وب اشیاء ( به انگلیسی: Web of Things ) ( اختصاری WoT ) به الگوهای برنامه نویسی و سبک های معماری نرم افزاری گفته می شود که به اشیاء دنیای واقعی اجازه می دهند تا بخشی از شبکه جهانی وب باشند. به طور مشابه به آنچه وب ( لایه برنامه ) به اینترنت ( شبکه لایه ) است، وب اشیا یک لایه کاربردی ارائه می دهد که ممکن است بتواند برنامه های اینترنت اشیاء تحت برنامه را ایجاد کند. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
به جای اختراع مجدد استانداردهای کاملاً جدید، وب اشیا از استانداردهای وب موجود و شناخته شده استفاده کرده است[ ۲] استانداردهایی در وب قابل برنامه ریزی ( به عنوان مثال، REST ، HTTP , JSON ) ، وب معنایی ( به عنوان مثال، JSON - LD , Microdata و غیره ) ، وب در زمان واقعی ( به عنوان مثال، WebSockets ) و وب اجتماعی ( به عنوان مثال، OAuth یا شبکه های اجتماعی ) .
در تحقیقات وب اشیاء معمولاً چیزها و اشیاء به معنای گسترده اشیاء فیزیکی در نظر گرفته می شوند. چیزها می توانند شامل اشیاء دارای برچسب ( RFID , NFC، کدهای QR، بارکدها، تشخیص تصویر ) و شبکه های حسگر بی سیم ( WSN ) ، ماشین ها، وسایل نقلیه و لوازم الکترونیکی مصرفی باشندو شامل همه ی اشیاء طبیعت نمیشوند.
در حالی که تلاشهای مداوم برای استانداردسازی وب اشیاء وجود دارد، [ ۴] در این رابطه مجموعه ای از بهترین شیوه ها موجود است که می توان آنها را طبق یک "معماری مشخص Web of Things" طبقه بندی کرد. [ ۱]
معماری، چهار لایه اصلی ( یا مرحله ) را پیشنهاد می کند که به عنوان چارچوبی برای طبقه بندی الگوهای مختلف و پروتکل های درگیر استفاده می شوند.
این لایه به دسترسی چیزها به اینترنت می پردازد و اطمینان می دهد که آنها خدمات خود را از طریق API وب در معرض دید قرار می دهند. این لایه اصلی WoT است زیرا تضمین می کند که یک API در دسترس وب باشد و آنها را به موارد قابل برنامه ریزی تبدیل کند. [ ۲] [ ۳] [ ۵]
لایه دسترسی در WoT در حدود دو الگوی اصلی ساخته شده است: اولا، همه موارد باید خدمات خود را از طریق API RESTful ( مستقیم یا از طریق دروازه ) در معرض نمایش بگذارند. [ ۲] REST به لطف اجرای آن در HTTP 1. 1، یک سبک معماری است که در ریشه وب قابل برنامه ریزی قرار دارد. در نتیجه، اگر همه موارد APIهای RESTful را از طریق HTTP ارائه دهند، یک URL دریافت می کنند و به صورت یکپارچه در شبکه جهانی وب و ابزارهای آن مانند مرورگرها، صفحات HTML لینک شده و برنامه های JavaScript ادغام می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه جای اختراع مجدد استانداردهای کاملاً جدید، وب اشیا از استانداردهای وب موجود و شناخته شده استفاده کرده است[ ۲] استانداردهایی در وب قابل برنامه ریزی ( به عنوان مثال، REST ، HTTP , JSON ) ، وب معنایی ( به عنوان مثال، JSON - LD , Microdata و غیره ) ، وب در زمان واقعی ( به عنوان مثال، WebSockets ) و وب اجتماعی ( به عنوان مثال، OAuth یا شبکه های اجتماعی ) .
در تحقیقات وب اشیاء معمولاً چیزها و اشیاء به معنای گسترده اشیاء فیزیکی در نظر گرفته می شوند. چیزها می توانند شامل اشیاء دارای برچسب ( RFID , NFC، کدهای QR، بارکدها، تشخیص تصویر ) و شبکه های حسگر بی سیم ( WSN ) ، ماشین ها، وسایل نقلیه و لوازم الکترونیکی مصرفی باشندو شامل همه ی اشیاء طبیعت نمیشوند.
در حالی که تلاشهای مداوم برای استانداردسازی وب اشیاء وجود دارد، [ ۴] در این رابطه مجموعه ای از بهترین شیوه ها موجود است که می توان آنها را طبق یک "معماری مشخص Web of Things" طبقه بندی کرد. [ ۱]
معماری، چهار لایه اصلی ( یا مرحله ) را پیشنهاد می کند که به عنوان چارچوبی برای طبقه بندی الگوهای مختلف و پروتکل های درگیر استفاده می شوند.
این لایه به دسترسی چیزها به اینترنت می پردازد و اطمینان می دهد که آنها خدمات خود را از طریق API وب در معرض دید قرار می دهند. این لایه اصلی WoT است زیرا تضمین می کند که یک API در دسترس وب باشد و آنها را به موارد قابل برنامه ریزی تبدیل کند. [ ۲] [ ۳] [ ۵]
لایه دسترسی در WoT در حدود دو الگوی اصلی ساخته شده است: اولا، همه موارد باید خدمات خود را از طریق API RESTful ( مستقیم یا از طریق دروازه ) در معرض نمایش بگذارند. [ ۲] REST به لطف اجرای آن در HTTP 1. 1، یک سبک معماری است که در ریشه وب قابل برنامه ریزی قرار دارد. در نتیجه، اگر همه موارد APIهای RESTful را از طریق HTTP ارائه دهند، یک URL دریافت می کنند و به صورت یکپارچه در شبکه جهانی وب و ابزارهای آن مانند مرورگرها، صفحات HTML لینک شده و برنامه های JavaScript ادغام می شوند.
wiki: وب اشیاء