پس از تشکیل پادشاهی اورشلیم، قلمروهای تقسیم شده بین فرماندهان صلیبی به صورت مجموعه ارباب نشین های فئودالی ( همچون کنت نشین ادسا و شاهزاده نشین انطاکیه ) تحت حاکمیت یک پادشاه درآمدند که این شیوه در دوره جانشینان گادفری بوین نیز ادامه یافت. براساس گفته جان ابلین، دولت صلیبی اورشلیم چهار ارباب نشین اصلی
• کنت نشین یافا و اشکلون
• شاهزاده نشین جلیل
• ارباب نشین صیدا
• ارباب نشین ماورای اردن
شامل کرک و شوبک را به همراه دوازه واسال کوچک لدُ، نابلس، الخلیل، حیفا، بیسان، آرسوف، قیمون، تورون و بانیاس، اسکندرونه، داروم، بیروت و قیساریه که بزرگ ترین آنها بود، شامل می شد. این مجموعه همگی تابع مستقیم پادشاه اورشلیم بودند. پادشاه چند شهر را مستقیماً خود اداره می کرد و املاکش را برای خود می دانست. این شهرها به یک روایت اورشلیم، عکا، نابلس، پس از مدتی داروم بودند و به روایتی دیگر، افزون بر آنها، شهر صور را نیز شامل می شد. و قطعات دوازده گانه مزبور نیز غالباً به به صورت موروثی اداره می شدند. [ ۱] [ ۲]
اندکی پس از شورای کلرمونت و سخنرانی پاپ اوربان دوم، در سال ۱۰۹۵ م، [ ۳] [ ۴] سپاهیان نخستین جنگ صلیبی به سوی شرق رهسپار شدند، از آسیای صغیر عبور کردند، به انطاکیه رسیدند و آن جا را به تصرف درآوردند. [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] آنگاه در دو مسیر ساحلی و داخلی ( روج–معره نعمان[ ۱۰] –شیزر[ ۱۱] –مصیاف–اکراد[ ۱۲] ) حرکت کردند، بار دیگر در طرابلس به یکدیگر پیوستند و از آن جا راه شان را به سوی بیروت و صیدا تا قیساریه و سپس به سوی اورشلیم ادامه دادند. [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵] پس از تسخیر اورشلیم، صلیبی ها به سازمان دادن دولت های خود پرداختند و پادشاهی اورشلیم و شاهزادنشین انطاکیه و کنت نشین اِدسا را — که حکومت هایی خودمختار بودند — شکل دادند. [ ۱۶] [ ۱۷] [ ۱۸] برخی از شهرها همانند معره نعمان در مقابل تهاجم صلیبی ها مقاومت کردند ولی حاکمان برخی دیگر از شهرها مثل حماه، شیزر، طرابلس و حمص ترجیح دادند با مهاجمان از در صلح درآیند؛ اما کشتارهای صلیبی ها ، پس از رسیدن به آسیای صغیر، در طول مسیر و هنگام رسیدن به انطاکیه و در ادامه در اورشلیم و دیگر شهرهای فلسطین سبب خشم مسلمانان شد و این چنین خود را آمادهٔ نبرد با صلیبی ها کردند. در این دوران بود که امارت های پراکندهٔ شام تضعیف شده و قدرت مقابله با مبارزطلبی صلیبی ها را نداشتند. در شمال، قلیچ ارسلان از رهبران سلاجقه توان پایداری نداشت و پایتختش، نیقیه توسط صلیبی ها اشغال شد و در نتیجه قدرتِ خود را از دست داد. [ ۱۹] [ ۲۰] [ ۲۱] [ ۲۲] [ ۲۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• کنت نشین یافا و اشکلون
• شاهزاده نشین جلیل
• ارباب نشین صیدا
• ارباب نشین ماورای اردن
شامل کرک و شوبک را به همراه دوازه واسال کوچک لدُ، نابلس، الخلیل، حیفا، بیسان، آرسوف، قیمون، تورون و بانیاس، اسکندرونه، داروم، بیروت و قیساریه که بزرگ ترین آنها بود، شامل می شد. این مجموعه همگی تابع مستقیم پادشاه اورشلیم بودند. پادشاه چند شهر را مستقیماً خود اداره می کرد و املاکش را برای خود می دانست. این شهرها به یک روایت اورشلیم، عکا، نابلس، پس از مدتی داروم بودند و به روایتی دیگر، افزون بر آنها، شهر صور را نیز شامل می شد. و قطعات دوازده گانه مزبور نیز غالباً به به صورت موروثی اداره می شدند. [ ۱] [ ۲]
اندکی پس از شورای کلرمونت و سخنرانی پاپ اوربان دوم، در سال ۱۰۹۵ م، [ ۳] [ ۴] سپاهیان نخستین جنگ صلیبی به سوی شرق رهسپار شدند، از آسیای صغیر عبور کردند، به انطاکیه رسیدند و آن جا را به تصرف درآوردند. [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] آنگاه در دو مسیر ساحلی و داخلی ( روج–معره نعمان[ ۱۰] –شیزر[ ۱۱] –مصیاف–اکراد[ ۱۲] ) حرکت کردند، بار دیگر در طرابلس به یکدیگر پیوستند و از آن جا راه شان را به سوی بیروت و صیدا تا قیساریه و سپس به سوی اورشلیم ادامه دادند. [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵] پس از تسخیر اورشلیم، صلیبی ها به سازمان دادن دولت های خود پرداختند و پادشاهی اورشلیم و شاهزادنشین انطاکیه و کنت نشین اِدسا را — که حکومت هایی خودمختار بودند — شکل دادند. [ ۱۶] [ ۱۷] [ ۱۸] برخی از شهرها همانند معره نعمان در مقابل تهاجم صلیبی ها مقاومت کردند ولی حاکمان برخی دیگر از شهرها مثل حماه، شیزر، طرابلس و حمص ترجیح دادند با مهاجمان از در صلح درآیند؛ اما کشتارهای صلیبی ها ، پس از رسیدن به آسیای صغیر، در طول مسیر و هنگام رسیدن به انطاکیه و در ادامه در اورشلیم و دیگر شهرهای فلسطین سبب خشم مسلمانان شد و این چنین خود را آمادهٔ نبرد با صلیبی ها کردند. در این دوران بود که امارت های پراکندهٔ شام تضعیف شده و قدرت مقابله با مبارزطلبی صلیبی ها را نداشتند. در شمال، قلیچ ارسلان از رهبران سلاجقه توان پایداری نداشت و پایتختش، نیقیه توسط صلیبی ها اشغال شد و در نتیجه قدرتِ خود را از دست داد. [ ۱۹] [ ۲۰] [ ۲۱] [ ۲۲] [ ۲۳]
