واجب توصلی

[ویکی فقه] واجب بی نیاز از قصد قربت هنگام امتثال را واجب توصلّی گویند.
واجب توصلی، مقابل واجب تعبدی، واجبی است که غرض مولا به وجود یافتن آن در خارج تعلق گرفته و به مجرد تحقق آن در خارج، امر مولا نیز ساقط می شود، و قصد قربت در آن شرط نیست، بلکه مکلف به هر انگیزه و قصدی آن را امتثال کند، از عهده او ساقط می شود، مانند: ادای دین که به هر نیتی صورت پذیرد، هر چند برای تظاهر، کفایت نموده و ذمّه را آزاد می کند و قصد قربت در آن شرط نیست.