واو

به طور کلی:
نقطه:
نشان دهنده پایان یک جمله است و جمله بعدی، سپس شروع می شود.
واو:
حرف ربط است و برای اتصال دو کلمه یا دو جمله که از نظر معنایی به هم مرتبط هستند، استفاده می شود.
ویرگول:
برای جدا کردن اجزای یک جمله یا بین جملات کوتاه و مرتبط استفاده می شود.
نقطه ویرگول:
برای جدا کردن جملات طولانی تر و مرتبط با یکدیگر استفاده می شود.
بنابراین، در صورتی که دو جمله به هم مرتبط هستند و نیاز به ربط دادن آن ها دارید، بهتر است از ویرگول یا نقطه ویرگول به جای نقطه و سپس واو استفاده شود.
مثال:
نادرست:
او رفت به خانه. و شام خورد. ( استفاده از واو بعد از نقطه نادرست است. )
صحیح:
او رفت به خانه. سپس شام خورد. ( استفاده از نقطه و سپس کلمه دیگری برای شروع جمله صحیح است. )
صحیح:
او رفت به خانه و شام خورد. ( استفاده از واو برای اتصال دو جمله کوتاه به هم صحیح است. )
صحیح:
او رفت به خانه؛ و شام خورد. ( استفاده از نقطه ویرگول برای اتصال دو جمله به هم و سپس واو برای ربط دادن آن ها صحیح است. )
بطور کلی، آوردن نقطه قبل از حروف ربط صحیح است یا نه؟
خیر، به طور کلی نقطه قبل از حروف ربط در زبان فارسی صحیح نیست. استفاده از نقطه برای جدا کردن جملات مستقل از یکدیگر است، در حالی که حروف ربط برای اتصال کلمات، عبارات یا جملات به یکدیگر استفاده می شوند. اگر دو جمله مستقل به هم متصل شوند، باید از نقطه ویرگول یا کاما و حرف ربط مناسب استفاده کرد، نه نقطه.

این واج از برخورد لب پایین به دندانهای پیشینِ بالا ساخته می شود ( واجگاهِ [و یا V] ) و مانند "پژگچ" در زبان تازی نبوده است، به تازگی نویسندگان تازی از نویسه [ف] با سه نقطه روی آن، برای نشان دادن واج V در وامواژه های لاتینیِ درون شده به عربی بهره برده اند، درواقع این کار باید بسیار زودتر از اینها و در پارسی و همزمان با ساخته شدن واجهای پژگچ انجام می گرفت.
نویسه [و] همچنین نماینده واج [و] ( W در لاتین ) است که هم در پارسی و هم تازی کاربرد دارد: "گوهر Gowhar"، "خسرو Khosrow"، "فردوس Ferdows"، پرتو، دُور، روشن و. . ، این واج با گرد و لوله ای شدن لبها ساخته می شود ( واجگاهِ [و یا W] ) و در پارسی کهن، در واژه هایی مانند "خواهر، خویش، خواستن، خواب و. . . نیز کاربرد داشت.