروی بود. او در سال ۱۹۵۸ به عضویت کامل آکادمی درآمد. در سال ۱۹۶۳ به عنوان رئیس گروه فیزیک هسته ای آکادمی منصوب شد. در سال ۱۹۶۵، وکسلر مجله فیزیک هسته ای ( Yadernaya Fizika ) را تأسیس کرد و اولین سردبیر آن شد. [ ۱]
به احترام وی خیابان هایی دوبنا، اودسا، ژیتومیر و سرن به نام ولادیمیر وکسلر نامگذاری شده است.