والتر نرینگ ( به آلمانی: Walther Nehring ) ( ۱۵ اوت ۱۸۹۲–۲۰ آوریل ۱۹۸۳ ) یک نظامی بلندپایه آلمانی در دوره رایش سوم بود که در جریان جنگ جهانی دوم فرماندهی یگان های مختلفی را در جبهه های شرقی و شمال آفریقا بر عهده داشت.
والتر نرینگ روز ۱۵ اوت سال ۱۸۹۲ در اشترتسین در پروس باختری زاده شد. اصالت خاندان او به هلند بازمی گشت. اجدادش کشاورز و زمین دار بودند. نرینگ دوران مدرسه را در سوپوت و دانتسیش گذراند. روز ۱۶ سپتامبر سال ۱۹۱۱ به عنوان افسرِ دانشجو وارد خدمت نظامی شد و به هنگ ۱۵۲ پیاده نظام پیوست. روز ۱۸ دسامبر سال ۱۹۱۳ درجه ستوان دومی به او اعطا گردید. از روز ۸ نوامبر سال ۱۹۱۴ وارد میدان های رزم در جنگ جهانی اول شد و در نبرد تاننبرگ حضور یافت. روز ۱۴ سپتامبر در نزدیکی دریاچه مازوریان از ناحیه گلو و سر مجروح شد. نرینگ نشان درجه دو صلیب آهنین را دریافت کرد. روز ۲ نوامبر با مرخص شدن از بیمارستان به گردان ۱۴۸ جایگزینی متحرک منتقل و آجودان این یگان گشت. این گردان متعلق به لشکری بود که از مرزهای پروس شرقی محافظت می نمود. درگیری های نواحی کوتنو، لیتوانی و کورلند را تجربه کرد. روز ۶ ژوئن سال ۱۹۱۵ به درجه ستوان یکمی ترفیع یافت. [ ۱] نشان درجه یک صلیب آهنین و سال ۱۹۱۸ نشان سیاه رنگ زخم به نرینگ اعطا شد. [ ۲]
پس از جنگ، نرینگ در نیروهای مسلح ۱۰۰ هزار نفری آلمان موسوم به رایشسور باقی ماند. ماه مارس سال ۱۹۲۳ با درجه سروانی به فرماندهی گروهان ۱۳ مسلسل هنگ ۲ پیاده نظام رسید. سپس با ورود به تروپه نامت ( دفتر نیرو ) در وزارت رایشسور، برای دوره آموزشی ستاد برگزیده شد. نرینگ بین سال های ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۷ درجه های سرگردی، سرهنگ دومی و سرهنگی را دریافت کرد. [ ۲]
روز ۵ اکتبر سال ۱۹۳۷ به فرماندهی هنگ ۵ زرهی منصوب گشت. ماه ژوئیه سال ۱۹۳۹ به ستاد سپاه ۱۹ منتقل گردید. هنگام آغاز جنگ جهانی دوم نرینگ ریاست ستاد سپاه ۱۹ تحت امر سپهبد هاینتس گودریان، را بر عهده داشت. در جریان نبرد لهستان و نبرد فرانسه در این جایگاه بود. روز ۱ اوت سال ۱۹۴۰ به درجه سرتیپی ترفیع یافت و مدتی کوتاه بعد فرمانده لشکر هجدهم زرهی شد. نرینگ این لشکر را در مراحل اولیه عملیات بارباروسا، تهاجم آلمان به شوروی، رهبری کرد. روز ۲۴ ژوئیه سال ۱۹۴۱ مفتخر به دریافت نشان صلیب شوالیه صلیب آهنین شد. [ ۲]
نرینگ روز ۲۶ ژانویه سال ۱۹۴۲ جایگاه پیشین را ترک کرد و به شمال آفریقا رفت. روز ۱ فوریه به درجه سرلشکری ترفیع پذیرفت. [ ۲] ماه مه فرماندهی آفریکاکور را بر عهده گرفت. [ نیازمند منبع] روز به ۱ ژوئیه سپهبد ( ژنرال نیروهای زرهی ) شد. نرینگ روز ۳۱ اوت هنگام پیشروی به سمت العلمین، در یک میدان مین بریتانیایی مجروح گردید. [ ۲] نرینگ به جبهه شرقی بازگشت و فرماندهی سپاه ۲۴ زرهی را بر عهده گرفت. برای مدتی فرمانده ارتش چهارم زرهی بود و سپس مجدداً در ماه اوت سال ۱۹۴۴ به سپاه ۲۴ زرهی بازگشت و تا ماه مارس سال ۱۹۴۵ آن را فرماندهی کرد. ماه مارس سال ۱۹۴۵ فرمانده ارتش یکم زرهی شد. