ور
/var/
مترادف ور: جانب، سو، طرف، بر، ضلع، ساحل، کنار | حرف، سخن، صحبت، گپ
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
- ور دادن ؛ درس و سبق دادن. ( ناظم الاطباء ).
|| کنار. ساحل. بر. ( فرهنگ فارسی معین ) :
مگر عبره کنم شبهای بی حد
پس پشت افکنم شخهای بی مر
چو کشتی از شکم وز پنج دریا
برون آیم به پیشت خشک زین ور.
مسعودسعد ( دیوان ص 196 از فرهنگ فارسی معین ).
|| آزمایشی بوده است که در محاکم ایران قدیم از دو طرف دعوی می کرده اند تا راستگویی یکی معلوم شود و هر کسی موفق میشد او را محق میدانستند. از جمله این آزمایش ها نوشانیدن آب آمیخته به گوگرد و گذشتن از میان آتش بود. ( فرهنگ فارسی معین ).
- ور سرد ؛ آزمایش با اشیاء سرد از این قبیل : مدعی و مدعی علیه هردو میبایست در آبی فروروند نفس هریک زودتر تنگ میشد و سر از آب بیرون میکرد محکوم میگشت. دست چپ متهم را به پای راستش می بستند وریسمانی هم به کمرش تا در وقت ضرورت بتوانند او را از آب بدر آورند آنگاه او را در آبی می انداختند اگر در آب فرومیرفت بی گناهی وی ثابت بود و اگر در روی آب میماند مقصر و محکوم بود زیرا آب پاک او را به خود نپذیرفته. ( فرهنگ فارسی معین ).
- ور گرم ؛ آزمایش با اشیاء گرم از این قبیل : متهم میبایست چندی دست خود را در آتش نگهدارد اگر آسیبی به وی نمیرسید بی گناه محسوب میشد. مدعی علیه میبایست با پیراهن یا جامه اندوده به موم یا قیر از میان آتش بگذرد اگر آسیبی نمی دید بی گناه بود. دست یا عضو دیگر مدعی و مدعی علیه را داغ زده مهر و موم میکردند. پس از سرآمدن مدت معین مهر و موم را گشوده زخم هر کدام زودتر بهبود میبافت او را محق میدانستند. ( فرهنگ فارسی معین از مزدیسنا چ 1 ص 442 به بعد ).
|| گرمی و حرارت. ( آنندراج ) ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). || سینه به لغت زند و پازند. صدر. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بر و سینه و صدر. ( ناظم الاطباء ). ور مرادف بر است در جمیع معانی. ( آنندراج ). || کمر. || پهلو. ( فرهنگ فارسی معین ).
- ور دل کسی نشستن ؛ پهلوی او نشستن.
|| ( حرف اضافه ) بر. علی ̍. ( فرهنگ فارسی معین ) : فضل دادیم و افزونی بعضی را ور بعضی. ( کشف الاسرار ج 1 ص 775 از فرهنگ فارسی معین ). || ( پیشوند ) بر سر افعال درآید به معنی بر، بالا: ورجستن ؛ بالا جستن. ( یادداشت مؤلف ). || ( پسوند ) پسوند دارندگی واتصاف که در آخر اسم درآید به معنی خداوند و صاحب. ( برهان ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ). دارنده ٔچیزی. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). همیشه به طور ترکیب استعمال میشود مانند پیشه ور؛ یعنی صانع و دارای صنعت وتاجور؛ صاحب تاج و رهور؛ رونده و مسافر و سخنور؛ فصیح و زبان آور و هنرور؛ خداوند هنر. ( ناظم الاطباء ). مؤلف انجمن آرا آرد: یحتمل مخفف آور باشد. و آنندراج گوید گویا مخفف آور است و به واو معروف نیز یحتمل. رجوع به انجمن آرا و آنندراج شود. دارای. مند، مانندآبله ور. آزور : بیشتر بخوانید ...
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(و ) (اِ. ) (عا. ) سخن بی معنی . ، شرُ ~حرف مفت ، سخن بی معنی .
