وقایع نگاری

[ویکی فقه] در قرن سوم تاریخ نگاری وارد مرحله ای نو شد و مورخانی بزرگ ظهور یافتند.از این زمان به بعد مورخان بزرگی چون یعقوبی و طبری با استفاده از تک نگاری های بسیار تواریخ عظیم را پدید آوردند.
تا قرن سوم مورخان اخباری ، انبوهی از روایات تاریخیِ حاویِ اطلاعات سیاسی و اداری و فرهنگی دارای علایق ادبی و لغوی و نسب شناختی را فراهم کرده بودند و از این جا بود که اندیشه وحدت بخشیدن به تاریخ اسلام و فراهم ساختن روایتی یک پارچه از داده های پراکنده شکل گرفت. بدین سان تاریخ نگاری نظمی نو یافت و صورت وقایع نگاری، صورت خبر را در خود مستحیل کرد. مورخان بزرگی هم چون یعقوبی و طبری با بهره گیری از تک نگاری های بسیار، تواریخ عظیم خود را پدید آوردند.بسیاری از مباحث جزئی و آگاهی های راجع به تاریخ فرهنگی و اجتماعی که در تک نگاری ها مطرح بود، با ظهور وقایع نگاری ها از میان رفت.
ویژگی های وقایع نگاری
در وقایع نگاری دوره اسلامی، روی دادهای گوناگون به صورت سال شمار یا بر اساس دوران حکومت خلفا شرح می شود.در این روش، روی دادی که دوره ای چند ساله را در بر می گیرد، معمولاً تقطیع می شود و ضمن وقایع سال های متعدد یا دوره خلفای پیاپی می آید.
نقش تواریخ ملل در وقایع نگاری
شماری از آثار مهم تاریخی ایران پیش از اسلام ، مانند خداینامه (سیر الملوک) و تاجنامه و آیین نامه ، را کسانی هم چون ابن مُقفَّع (متوفی ۱۴۴) به عربی ترجمه کردند.به علاوه علمای مسلمان احتمالاً از تاریخ نگاری مسیحی اطلاعاتی داشتند، اما به عقیده روزنتال هیچ یک از نوشته های ایرانی دوره ساسانی یا آثار تاریخی یونانی و بیزانسی، الهام بخش وقایع نگاران مسلمان نبوده است.در واقع، همه کتاب هایی که از آن ها اطلاعی در دست است، مدت ها پس از آن که وقایع نگاری در نوشته های تاریخی اسلامی ظاهر شد، تألیف شده اند.
حلقه اتصال تک نگاری و وقایع نگاری
...