وقف اسکان

[ویکی فقه] اسکان، از اصطلاحات بکار رفته در علم تجوید بوده و به معنای ساکن نمودن حرف آخر کلمه می باشد، در صورتی که آن حرف متحرک باشد.
به معنای ساکن نمودن حرف آخر کلمه می باشد، در صورتی که آن حرف متحرک باشد. مانند من قبلک، که هنگام وقف، فتحه کاف حذف شده و کاف ساکن می شود. البته به سکون عارضی، زیرا فتحه جزو کاف ضمیر است و برای وقف ساکن می شود. اسکان یکی از اقسام وقف است.وقف به اسکان مهمترین و بهترین شیوه وقف است بنابراین کلماتی که حرف آخر آنها مفتوح، مکسور، مضموم و مجرور و مرفوع باشند به طریق اسکان وقف می شوند و کلماتی که حرف آخر آنها تاء تانیث و یا منصوب باشند به قاعده ابدال وقف می گردند. و شیوه های دیگر وقف چندان معمول و مشهور نیست و بیشتر در اختلاف قرائات ذکر می شوند.
مثال
مانند: «من قبلک»، «مَقاعِدَ» (به فتح دال) و «غَفُورٌ»؛ که در هنگام وقف این سه مورد، فتحه کاف و دال و تنوین راء، به سکون تبدیل می شود؛و تبدیل این سکون را «سکون عارضی» می گویند.