واقعه تحکیم

[ویکی فقه] تحکیم، نام واقعه ای در جنگ صِفّین که بین سپاه معاویه و سپاه امام علی علیه السلام که اتفاق افتاد.
تحکیم در لغت به معنای داوری خواستن و حَکَم قرار دادن است.

تحکیم در اصطلاح
و در اصطلاح تاریخی به ماجرایی اشاره دارد که در سال ۳۷ در جنگ صِفّین روی داد و به پیدایی خوارج انجامید.

شرح واقعه تحکیم
در این جنگ پس از این که سپاه معاویه در آستانه شکست قرار گرفت، به پیشنهاد عمروعاص، سپاهیان معاویه قرآن ها را بر نیزه کردند و از سپاه علی علیه السلام خواستند که از جنگ دست بکشند و حکمیت قرآن را بپذیرند.

← نقش اشعث در پیدایش واقعه
...