( ~. ) ۱ - (حر. ) حرف شرط ، مخفف و اگر. ۲ - ( اِ. ) طرف ، جانب . ۳ - پسوندی است که به اسم می پیوندد و دارندگی را می رساند:بارور، تاج ور، کینه ور. ۴ - پیشوندی است که بر سر افعال درآید به معنی بر: ورآمدن ، ورافتادن . ۵ - بر سر اسماء (ریشه و مصادر مرخم ) درآید
( ~. ) [ په . ] (اِ. ) در ایران باستان در محاکمه های مبهم و مشکل دو طرف دعویی را مورد آزمایش (ور ) قرار می دادند و آن دو گونه بوده است : ۱ - ور گرم (گذشتن از آتش ). ور سرد (خوردن سوگند ) و آن آب آمیخته با گوگرد بوده است که به متهم می خورانیدند.
( ~. ) (اِ. ) گرمی ، حرارت .
(وَ ) (اِ. ) تخته ای که در مکتب های قدیم معلمان روی آن به شاگردان تعلیم می دادند، سبق .
فرهنگ عمید
دارنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): رنجور، مزدور، گنجور.
سخن بیهود و بسیار، پرحرفی.
* ور زدن: (مصدر لازم ) [عامیانه] پرگویی کردن.
دارنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): پیشه ور، هنرور، تاجور، پهناور، بارور، پیله ور، سخنور، نامور، کینه ور.
بر (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): ورآمدن، ورافتادن.
۱. بر.
۲. کنار، پهلو.
۳. جانب، سمت.
۴. سینه.
و اگر.
گویش مازنی
واژه نامه بختیاریکا
( وَر ) بر؛ تقسیم
( وَر ) بر؛ نشانه تاکید است
( وَر ) تن؛ بدن
( وَر ) جانب
( وَر ) در معرض؛ در مجاورت. مثل ور باد یعنی در معرض باد
( وِر ) صحبت؛ حرف بی اهمیت
( وِر ) گشت و گذار؛ چرخ و تاب؛ دِر و ور
( وَر ) گوشه؛ طول؛ طرف
با؛ ری
دانشنامه عمومی
وَر ( پهلوی: وَر var؛ اوستایی: ورنگه varangh ) یا پَساخت ( pasâxt ) یا آزمایش ایزدی یا داوری ایزدی آزمون هایی بود در دین مزدیسنا که از سوی داوران برای اثبات راست گویی یا حقانیت کسی برگزیده و به اجرا گذاشته می شد. ور تنها ویژهٔ ایرانیان نبوده و در اروپا نیز تا سده های میانه رواج داشته است.
در ایران باستان ور بر دو گونه بوده است، ور سرد و ور گرم.
ور گرم یا ور آتش قسمی از قضاوت بود که از آتش یا فلز گداخته، راه رفتن بر روی آتش یا فرو بردن دست در آب یا روغن جوش مدد می گرفت. برای نمونه گذر سیاوش و ریختن فلز گداخته بر سینهٔ آذرپاد مهرسپندان برای اثبات ادعا، گونه هایی از ور گرم بوده اند. ور سرد یا ور آب نیز عبارت از غوطه ور شدن در آب و خفه شدن و نوشیدن زهر و چون آن است. در بیشتر موارد آب را با موادی چون گوگرد یا خاکه زر مخلوط کرده و به شخص می خوراندند. خوراندن آبِ گوگرد ( اوستایی: Soakenta Vant ) به واژگان سوگند تبدیل شده و امروزه در زبان فارسی سوگند را با فعل خوردن به کار می برند. به علت جایگاه مهم آتش در ایران باستان، ور گرم را برای بزرگان جامعه و متولیان دین به کار می برده اند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
