وقوعی نیشابوری

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
وقوعی نیشابوری، محمد شریف
خطاط و شاعر،متخلص به وقوعی. از سادات اسحاق آباد نیشابور و خواهرزاده ی امیر شاه میر معیر بود. تربیت و تحصیلاتش در خراسان صورت گرفت. او از شعرای مکتب وقوع و در زمان شاه طهماسب صفوی (984-930 ق) از صاحب منصبان دیوان (تشکیلات اداری) شاهی بود.
از جوانی در بیشتر فنون، خاصه تاریخ، ادب و خط مهارت داشت، خط شکسته را خوب می نوشت و از این رو به محمد شریف شکسته نویس شهرت یافت. او در زمینه ی سرودن قصیده، غزل و رباعی نیز توانا بود. سپس به هند رفت و مدت ها در ملازمت شهاب الدین احمدخان نیشابوری که از اعیان دربار اکبرشاه و از خویشانش بود، بسر برد.
بعد از مرگ وی به درگاه عبدالرحیم خان، خان خانان پیوست و از مداحان خاص او شد و توسط او در 998 ق به دربار اکبرشاه راه یافت. دکتر صفا در «تاریخ ادبیات در ایران» آورده که وقوعی را به سبب اعتقادات خاصی که در مسائل دینی داشت کافر می دانستند. اما او قصیده هایی در ستایش ائمه اطهار علیهم السلام سروده، که دلیل پایداریش در تشیع بوده است.
وی در لاهور درگذشت. از آثار وی: «مجامع الاخبار» یا «مجمع الاخبار» که تاریخ مجمل عالم است از آغاز خلقت تا سال هزار هجری؛ دیوان شعر.