واپسین روز پمپئی

واپسین روز پمپئی ( به انگلیسی: The Last Day of Pompeii ) یک نقاشی تاریخی بزرگ اثر نقاش روسی کارل بریولوف است که در سال ۱۸۳۳–۱۸۳۰ با موضوع فوران کوه وزوویوس در سال ۷۹ میلادی کشیده شده است. این اثر به دلیل قرار گرفتن بین نئوکلاسیسم، سبک غالب در آن زمان در روسیه و رومانتیسم در فرانسه که به طور فزاینده ای عملی شده، قابل توجه است. این نقاشی تقریباً مورد تحسین جهانی قرار گرفت و باعث شد بریولوف اولین نقاش روسی باشد که اعتبار بین المللی کسب می کند. این نکته در روسیه به اثبات رسید که هنر روسیه به همان خوبی هنر در بقیه اروپا است. منتقدان فرانسه و روسیه هر دو خاطر نشان کردند که به نظر می رسد که بدن ها مطابق با مدل کلاسیک از رعب و وحشت ناامید کننده درآمده اند و و مضمون کلی نقاشی که یکی از قدرت های والای طبیعت برای از بین بردن خلقت های انسان بوده، فلسفه والا است.
شهر رومی پمپئی، جنوب ناپل، در اوایل قرن نوزدهم تحت حفاری فعالی بود که در اواسط قرن گذشته کارهایی در این شهر و همسایه آن هرکولانیوم آغاز شد. [ ۲] هنرمندان به خوبی از پتانسیل های آن به عنوان یک موضوع آگاه بودند. جان مارتین در سال ۱۸۲۲ ویرانی پمپئی و هرکولانیوم را نقاشی کرده بود و برخی دیگر حکاکی های این محل را ترسیم و تولید کرده بودند. [ ۱]
در سال ۱۸۲۳، بریولوف به همراه برادرش الکساندر از طریق ونیز و فلورانس به رم رسید. [ ۳] الکساندر در مطالعه علمی و مرمت حمام های پمپئی در سال های ۱۸۲۵ و ۱۸۲۶ شرکت کرد و ممکن است کارل در سال ۱۸۲۴ از پمپئی بازدید کرده باشد.
در سال ۱۸۳۴، دمیدوف این نقاشی را که برای آن ۲۵۰۰۰ روبل پرداخت کرده بود، به تزار نیکلا در تلاش برای جلب نفع خود تقدیم کرد. این اثر نخستین بار در کاخ زمستانی به نمایش گذاشته شد، اما در سال ۱۸۳۶ نیکلا آن را به آکادمی امپریال هنر اهدا کرد و در آنجا ماند تا اینکه به عنوان مرکز نمایش نقاشی روسی در موزه ارمیتاژ جدید در سال ۱۸۵۱ نصب شود. هم اکنون بخشی از مجموعه موزه دولتی روسیه در سن پترزبورگ است.