وجین و سله شکنی به آن دسته از عملیات خاک ورزی گفته می شود که پس از بذرکاری انجام می شود. وجین و سله شکنی از مراحل داشت می باشند. هر دوی این عملیات، هم زمان به وسیلهٔ دستگاه وجین کن یا کولتیواتور انجام می شود. [ ۱]
از بین بردن علف های هرز را با استفاده از وسایل مکانیکی وجین گویند. تقریباً هر محصولی را می توان با نیروی کارگر وجین نمود. اما وجین گیاهانی که رشد رویشی زیادی داشته و با فاصله ردیف کم و به طور متراکمی کشت می شوند، مانند گندم، جو، یونجه و شبدر، بخصوص هنگامی که ارتفاع زیادی یافته باشند، مشکل است. در صورتی که این گیاهان بمقدار کافی رشد یافته باشند، با علف های هرز به خوبی رقابت می کنند. کنترل علف های هرز در این محصولات با انجام عملیات صحیح طی دوران آیش و تهیه بستر، با تأمین شرایط مطلوب رشد محصول یا با استفاده از علف کش ها انجام می شود. وجین معمولاً در مورد گیاهان وجینی مانند ذرت، سیب زمینی، توتون، چغندرقند، پنبه و غیره، که به طور ردیفی و با فاصله نسبتاً زیاد بین ردیف ها ( بیش از ۴۰ سانتیمتر ) کاشته می شوند انجام می گیرد. این محصولات، به دلیل محدودیت رشد رویشی هر بوته و پائینی تراکم بوته، قدرت رقابت زیادی با علف های هرز نداشته و عملکرد آن ها در صورت عدم کنترل علف های هرز افت شدیدی خواهد نمود. [ ۲]
سَلَّه لایه سخت و غیرقابل نفوذی در سطح خاک می باشد. در واقع بر اثر بارندگی یا آبیاری سطحی، خاکدانه ها و کلوخه های خاک، با برخورد قطره های آب، متلاشی می شوند. در اثر این از هم پاشیدگی، ذرات تشکیل دهندهٔ خاکدانه، از هم جدا می شوند. ذرات رس همراه با آب به داخل خاک وارد شده و فضاهای خالی خاک را که عامل تبادل و جریان آب وهوا به درون خاک و محیط می باشند را پر می کنند. از اینروی نفوذ آب به داخل سله سخت می شود. خاک های سنگین و نیمه سنگین، و خاک های دارای مواد آلی کم، مستعد تولید سله هستند. در تشکیل سله، کلسیم توسط سدیم جایگزین می شود. سدیم در بین ذرات رس قرار می گیرد و آن ها را پراکنده می کند. ذرات رس آزادشده، دراثر جذب آب متورم شده و منفذهای خاک را می بندند. ذرات رس آزادشده، به صورت سطحی اشباع از آب نشست کرده و به طور متراکمی بهم می چسبد. سطح سله نسبت به آب نفوذپذیری کمتری یافته و سختی و تراکم آن مانع تهویهٔ جریان هوا می شود. تر و خشک شدن متوالی سله، ضخامت آن را بیشتر می سازد. تراکم خاک در سله، لوله های مویین بسیار باریکی را به وجود آورده که میزان تبخیر سطحی را بسیار افزایش می دهد. نفوذپذیری سله خیس، ۲۰۰ برابر کمتر از خاک تغییر نیافته است. این همه تهویه خاک را کم کرده و فرسایش خاک را سبب می شود. سله هنگام خشک شدن منقبض و سخت تر شده و تَرَک برمی دارد و از رشد ریشه، خروج جوانه ها و سبز شدن بذر جلوگیری می کند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز بین بردن علف های هرز را با استفاده از وسایل مکانیکی وجین گویند. تقریباً هر محصولی را می توان با نیروی کارگر وجین نمود. اما وجین گیاهانی که رشد رویشی زیادی داشته و با فاصله ردیف کم و به طور متراکمی کشت می شوند، مانند گندم، جو، یونجه و شبدر، بخصوص هنگامی که ارتفاع زیادی یافته باشند، مشکل است. در صورتی که این گیاهان بمقدار کافی رشد یافته باشند، با علف های هرز به خوبی رقابت می کنند. کنترل علف های هرز در این محصولات با انجام عملیات صحیح طی دوران آیش و تهیه بستر، با تأمین شرایط مطلوب رشد محصول یا با استفاده از علف کش ها انجام می شود. وجین معمولاً در مورد گیاهان وجینی مانند ذرت، سیب زمینی، توتون، چغندرقند، پنبه و غیره، که به طور ردیفی و با فاصله نسبتاً زیاد بین ردیف ها ( بیش از ۴۰ سانتیمتر ) کاشته می شوند انجام می گیرد. این محصولات، به دلیل محدودیت رشد رویشی هر بوته و پائینی تراکم بوته، قدرت رقابت زیادی با علف های هرز نداشته و عملکرد آن ها در صورت عدم کنترل علف های هرز افت شدیدی خواهد نمود. [ ۲]
سَلَّه لایه سخت و غیرقابل نفوذی در سطح خاک می باشد. در واقع بر اثر بارندگی یا آبیاری سطحی، خاکدانه ها و کلوخه های خاک، با برخورد قطره های آب، متلاشی می شوند. در اثر این از هم پاشیدگی، ذرات تشکیل دهندهٔ خاکدانه، از هم جدا می شوند. ذرات رس همراه با آب به داخل خاک وارد شده و فضاهای خالی خاک را که عامل تبادل و جریان آب وهوا به درون خاک و محیط می باشند را پر می کنند. از اینروی نفوذ آب به داخل سله سخت می شود. خاک های سنگین و نیمه سنگین، و خاک های دارای مواد آلی کم، مستعد تولید سله هستند. در تشکیل سله، کلسیم توسط سدیم جایگزین می شود. سدیم در بین ذرات رس قرار می گیرد و آن ها را پراکنده می کند. ذرات رس آزادشده، دراثر جذب آب متورم شده و منفذهای خاک را می بندند. ذرات رس آزادشده، به صورت سطحی اشباع از آب نشست کرده و به طور متراکمی بهم می چسبد. سطح سله نسبت به آب نفوذپذیری کمتری یافته و سختی و تراکم آن مانع تهویهٔ جریان هوا می شود. تر و خشک شدن متوالی سله، ضخامت آن را بیشتر می سازد. تراکم خاک در سله، لوله های مویین بسیار باریکی را به وجود آورده که میزان تبخیر سطحی را بسیار افزایش می دهد. نفوذپذیری سله خیس، ۲۰۰ برابر کمتر از خاک تغییر نیافته است. این همه تهویه خاک را کم کرده و فرسایش خاک را سبب می شود. سله هنگام خشک شدن منقبض و سخت تر شده و تَرَک برمی دارد و از رشد ریشه، خروج جوانه ها و سبز شدن بذر جلوگیری می کند. [ ۳]
wiki: وجین و سله شکنی