واجب کفایی

[ویکی شیعه] واجب کِفایی گونه ای از واجبات دینی که مخاطب آن فرد مشخصی نیست و با انجام آن از سوی هر یک از مکلفین هدف شارع برآورده می شود و دیگر کسی تکلیفی ندارد. دفن میت، امر به معروف و نهی از منکر و جهاد جزو واجبات کفایی هستند. واجب کفایی در مقابل واجب عینی قرار دارد.
واجبات کفایی بخشی از واجبات دینی هستند هدف شارع انجام آن کار است و تفاوتی ندارد که چه کسی آن را انجام دهد. بنابراین می توان گفت همه مکلفان، به طور مساوی مخاطب آن دستور هستند. بنابراین با انجام برخی از مکلفان، تکلیف از دیگران برداشته می شود. واجب کفایی در مقابل واجب عینی قرار دارد که شخص مکلف مخاطب دستور الهی است، مانند نماز. با انجام شدن واجب کفایی، وجوب از سایرین برداشته می شود و انجام دهنده کار به ثواب می رسد ولی اگر هیچیک از مکلفین اقدام به انجام واجب نکنند همه گناهکار خواهند بود.
واجبات کفایی مربوط به مصالح عمومی جامعه است و انجام خود آن عمل اهمیت دارد، بر خلاف واجبات عینی که انجام عمل از فرد خاص مهم است. غسل، کَفْن و دَفْن میت، اقامه نماز میت، پاک کردن مسجد از نجاست، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر، نجات جان کسی که در خطر مرگ است، و تحصیل علوم دینی بخشی از واجبات کفایی هستند.

واجبِ کِفایی
در فقه، امر واجبی است که هر مکلّفی، موظف به انجام دادن آن است، امّا با انجام دادن یک نفر، تکلیف از دیگران ساقط می شود، مانند انسانی که درحال غرق شدن است و همۀ افراد حاضر قدرت نجات او را دارند، امّا یک نفر خود را به آب می اندازد و او را نجات می دهد. در این صورت تکلیف از دیگران ساقط می گردد، امّا اگر هیچ کدام اقدام به نجات وی نکنند همه گناهکار خواهند بود. واجب کفایی در مقابل واجب عینی (تعیینی) است.