هگزوباربیتال

هگزوباربیتال ( انگلیسی: Hexobarbital ) یا هگزوباربیتون که به هر دو شکل نمک اسیدی و سدیمی به عنوان Citopan, Evipan و Tobinal فروخته می شود، یک مشتق باربیتورات است که دارای اثرات خواب آور و آرام بخش است. این دارو در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ میلادی به عنوان عاملی برای القای بی هوشی برای جراحی، و همچنین یک خواب آور سریع و کوتاه مدت برای استفاده عمومی مورد استفاده قرار گرفت و تأثیرات نسبتاً سریع و مدت اثر کوتاهی دارد. [ ۱] باربیتورات های مدرن ( مانند تیوپنتال ) تا حد زیادی جایگزین استفاده از هگزباربیتال به عنوان بیهوشی شده اند، زیرا امکان کنترل بهتر عمق بیهوشی را فراهم می کنند. هگزوباربیتال هنوز در برخی پژوهش های علمی به کار می رود. [ ۲]
دسته شیمیایی باربیتورات ها یکی از قدیمی ترین داروهای آرام بخش - خواب آور شناخته شده هستند که قدمت آن به معرفی باربیتال در اوایل سده بیستم میلادی بازمی گردد. [ ۳] در اروپای شرقی، هگزوباربیتال ( و سایر باربیتورات ها ) به طور منظم به عنوان دارو توسط زنان باردار که اقدام به خودکشی می کنند استفاده می شود. مدت ها تصور می شد که هگزوباربیتال دارای اثرات تراتوژنیک و جنینی بالقوه است. FDA آن ها را به عنوان رده D یا C بارداری طبقه بندی کرده است. با این حال، برخی پژوهش ها نشان می دهند که مصرف هگزوباربیتال ممکن است باعث ناهنجاری های مادرزادی شود. [ ۴]
یکی از ایزوآنزیم های سیتوکروم P450 توسط ژن CYP2B1 کدگذاری شده است، جایی که هگزوباربیتال بستر آن است. هگزوباربیتال و ایزوآنزیم می توانند از طریق یک واکنش هیدروکسیلاسیون، که در متابولیسم بیگانه بیوتیک ها نقش دارد، یک کمپلکس آنزیم - سوبسترا تشکیل دهند. غلظت هگزوباربیتال همچنین در فعالیت اکسیژناز و اکسیداز سیتوکروم P450 میکروزومی کبدی نقش دارد. [ ۵] تری استیل اولاندومایسین، یک مهارکننده ایزوآنزیم CYP3A4، متابولیسم هگزوباربیتال و فعالیت بیولوژیکی را نیز مهار می کند، که نشان دهنده رابطه نزدیک میان هگزوباربیتال و سیتوکروم P450 است. [ ۶]
اثرات بیولوژیکی هگزوباربیتال در درجه نخست به توانایی آن در نفوذ به سیستم عصبی مرکزی بستگی دارد. [ ۷] هگزوباربیتال می تواند گیرنده های GABAA را مانند همه باربیتورات ها تقویت کند. طی سال ها مشخص شده است که انانتیومر S ( + ) هگزوباربیتال گیرنده های GABAA را به طور موثرتری نسبت به انانتیومر R ( - ) آن تقویت می کند. [ ۸] وقتی گابا به گیرنده GABAA متصل می شود، کانال های یون کلرید به گونه ای باز می شوند که یون های کلرید می توانند به درون نورون جریان پیدا کنند. [ ۹] این امر باعث یک هیپرپلاریزاسیون در پتانسیل غشایی نورون می شود که باعث می شود نورون کمتر بتواند پتانسیل عمل را آغاز کند؛ بنابراین، این نوع گیرنده، گیرنده انتقال دهنده عصبی بازدارنده اصلی در سیستم عصبی مرکزی پستانداران است. [ ۱۰] به عنوان یک تقویت کننده گیرنده GABAA، هگزوباربیتال به محل اتصال باربیتورات که در کانال یونی کلرید قرار دارد متصل می شود، در نتیجه اتصال GABA و بنزودیازپین ها به محل اتصال مربوطه خود را به صورت آلوستریک افزایش می دهد. [ ۱۱] افزون بر این، هگزوباربیتال باعث باز شدن کانال یونی کلرید به طولانی ترین حالت باز یعنی ۹ میلی ثانیه می شود و در نتیجه باعث افزایش اثر بازدارندگی پس سیناپسی می شود. بر خلاف گابا، گلوتامات مهم ترین انتقال دهنده عصبی تحریک کننده در مغز پستانداران است. افزون بر اثر مهاری، هگزوباربیتال، مانند همه باربیتورات ها، گیرنده های AMPA، گیرنده های کاینات، گیرنده های عصبی استیل کولین را مسدود می کند. و مهم تر از همه، باربیتورات ها با ایجاد یک بلوک کانال باز در کانال های کلسیم فعال با ولتاژ بالا نوع P/Q، آزادسازی گلوتامات را مهار می کنند. در مجموع، هگزوباربیتال با مهار انتشار گلوتامات و تقویت اثر GABA، باعث ایجاد یک اثر مضعف CNS بر روی مغز می شود. [ ۱۲]