والتر کروگر

والتر کروگر (آمریکا). والتر کروگر ( ۲۶ ژانویه ۱۸۸۱–۲۰ اوت ۱۹۶۷ ) یک سرباز و افسر آمریکایی در نیمه اول قرن بیستم بود. او در طول جنگ جهانی دوم به خاطر فرمان ششمین ارتش ایالات متحده در منطقه جنوب غربی اقیانوس آرام شناخته شده است. او از رده خصوصی به طور کلی در ارتش ایالات متحده افزایش یافت.
Krueger متولد Flatow در غرب پروس، به عنوان یک پسر به ایالات متحده مهاجرت کرد. او برای خدمت در جنگ اسپانیا - آمریکایی مشغول به کار شد و در کوبا خدمت کرد و سپس برای خدمت در جنگ فلیپین - آمریکایی مجدداً استخدام شد. او در سال ۱۹۰۱ به عنوان یک ستوان دوم انتخاب شد. در سال ۱۹۱۴ او به گارد ملی ارتش پنسیلوانیا فرستاده شد. هنگ او در ۲۳ ژوئن ۱۹۱۶ بسیج شد و در کنار مرز مکزیک خدمت کرد. پس از اینکه ایالات متحده در آوریل ۱۹۱۷ با آلمان درگیری های خود را آغاز کرد، Krueger به عنوان دستیار فرماندهی نیروی G - 3 ( عملیات ) ، و سپس رئیس کارکنان، به جبهه پیاده نظام ۸۴ اعزام شد. در فوریه ۱۹۱۸ او به لانگرز فرستاده شد تا به مدرسه عمومی نیروی اکسپدیشن آمریکا برود و در اکتبر ۱۹۱۸ او رئیس کارکنان سپاه تانک شد.
Krueger در بین جنگ ها، در تعدادی از پست های فرماندهی و کارکنان خدمت کرده و در درخواست خود به کالج جنگی نیروی دریایی مشغول بود. در سال ۱۹۴۱ او فرماندهی ارتش سوم را به عهده گرفت، که او را در لوئیزیانا مانور کرد. او با توجه به سن او انتظار داشت که جنگ را در سربازان آموزش در خانه انجام دهد اما در سال ۱۹۴۳ او را به عنوان فرمانده ارتش ششم و نیروی الموئی به سرحد داگلاس مک آرتور در جنوب غربی اقیانوس آرام فرستاد و او در یک سری مبارزات پیروز شد علیه ژاپنی ها Krueger به عنوان یک فرمانده ارتش مجبور بود با مشکلات ناشی از فواصل وسیع، زمین های غیرمعمول، آب و هوای نامطمئن و دشمن مستقل و خطرناک روبرو شود. او نیاز به مک آرتور را برای تسریع سرعت عملیات به منظور مبارزات انتخاباتی با روشی محتاطانه تر زیرزمینی که اغلب خود را با تعداد زیادی از نیروهای ژاپنی غیرمنتظره مواجه کرده بود، محاسبه کرد. در نبرد لوزون در سال ۱۹۴۵، بزرگترین، طولانی ترین و آخرین نبرد، او در نهایت توانست ارتش خود را همانند او در سال ۱۹۴۱ در برابر ارتش ژاپن تحت تامیویکی یاماشیات مانور دهد.
Krueger به سن آنتونیو، تگزاس بازنشسته شد، جایی که وی یک خانه خریداری کرد و از Down Down به Nippon از حساب کمپین های خود در جنوب غربی اقیانوس آرام نوشت. بازنشستگی او توسط تراژدی های خانوادگی مضر بود. پسرش جیمز در سال ۱۹۴۷ از ارتش اخراج شد تا یک افسر و یک نجیب زاده ناپدید شود. سلامت همسر او در سال ۱۹۵۶ بدتر شد و او در سال ۱۹۵۶ از سرطان فوت کرد. دخترش Dorothy شوهرش را در سال ۱۹۵۲ به قتل رساند. او توسط یک دادگاه ارتش به زندان محکوم شد، اما توسط دادگاه عالی در سال ۱۹۵۷ آزاد شد.