وحشت از یک سیاره تهی نهمین آلبوم استودیویی گروه پراگرسیو راک انگلیسی پورکیوپاین تری است که بالاترین نرخ فروش این باند را تا قبل از آلبوم واقعه در سال ۲۰۰۹، به خود اختصاص داد. در ۱۶ آوریل ۲۰۰۷، این آلبوم توسط رودرانر رکوردز در انگلستان و سایر کشورهای اروپایی منتشر گردید. این آلبوم در ۲۴ آوریل ۲۰۰۷ در
آمریکا، و در ۲۵ آوریل در ژاپن، و در ۱ می ۲۰۰۷ در کانادا توسط گروه موسیقی وارنر منتشر گردید.
استیون ویلسون خاطر نشان می سازد که نام آلبوم ( وحشت از یک سیاره تهی ) یک بازگشت مستقیم به «ترس از یک سیاره تاریک» در آلبوم دشمن عمومی در سال ۱۹۹۰ است. در حالی که آلبوم ۱۹۹۰، دربارهٔ مسائل نژادی بود، این آلبوم دربارهٔ ترس از دست دادن نسل جوانان کنونی به دلیل تهدیدات مختلف بر سلامت ذهنی و اجتماعی آن ها، از جمله از هم پاشیدن خانواده، گذراندن زمان طولانی پای صفحات اسکرین، استفاده بیش از حد از مواد مخدر ( چه تجویز شده و چه غیر از آن ) است که منجر به تهی شدن روح و ذهن می گردد.
این آلبوم در سال ۲۰۰۷ جایزه آلبوم سال را از مجله راک کلاسیک دریافت نمود. [ ۱] این دومین بار بود که گروه پورکیوپاین تری چنین جایزه ای دریافت می کرد. این گروه اولین بار این جایزه را با آلبوم بن بست در سال ۲۰۰۵ دریافت نمود. [ ۲] همچنین آلبوم وحشت از یک سیاره تهی رتبه ۱۴ را در بین ۲۰ آلبوم برتر سال ۲۰۰۷ در شبکه وب متال استورم اخذ نمود. [ ۳] در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۷، این آلبوم نامزد جایزه گرمی در دسته بهترین آلبوم صدای فراگیر شد.
مفهوم انتزاعی آلبوم به طور شدید تحت تأثیر داستان Lunar Park ( پارک مهتابی ) اثر برت ایستون الیس است. داستان از منظر یک پدر گفته می شود که هم نام نویسنده داستان است. در حالی که آلبوم عمدتاً از منظر پسرش است، یک بچه ۱۱ ساله به نام رابی. بسیاری از متون ترانه «ترس از سیاره تهی» مستقیماً از داستان برداشت شده است. خصوصاً «خاکسترهای من» که ادای احترام به فصل آخر است، که خاکسترهای پدر برت، پراکنده می شوند و خاطرات زندگی اش را می پوشانند.
متن ترانه مربوط به دو نوع اختلال عصبی است که در قرن ۲۱ بر نوجوانان اثر گذار است: اختلال دو قطبی و اختلال بیش فعالی و همچنین سایر تمایلات رفتاری رواج یافته میان نوجوانان مانند فرار از واقعیات از طریق تجویز دارو، از خود بیگانگی ایجاد شده به واسطه تکنولوژی و احساس خلأ که محصول سر ریز شدن داده ها از طریق رسانه های گروهی است. در یک مصاحبه که با مجله ریوالور انجام شده بود، ویلسون، شخصیت اصلی داستان را اینگونه توصیف کرد: «این نوع کودکان که در حد نهایت بی حوصلگی در سنین بین ۱۰ تا ۱۵ سال هستند، تمام روز خود را در اتاق خوابی با پرده های کشیده شده، در حال بازی با پلی استیشن، گوش کردن به آیپاد، ارسال پیام به دوستان از طریق تلفن همراه، نگاه کردن به تصاویر مستهجن در اینترنت، دانلود موسیقی، فیلم، اخبار و خشونت می گذرانند». [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآمریکا، و در ۲۵ آوریل در ژاپن، و در ۱ می ۲۰۰۷ در کانادا توسط گروه موسیقی وارنر منتشر گردید.
استیون ویلسون خاطر نشان می سازد که نام آلبوم ( وحشت از یک سیاره تهی ) یک بازگشت مستقیم به «ترس از یک سیاره تاریک» در آلبوم دشمن عمومی در سال ۱۹۹۰ است. در حالی که آلبوم ۱۹۹۰، دربارهٔ مسائل نژادی بود، این آلبوم دربارهٔ ترس از دست دادن نسل جوانان کنونی به دلیل تهدیدات مختلف بر سلامت ذهنی و اجتماعی آن ها، از جمله از هم پاشیدن خانواده، گذراندن زمان طولانی پای صفحات اسکرین، استفاده بیش از حد از مواد مخدر ( چه تجویز شده و چه غیر از آن ) است که منجر به تهی شدن روح و ذهن می گردد.
این آلبوم در سال ۲۰۰۷ جایزه آلبوم سال را از مجله راک کلاسیک دریافت نمود. [ ۱] این دومین بار بود که گروه پورکیوپاین تری چنین جایزه ای دریافت می کرد. این گروه اولین بار این جایزه را با آلبوم بن بست در سال ۲۰۰۵ دریافت نمود. [ ۲] همچنین آلبوم وحشت از یک سیاره تهی رتبه ۱۴ را در بین ۲۰ آلبوم برتر سال ۲۰۰۷ در شبکه وب متال استورم اخذ نمود. [ ۳] در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۷، این آلبوم نامزد جایزه گرمی در دسته بهترین آلبوم صدای فراگیر شد.
مفهوم انتزاعی آلبوم به طور شدید تحت تأثیر داستان Lunar Park ( پارک مهتابی ) اثر برت ایستون الیس است. داستان از منظر یک پدر گفته می شود که هم نام نویسنده داستان است. در حالی که آلبوم عمدتاً از منظر پسرش است، یک بچه ۱۱ ساله به نام رابی. بسیاری از متون ترانه «ترس از سیاره تهی» مستقیماً از داستان برداشت شده است. خصوصاً «خاکسترهای من» که ادای احترام به فصل آخر است، که خاکسترهای پدر برت، پراکنده می شوند و خاطرات زندگی اش را می پوشانند.
متن ترانه مربوط به دو نوع اختلال عصبی است که در قرن ۲۱ بر نوجوانان اثر گذار است: اختلال دو قطبی و اختلال بیش فعالی و همچنین سایر تمایلات رفتاری رواج یافته میان نوجوانان مانند فرار از واقعیات از طریق تجویز دارو، از خود بیگانگی ایجاد شده به واسطه تکنولوژی و احساس خلأ که محصول سر ریز شدن داده ها از طریق رسانه های گروهی است. در یک مصاحبه که با مجله ریوالور انجام شده بود، ویلسون، شخصیت اصلی داستان را اینگونه توصیف کرد: «این نوع کودکان که در حد نهایت بی حوصلگی در سنین بین ۱۰ تا ۱۵ سال هستند، تمام روز خود را در اتاق خوابی با پرده های کشیده شده، در حال بازی با پلی استیشن، گوش کردن به آیپاد، ارسال پیام به دوستان از طریق تلفن همراه، نگاه کردن به تصاویر مستهجن در اینترنت، دانلود موسیقی، فیلم، اخبار و خشونت می گذرانند». [ ۴]
wiki: وحشت از یک سیاره خالی