وارغ. [ رِ / رُ ] ( اِ ) برغ است و آن بندی باشد که در پیش آب از چوب و گل بندند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از جهانگیری ) ( انجمن آرا ). ورغ. ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ). || خندقی که در جلو دشمن بندند. ( ناظم الاطباء ). || لحیم را گویند و آن چیزی باشد که طلا و نقره و امثال آن را بدان پیوند کنند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ). || آنچه تاک را بر آن بندند. ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ). || چوب بند و چفت انگور را نیز گفته اند. ( از برهان ). داربست و چفته و وادیج. ( ناظم الاطباء ). || آنچه از درخت خرما برند. ( آنندراج ). || گلیم . پلاس : شبانگاه همانروز بود که فرمودند امشب آن شب است که وارغ در گردن اندازیم و درخواست کنیم چون بامدادان آن ظالمان از گرد حصار بخارا به زودی برفتند و اهل بخارا خلاصی یافتند. ( انیس الطالبین بخاری ص 119 ). وارغ. [ رُ ] ( اِ ) آروغ. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
(رَ یا رِ ) (اِ. ) ۱ - گلیم ، پلاس . ۲ - سد مانندی ساخته شده از چوب و گل .