در رشن یشت دربارهٔ ور آتش، ور روغن و ور شیرهٔ گیاهان مطالبی آمده است. این یشت دربارهٔ ایزد رشن یا رشنو است که ایزد سوگند یا آزمایش ایزدی بوده است. چند بند اول آن شامل درخواست از رشن برای حاضر شدن در هنگام برگزاری ور است. [ ۵] [ ۶] در یشت دوازدهم ( بند سوم ) از انجمن داورانِ ور یا اوروَثا ( urvaθâ ) و سرپرست این انجمن تکئشه ( tkaeša ) یاد شده است، که سرپرست احتمالاً کار فراهم کردن آلات و ادوات آزمون را به عهده داشته است. [ ۷]
در برخی متن های زرتشتی از جمله گزیده های زات سپرم ( فصل بیست و سوم ) به گذر زرتشت از دو ورِ گرم و یک ور سرد اشاره شده است: نخست گذر از آتش بود که او سه گام را به نماد نیکی در گفتار و کردار و پندار در آتش سوزان برداشت و آسیبی ندید، دوم فلز گداخته بر سینه اش ریختند که یخ بست و سوم آنکه شکمش را دریدند و دستی بر شکمش کشیده و زخم را بهبود داد. [ ۳]
ور در میان مسیحیان اروپایی نیز رواج داشته است و بدان آزمون دشوار ( انگلیسی: Ordeal ) می گفتند. این آزمون برای نشان دادن گناهکاری یا بی گناهی کسی انجام می شد. اگر در روند این آزمون دردناک شخص زخمی می شد یا پس از آزمون زخمش به تندی بهبود می یافت او را بی گناه می شمردند. این آزمون از یونانی های باستان به روم رسید و در تمام اروپا گسترش پیدا کرد، مثلاً در انگلستان میان آنگلوساکسون ها رواج داشته است. این آزمون برای نجیب زادگان توسط آتش همانند راه رفتن روی آهن گداخته و مردمان فروطبقه تر با آب انجام می شد. شیوهٔ دیگری از این آزمون که با گسترش مسیحیت در اروپا انجام می شده آزمون صلیب بوده است. در این شیوه دو صاحب ادعا روبه روی یکدیگر می ایستادند و دست هایشان را همانند چلیپا می گشودند، نخستین کسی که دستش می افتاد گناهکار شمرده می شد. با گذشت زمان این آزمون به مبارزهٔ دوئل تبدیل شد. [ ۱]
در ایران باستان ور بر دو گونه بوده است، ور سرد و ور گرم.
ور گرم یا ور آتش قسمی از قضاوت بود که از آتش یا فلز گداخته، راه رفتن بر روی آتش یا فرو بردن دست در آب یا روغن جوش مدد می گرفت. برای نمونه گذر سیاوش و ریختن فلز گداخته بر سینهٔ آذرپاد مهرسپندان برای اثبات ادعا، گونه هایی از ور گرم بوده اند. ور سرد یا ور آب نیز عبارت از غوطه ور شدن در آب و خفه شدن و نوشیدن زهر و چون آن است. در بیشتر موارد آب را با موادی چون گوگرد یا خاکه زر مخلوط کرده و به شخص می خوراندند. خوراندن آبِ گوگرد ( اوستایی: Soakenta Vant ) به واژگان سوگند تبدیل شده و امروزه در زبان فارسی سوگند را با فعل خوردن به کار می برند. به علت جایگاه مهم آتش در ایران باستان، ور گرم را برای بزرگان جامعه و متولیان دین به کار می برده اند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
در رشن یشت دربارهٔ ور آتش، ور روغن و ور شیرهٔ گیاهان مطالبی آمده است. این یشت دربارهٔ ایزد رشن یا رشنو است که ایزد سوگند یا آزمایش ایزدی بوده است. چند بند اول آن شامل درخواست از رشن برای حاضر شدن در هنگام برگزاری ور است. [ ۵] [ ۶] در یشت دوازدهم ( بند سوم ) از انجمن داورانِ ور یا اوروَثا ( urvaθâ ) و سرپرست این انجمن تکئشه ( tkaeša ) یاد شده است، که سرپرست احتمالاً کار فراهم کردن آلات و ادوات آزمون را به عهده داشته است. [ ۷]