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوالتر نرینگ روز ۱۵ اوت سال ۱۸۹۲ در اشترتسین در پروس باختری زاده شد. اصالت خاندان او به هلند بازمی گشت. اجدادش کشاورز و زمین دار بودند. نرینگ دوران مدرسه را در سوپوت و دانتسیش گذراند. روز ۱۶ سپتامبر سال ۱۹۱۱ به عنوان افسرِ دانشجو وارد خدمت نظامی شد و به هنگ ۱۵۲ پیاده نظام پیوست. روز ۱۸ دسامبر سال ۱۹۱۳ درجه ستوان دومی به او اعطا گردید. از روز ۸ نوامبر سال ۱۹۱۴ وارد میدان های رزم در جنگ جهانی اول شد و در نبرد تاننبرگ حضور یافت. روز ۱۴ سپتامبر در نزدیکی دریاچه مازوریان از ناحیه گلو و سر مجروح شد. نرینگ نشان درجه دو صلیب آهنین را دریافت کرد. روز ۲ نوامبر با مرخص شدن از بیمارستان به گردان ۱۴۸ جایگزینی متحرک منتقل و آجودان این یگان گشت. این گردان متعلق به لشکری بود که از مرزهای پروس شرقی محافظت می نمود. درگیری های نواحی کوتنو، لیتوانی و کورلند را تجربه کرد. روز ۶ ژوئن سال ۱۹۱۵ به درجه ستوان یکمی ترفیع یافت. [ ۱] نشان درجه یک صلیب آهنین و سال ۱۹۱۸ نشان سیاه رنگ زخم به نرینگ اعطا شد. [ ۲]
پس از جنگ، نرینگ در نیروهای مسلح ۱۰۰ هزار نفری آلمان موسوم به رایشسور باقی ماند. ماه مارس سال ۱۹۲۳ با درجه سروانی به فرماندهی گروهان ۱۳ مسلسل هنگ ۲ پیاده نظام رسید. سپس با ورود به تروپه نامت ( دفتر نیرو ) در وزارت رایشسور، برای دوره آموزشی ستاد برگزیده شد. نرینگ بین سال های ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۷ درجه های سرگردی، سرهنگ دومی و سرهنگی را دریافت کرد. [ ۲]
روز ۵ اکتبر سال ۱۹۳۷ به فرماندهی هنگ ۵ زرهی منصوب گشت. ماه ژوئیه سال ۱۹۳۹ به ستاد سپاه ۱۹ منتقل گردید. هنگام آغاز جنگ جهانی دوم نرینگ ریاست ستاد سپاه ۱۹ تحت امر سپهبد هاینتس گودریان، را بر عهده داشت. در جریان نبرد لهستان و نبرد فرانسه در این جایگاه بود. روز ۱ اوت سال ۱۹۴۰ به درجه سرتیپی ترفیع یافت و مدتی کوتاه بعد فرمانده لشکر هجدهم زرهی شد. نرینگ این لشکر را در مراحل اولیه عملیات بارباروسا، تهاجم آلمان به شوروی، رهبری کرد. روز ۲۴ ژوئیه سال ۱۹۴۱ مفتخر به دریافت نشان صلیب شوالیه صلیب آهنین شد. [ ۲]
نرینگ روز ۲۶ ژانویه سال ۱۹۴۲ جایگاه پیشین را ترک کرد و به شمال آفریقا رفت. روز ۱ فوریه به درجه سرلشکری ترفیع پذیرفت. [ ۲] ماه مه فرماندهی آفریکاکور را بر عهده گرفت. [ نیازمند منبع] روز به ۱ ژوئیه سپهبد ( ژنرال نیروهای زرهی ) شد. نرینگ روز ۳۱ اوت هنگام پیشروی به سمت العلمین، در یک میدان مین بریتانیایی مجروح گردید. [ ۲] نرینگ به جبهه شرقی بازگشت و فرماندهی سپاه ۲۴ زرهی را بر عهده گرفت. برای مدتی فرمانده ارتش چهارم زرهی بود و سپس مجدداً در ماه اوت سال ۱۹۴۴ به سپاه ۲۴ زرهی بازگشت و تا ماه مارس سال ۱۹۴۵ آن را فرماندهی کرد. ماه مارس سال ۱۹۴۵ فرمانده ارتش یکم زرهی شد. [ نیازمند منبع]
wiki: والتر نرینگ