واق

پهلوی: 𐭥𐭠𐭪‎ ( wāk )
سانسکریت: वाच /vāc/ یا वास /vāsa/
2. معنی و کاربرد:
در اوستا، واژه ی vācha به معنای �سخن، گفتار، بیان� به کار رفته است. نمونه های متعدد در یسنا و ویسپرد نشان می دهد که این واژه برای بیان قدرت گفتار و مفاهیم دینی و اخلاقی کاربرد داشته است.
در پهلوی، واژه ی wāk با همین معنا به �گفتار، سخن، بیان� آمده و در متون دینی و ادبی کاربرد دارد.
در سانسکریت، vāc یا vāca به معنای �گفتار، سخن، بیان� است و در متون ودایی و ادبیات کلاسیک هند مطرح شده است. این پیوند نشان دهنده ی ریشه ی مشترک هندوایرانی است.
3. تحلیل:
واژه ی �واق� در فارسی مدرن ادامه ی طبیعی واژه ی باستانی واک است و نشان می دهد که سنت زبانی اوستایی، پهلوی و سانسکریت بر شکل گیری این واژه اثر مستقیم داشته است.
این واژه نمونه ای از بقای ریشه های باستانی هندوایرانی در فارسی نو است و تأکید می کند که بسیاری از واژگان کلیدی فرهنگ و بیان در فارسی از این ریشه ها مشتق شده اند.
4. منابع معتبر کتابی:
Humbach, Helmut. The Gathas of Zarathustra and the Other Old Avestan Texts. Walter de Gruyter, 1991.
Gray, Louis H. A Zend - Avesta Dictionary in Roman Characters. London, 1908.
Darmesteter, James. The Zend Avesta Part II. Oxford, 1880.
Kellens, Jean. Zoroastrianism: History, Religion, Texts. Brill, 2006.
Macdonell, Arthur Anthony. A Sanskrit Grammar for Students. Oxford, 1910.
Geldner, Karl. Avesta: The Sacred Books of the Parsis. 1880s–1890s.
- - -