در برخی متن های زرتشتی از جمله گزیده های زات سپرم ( فصل بیست و سوم ) به گذر زرتشت از دو ورِ گرم و یک ور سرد اشاره شده است: نخست گذر از آتش بود که او سه گام را به نماد نیکی در گفتار و کردار و پندار در آتش سوزان برداشت و آسیبی ندید، دوم فلز گداخته بر سینه اش ریختند که یخ بست و سوم آنکه شکمش را دریدند و دستی بر شکمش کشیده و زخم را بهبود داد. [ ۳]
ور در میان مسیحیان اروپایی نیز رواج داشته است و بدان آزمون دشوار ( انگلیسی: Ordeal ) می گفتند. این آزمون برای نشان دادن گناهکاری یا بی گناهی کسی انجام می شد. اگر در روند این آزمون دردناک شخص زخمی می شد یا پس از آزمون زخمش به تندی بهبود می یافت او را بی گناه می شمردند. این آزمون از یونانی های باستان به روم رسید و در تمام اروپا گسترش پیدا کرد، مثلاً در انگلستان میان آنگلوساکسون ها رواج داشته است. این آزمون برای نجیب زادگان توسط آتش همانند راه رفتن روی آهن گداخته و مردمان فروطبقه تر با آب انجام می شد. شیوهٔ دیگری از این آزمون که با گسترش مسیحیت در اروپا انجام می شده آزمون صلیب بوده است. در این شیوه دو صاحب ادعا روبه روی یکدیگر می ایستادند و دست هایشان را همانند چلیپا می گشودند، نخستین کسی که دستش می افتاد گناهکار شمرده می شد. با گذشت زمان این آزمون به مبارزهٔ دوئل تبدیل شد. [ ۱]
wiki: ور
ور (بخش). شهرستان ور ( به فرانسوی: Var ) در ناحیه پروانس آلپ - کوت دازور در کشور فرانسه واقع شده است.
wiki: ور (بخش)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
جدول کلمات
پیشنهاد کاربران
"وَر" می تواند ساده "و اگر" باشد. "ور" در زبان پهلوی همانگونه که در داور یا همان دادور میبینیم، برابر "پناه" است.
"وَر" به چَمِ "کنار، پیش، سو" نیز می باشد.
بدرود!
"وَر" به چَمِ "کنار، پیش، سو" نیز می باشد.
بدرود!
( و◌ِر ) در لری یعنی پوشیدن
مثلا ( چی و◌ِرت کردی؟ ) یعنی چی پوشیدی؟
که من فکر میکنم این واژه ارتباط داره با واژه wear انگلیسی که همون معنی رو میده
مثلا ( چی و◌ِرت کردی؟ ) یعنی چی پوشیدی؟
که من فکر میکنم این واژه ارتباط داره با واژه wear انگلیسی که همون معنی رو میده
ور به گویش بختیاری یعنی تن و بدن
ور در واژه وئیریه به معنای برگزیدن و برتری دادن
از مصدر ورونیتن به معنی گرویدن
ور در واژه فروردین به معنای پوشاندن، نگهداری کردن، و پناه بخشیدن است. فروهر ها از انسان ها حمایت و نگهدای می کرده اند.
از مصدر ورونیتن به معنی گرویدن
ور در واژه فروردین به معنای پوشاندن، نگهداری کردن، و پناه بخشیدن است. فروهر ها از انسان ها حمایت و نگهدای می کرده اند.
ور ، در زبان اوستایی به چم جای سرپوشیده ، پناهگاه و غار است
ور دارای معانی فراوان است ور تلفظی دیگر از بر ( سینه ) می باشد اگر اسم ور بر روی مکان باشد به معنای سینه کوه می باشد. ان قسمت صاف از کوه که در معرض دید است د ر استان ایلام کلمه ( ور ) با اسامی زیادی امده
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
است از جمله ( ور گر ) نام منطقه ی بزرگی در ابدانان ایلام می باشد که قرار است سدی در ان احداث شود.
