وضع عرفی

[ویکی فقه] وضع عرفی، به وضع لفظ برای معنا توسط عرف اطلاق می شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.
وضع عرفی، مقابل وضع شرعی و وضع لغوی بوده و عبارت است از وضعی که واضع آن عرف می باشد، مانند لفظ «دابه» که عرف آن را برای چار پایان وضع کرده است، اگر چه معنای لغوی آن، مطلق جنبنده است.
نکته
وضع عرفی معمولا در جایی است که قبلا وضع لغوی وجود داشته، سپس عرف آن را در معنای دیگر استعمال و وضع می نماید، مانند لفظ «جن» که از اجتنان به معنای پوشیدگی است، ولی برای برخی مصادیق پنهان از دید انسان وضع شده است.