وجودیه لاضروریه

[ویکی فقه] وجودیه لاضروریه، از اقسام قضایای موجهه مرکبه بوده و عبارت است از مطلقه عامه ای که مقید به قید لاضروریه ذاتیه شده باشد.
وجودیه لاضروریه، عبارت است از مطلقه عامه ای که مقید به قید لاضروریه ذاتیه شده باشد و معنای لاضرورت ذاتی آن است که نسبت ذکر شده در قضیه مادامی که ذات موضوع موجود است ضروری نیست و این، حکم به امکان نقیضش است زیرا امکان، سلب ضرورت از طرف مقابل است. بنابر این، مفاد لاضروری ذاتی، ممکنه عامه ای است که با اصل (مطلقه عامه) در ایجاب و سلب مخالف است. مانند: هر انسانی در یکی از زمان ها نفس می کشد نه به طور ضرورت و معنای نه به ضرورت آن است که نفس کشیدن به حسب ذات برای انسان ضروری نبوده و سلبش محال نیست. بنابراین وجودیه لاضروریه همیشه از مطلقه عامه و ممکنه عامه مرکب است که یکی موجبه و دیگری سالبه است.
وجه تسمیه
دلیل نام گذاری آن به "وجودیه" این است که جزء اول مطلقه عامه است و بر وجود و تحقق نسبت مذکور، دلالت می کند و به "لاضروریه" آن است که به قید لا ضرورت ذاتیه مقید شده است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مظفر، محمدرضا، المنطق.• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.• تفتازانی، عبدالله بن شهاب الدین، الحاشیة علی تهذیب المنطق.• قطب الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.