وراثت اپی ژنتیک فرانسلی

وراثت اپی ژنتیک فرانسلی عبارت است از انتقال نشانگرهای وراژنتیکی از یک جاندار به جاندار دیگر ( یعنی از والدین به فرزند ) که بدون تغییر ساختار اولیه DNA ( یعنی توالی نوکلئوتیدها بر صفات فرزندان تأثیر می گذارد :   168  [ ۲] - به عبارت دیگر، از نظر اپی ژنتیکی تأثیر می گذارد. اصطلاح کمتر دقیق تر «وارثت اپی ژنتیک» می تواند هر دو نوع انتقال اطلاعات سلول - سلول و ارگانیسم - ارگانیسم را پوشش دهد. اگرچه این دو سطح وراثت اپی ژنتیک در جانداران تک سلولی معادل هستند، اما ممکن است مکانیسم های متمایز و تمایزات تکاملی در جانداران چندسلولی داشته باشند.
عوامل محیطی می توانند علائم اپی ژنتیک ( برچسب های اپی ژنتیک ) را برای برخی از صفات تحت تأثیر اپی ژنتیک القا کنند، در حالی که برخی از علائم ارثی هستند، [ ۳] بنابراین برخی را به این فکر می اندازد که با اپی ژنتیک، زیست شناسی نوین دیگر توارث ویژگی های اکتسابی را رد نمی کند ( لامارکیسم ) . ) به همان شدتی که قبلاً انجام می داد. [ ۲]
چهار دسته کلی از اصلاحات اپی ژنتیک شناخته شده است:
• حلقه های متابولیک خودپایدار، که در آن یک mRNA یا محصول پروتئینی یک ژن، رونویسی ژن را تحریک می کند. به عنوان مثال ژن Wor1 در کاندیدا آلبیکنس. [ ۴]
• قالب سازه ای که در آن سازه ها با استفاده از یک الگو یا ساختار داربست روی والد تکرار می شوند. به عنوان مثال جهت گیری و معماری ساختارهای اسکلت سلولی، مژک ها و تاژک ها، [ ۵] پریون ها، پروتئین هایی که با تغییر ساختار پروتئین های معمولی برای تطابق با پروتئین های خود تکثیر می شوند. [ ۶]
• نشانگرهای کروماتین، که در آن گروه های متیل یا استیل به نوکلئوتیدها یا هیستون های DNA متصل می شوند و در نتیجه الگوهای بیان ژن را تغییر می دهند. به عنوان مثال ژن Lcyc در گل کتانی که در زیر توضیح داده شده است.
• خاموش کردن RNA، که در آن رشته های کوچک RNA با رونویسی DNA یا ترجمه mRNA تداخل می کنند ( RNAi ) . تنها از چند مطالعه، بیشتر در کرم الگانس شناخته شده است. [ ۷]
اگرچه اشکال مختلفی از نشانگرهای اپی ژنتیک به ارث برده می شود، اما وراثت نشانگرهای اپی ژنتیک را می توان به عنوان انتشار اطلاعات اپی ژنتیک از طریق سلول های جنسی خلاصه کرد. [ ۸] علاوه بر این، تنوع اپی ژنتیک معمولاً یکی از چهار شکل کلی را به خود می گیرد، اگرچه اشکال دیگری نیز وجود دارد که هنوز مشخص نشده اند. در حال حاضر، حلقه های بازخورد خودپایه، قالب بندی فضایی، علامت گذاری کروماتین، و مسیرهای با واسطه RNA، اپی ژن های سلول های فردی را تنظیم می کنند. تنوع اپی ژنتیک در جانداران چندسلولی یا درونی یا برونی است. [ ۹] درونی توسط سیگنال دهی سلول به سلول ( به عنوان مثال در طول تمایز سلولی در اوایل رشد ) ایجاد می شود، در حالی که برونی یک پاسخ سلولی به عوامل محیطی است.