وَر پا
فلانی ترسید و موهای سرش وَر پا ایستاد
یعنی موهاش به سرش سیخ شد
فلانی ترسید و موهای سرش وَر پا ایستاد
یعنی موهاش به سرش سیخ شد
وَر یعنی برف در تالشی
در لکی :
وَر = جلو روبه رو کنار
بهِ کهِ وَر = تن کن _ اَخت وَر = اندازه تن => وَر = تن
وعر = برف ( تلفظ خاصی داره که باید _َ_ را با کمی تشدید تلفظ کرد )
وِرِ = به سمت . . . _ بیا به . . .
وَر = جلو روبه رو کنار
بهِ کهِ وَر = تن کن _ اَخت وَر = اندازه تن => وَر = تن
وعر = برف ( تلفظ خاصی داره که باید _َ_ را با کمی تشدید تلفظ کرد )
وِرِ = به سمت . . . _ بیا به . . .
محمد حسن دوست، فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی، پوشینۀ [=جلد] چهارم، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ۱۳۹۳، رویه های[=صفحه های] ۲۸۵۰ و ۲۸۵۱
پسوند دارندگی
ای روزگار عادل و ایام فتنه سوز
وی آسمان ثابت و خورشید سایه ور ( انوری )
مشاهده بفرمایید نور ازلی سایه ندارد. هو
ای روزگار عادل و ایام فتنه سوز
وی آسمان ثابت و خورشید سایه ور ( انوری )
مشاهده بفرمایید نور ازلی سایه ندارد. هو
ور در ترکی یعنی بده
ور به گویش بختیاری یعنی پهنا و عرض پارچه ، قالی و . . .
گفتار لری:
وَر = بَر ( فارسی رسمی ) =پیش رو، جلو
وَر =بَر ( فارسی رسمی )
پیراهن به وَر کردن، پیراهن به بر کردن، پیراهن به تن کردن
وُر، وَر= بَر ( فارسی رسمی )
وُر داشتن، وَر داشتن، برداشتن
... [مشاهده متن کامل]
وُر، وا= طرف، سوی، سمت
وِر، وِراجی، وُر، وُراجی=پرحرفی، زیادگویی
وُرت= عادت
آدم وُر =به کسی می گویند که حرف های بی خودی و بی رپط زیاد بزند یا کار های بی خودی زیاد انجام دهد و این ها برایش عادت شده باشد.
وَر = بَر ( فارسی رسمی ) =پیش رو، جلو
وَر =بَر ( فارسی رسمی )
پیراهن به وَر کردن، پیراهن به بر کردن، پیراهن به تن کردن
وُر، وَر= بَر ( فارسی رسمی )
وُر داشتن، وَر داشتن، برداشتن
... [مشاهده متن کامل]
وُر، وا= طرف، سوی، سمت
وِر، وِراجی، وُر، وُراجی=پرحرفی، زیادگویی
وُرت= عادت
آدم وُر =به کسی می گویند که حرف های بی خودی و بی رپط زیاد بزند یا کار های بی خودی زیاد انجام دهد و این ها برایش عادت شده باشد.
به زبان لری یعنی. زور. قوت. قدرت.
و پستان هم میشه
و پستان هم میشه
با ، همراه با
در ربان مُلکی گالی ( زبان بومیان بَشکَرد در جنوب شرقی هرمزگان - قوم کوچ ، ساکنین رشته کوه مکران )
در ربان مُلکی گالی ( زبان بومیان بَشکَرد در جنوب شرقی هرمزگان - قوم کوچ ، ساکنین رشته کوه مکران )
وَر در گویش یزدی یعنی بر
هور::در زبان لری بختیاری به معنی خورشید *هورشید*
اور::در زبان لری بختیاری به معنی
ابر
اور::در زبان لری بختیاری به معنی
ابر
�ور� در زبان هورامی به معنای خورشید است.
در زبان لری بختیاری به معنی
جلو. روبروی
جو وه بنه ور افتو::جامه*لباس*را در جلوی
آفتاب تا خشک شود
جلو. روبروی
جو وه بنه ور افتو::جامه*لباس*را در جلوی
آفتاب تا خشک شود
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ٢٠)