ولادت امام باقر علیه اسلام

[ویکی اهل البیت] امام محمدباقر علیه السلام، امام پنجم شیعیان بنا به روایتی در اول ماه رجب و بنا به روایتی در سوم صفر سال 57 در مدینه منوره دیده به جهان گشود. در تقویم جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر 1 رجب به عنوان روز ولادت آن حضرت ثبت شده است.
بیشتر مورخان گفته اند که سال تولدش 57 قمری بوده است. بنابراین وی چهار سال پیش از واقعه کربلا به دنیا آمد و همراه پدر بزرگوارش در این واقعه جانسوز حضور داشت. پدرش امام علی بن الحسین علیه السلام معروف به سجاد و زین العابدین و مادرش فاطمه بنت الحسن المجتبی علیه السلام معروف به ام الحسن و ام عبدالله می باشند.
چون نَسَب شریف امام محمدباقر علیه السلام هم از پدر و هم از مادر به امام امیرالمؤمنین علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می رسد، به ایشان علوی بین علویین و فاطمی بین فاطمیین گفته می شود. امام محمد بن علی علیه السلام مکنی به ابوجعفر و ملقب به باقرالعلم و باقرالعلوم می باشد.
این امام همام پس از شهادت پدر ارجمندش امام زین العابدین علیه السلام در سال 95 قمری به مقام عظمای ولایت و امامت شیعیان نایل شد و پیروان اهل بیت علیهم السلام را در آن دریای مواج سیاسی و نظامی عصر خویش و هرج و مرج های آخر حکومت امویان به نیکی هدایت و رهبری کرد. با این که میان رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و تولد امام محمدباقر علیه السلام به مدت 47 سال فاصله بود در عین حال آن حضرت، سلام گرم و دلنشین پیامبر صلی الله علیه و آله را از سوی جابر بن عبدالله انصاری دریافت کرد.
جابر بن عبدالله که یکی از یاران رسول خدا صلی الله علیه و آله و از محبان اهل بیت علیهم السلام بود در سنین کودکی و نوجوانی امام محمدباقر علیه السلام، وی را در آغوش گرفت و سلام پیامبر صلی الله علیه و آله را به وی ابلاغ کرد. امام محمدباقر علیه السلام از آغاز زندگی تا شهادت خویش با 11 تن از خلفا معاصر بود که همه آنان جز یکی از طایفه خبیثه بنی امیه بودند.
سرانجام این امام همام در هفتم ذی الحجه و به روایتی در ربیع الاول سال 114 قمری در 57 سالگی به وسیله زهری که ابراهیم بن ولید بن عبدالملک در ایام خلافت هشام بن عبدالملک به آن حضرت خورانیده بود به شهادت رسید و در قبرستان بقیع، در کنار پدرش امام زین العابدین علیه السلام و جد مادری اش امام حسن مجتبی علیه السلام به خاک سپرده شد.
وقایع الایام شیخ عباس قمی، 3 صفر.