ورزش معلولین

ورزش معلولین به ورزشهایی گفته می شود که افراد دارای معلولیت جسمی یا ذهنی توانایی انجام آنها را داشته باشند. [ ۱] نیاز به ورزش و تأثیر سلامتی آن در افراد معلول بسیار بیشتر از افراد سالم احساس می شود. [ ۲] ورزش معلول را به سطح جامعه می کشاند و آنان را مستقل می سازد، افراد معلول در سطح وسیعی در فعالیتهای اجتماعی و مسابقات شرکت دارند و هویت خود را به جامعه شناسانده اند. [ ۳] [ ۴]
قرن های ۱۸ و ۱۹ میلادی زمانی بود که تأثیر ورزش در سلامت معلولان شناخته شده بود. [ ۱] بعد از جنگ جهانی اول فیزیوتراپی و ورزش درمانی به اندازهٔ اورتوپدی و جراحی مهم شده بودند. در سال ۱۸۸۸ م. کلوپ ناشنوایان در برلین آغاز به کار کرد. سازمان جهانی ورزش ناشنوایان ( CISS ) در سال ۱۹۲۲ تأسیس شد ولی افراد ناشنوا با دیگر معلولان همراه نشدند و مسابقات جهانی مربوط به خود را با نام «مسابقات خاموش» برگزار می کنند. بعد از جنگ جهانی دوم به دلیل تعداد زیاد معلولین جنگی، ورزش های افراد معلول جسمی - حرکتی پا به عرصهٔ وجود نهاد. در تحقیقاتی که برای سلامتی این افراد انجام شد، مشخص گردید که ورزش یکی از بهترین درمان های معلولیت است. در سال ۱۹۴۴ لودویگ گوتمن بر اساس درخواست دولت بریتانیا بیمارستان استوک مندویل که یک مرکز جراحی نخاعی بود را تأسیس کرد. در این مرکز ورزش یکی از درمان های مؤثر معلولین به حساب می آمد. [ ۵]