[ویکی فقه] موضوعٌ له اسم مفعول را وضع اسم مفعول گویند. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.
جعل الفاظی برای دلالت بر معنای اسم مفعولی را وضع اسم مفعول می نامند.
تعریف اسم مفعول
اسمی که از فعل مضارع مجهول مشتق شده و بر کسی یا چیزی دلالت می کند که فعل بر او صورت گرفته است، اسم مفعول نامیده می شود.
وضع های اسم مفعول
اسم مفعول، مانند دیگر مشتقات، دو وضع دارد:۱. وضع ماده: مثلاً در «مضروب» وضع ماده، همان وضع «ض، ر، ب» است.۲. وضع هیئت: که همان هیئت اسم مفعول برای دلالت وقوع مبدأ بر ذات می باشد، مثل: وقوع «ضرب» بر ذاتی هم چون زید.در کتاب «محاضرات فی اصول الفقه» آمده است: «و اما اسماء المفعولین فلان الهیئة فیها وضعت لان تدل علی وقوع المبدأ علی الذات».
جعل الفاظی برای دلالت بر معنای اسم مفعولی را وضع اسم مفعول می نامند.
تعریف اسم مفعول
اسمی که از فعل مضارع مجهول مشتق شده و بر کسی یا چیزی دلالت می کند که فعل بر او صورت گرفته است، اسم مفعول نامیده می شود.
وضع های اسم مفعول
اسم مفعول، مانند دیگر مشتقات، دو وضع دارد:۱. وضع ماده: مثلاً در «مضروب» وضع ماده، همان وضع «ض، ر، ب» است.۲. وضع هیئت: که همان هیئت اسم مفعول برای دلالت وقوع مبدأ بر ذات می باشد، مثل: وقوع «ضرب» بر ذاتی هم چون زید.در کتاب «محاضرات فی اصول الفقه» آمده است: «و اما اسماء المفعولین فلان الهیئة فیها وضعت لان تدل علی وقوع المبدأ علی الذات».
wikifeqh: وضع_اسم_مفعول