واروژان

واروژ هاخباندیان که با نام هنری واروژان شناخته می شود در ۱۳ آذرماه ۱۳۱۵ در خانواده ای ارمنی در قزوین متولد شد. دو ساله بود که مادرش را از دست داد. واروژان پس از پایان تحصیلات مقدماتی وارد مدرسهٔ عالی موسیقی تهران شد و موسیقی را تحت آموزش استادانی نظیر روبن گریگوریان و لودویگ بازیل فراگرفت.
پس از این واروژان با بورسیهٔ رادیو و تلویزیون برای مدت چهار سال به مدرسهٔ عالی موسیقی آمریکا رفت. در سال چهارم به ایران بازگشت و از آن جا که در رادیو و تلویزیون به او گفتند که اگر بورسیه را جبران نکند، نمی تواند فعالیتی داشته باشد مجبور شد برای مدت دو سال به اهواز برود و موسیقی تدریس کند. پس از این دو سال واروژان به تهران بازگشت و برای برنامهٔ زنگوله ها که به کشف صدا می پرداخت شروع به آهنگسازی کرد.
در دههٔ پنجاه ذائقهٔ موسیقی جامعه کم کم به موسیقی پاپ گرایش پیدا می کرد و واروژان در این حوزه به فردی محبوب تبدیل شد. واروژان در سال ۱۳۴۷ برای بار اول برای فیلم جهنم سفید به کارگردانی ساموئل خاچیکیان موسیقی نوشت. واروژان به ساخت موسیقی فیلم علاقه مند شد و این امر موجب شد که این کار را به صورت حرفه ای ادامه دهد. ساخت موسیقی فیلم «حسن کچل» ساختهٔ علی حاتمی که به عنوان اولین اثر موزیکال سینمای ایران شناخته شده از کارهای واروژان است. واروژان این اثر را به همراه بابک افشار، اسفندیار منفردزاده و پرویز اتابکی خلق کرد. در این فیلم عهدیه، مهتاب، سوسن، افشین و کورس سرهنگ زاده آواز خواندند.
واروژان توانست ترانه های خاطره سازی خلق کند که در حافظهٔ مردم ماندگار شد. ترانه هایی مانند «هفتهٔ خاکستری»، «بوی خوب گندم»، «پوست شیر»، «پل»، «عاشقانه»، «شام آخر»، «همسفر»، «دریایی»، «باور کن»، «ماه پیشونی» و «گهواره» تعدادی از این ترانه های خاطره ساز است.