هپاتیت ئی ( به انگلیسی: Hepatitis E ) نوعی التهاب ویروسی در پارانشیم کبد است که عامل آن ویروس هپاتیت ای ( HEV ) است. در گذشته آن را هپاتیت NonA NonB اپیدمیک نیز می نامیدند.
ویروس هپاتیت ای یک آر ان ای ویروس فاقد کپسول است که از طریق مدفوعی، دهانی و آب های آلوده منتقل می شود. شیوع این هپاتیت به صورت تک گیر و همه گیر است که اپیدمی در کشورهای توسعه نیافته، به ویژه در قارههای آسیا و آفریقا شایع تر است. این ویروس اولین بار در اپیدمی در هند در سال ۱۹۵۵ کشف شد. بزرگ ترین اپیدمی که تا به امروز گزارش شده صدهزار نفر را در شمال غربی چین مبتلا کرده است.
این ویروس اغلب یک عفونت حادّ خودمحدودشونده و خوش خیم ایجاد می کند و به ندرت خطرناک است ( مگر در افرادِ دچار ضعف ایمنی یا زنان باردار ) . علائم اصلی بیماری تب، زردی، بی اشتهایی، تهوع، ضعف و بی حالی است. تشخیص، آزمایشگاهی است و درمان خاصی ندارد. در چین واکسنی علیه این ویروس تولید شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویروس هپاتیت ای یک آر ان ای ویروس فاقد کپسول است که از طریق مدفوعی، دهانی و آب های آلوده منتقل می شود. شیوع این هپاتیت به صورت تک گیر و همه گیر است که اپیدمی در کشورهای توسعه نیافته، به ویژه در قارههای آسیا و آفریقا شایع تر است. این ویروس اولین بار در اپیدمی در هند در سال ۱۹۵۵ کشف شد. بزرگ ترین اپیدمی که تا به امروز گزارش شده صدهزار نفر را در شمال غربی چین مبتلا کرده است.
این ویروس اغلب یک عفونت حادّ خودمحدودشونده و خوش خیم ایجاد می کند و به ندرت خطرناک است ( مگر در افرادِ دچار ضعف ایمنی یا زنان باردار ) . علائم اصلی بیماری تب، زردی، بی اشتهایی، تهوع، ضعف و بی حالی است. تشخیص، آزمایشگاهی است و درمان خاصی ندارد. در چین واکسنی علیه این ویروس تولید شده است.
wiki: هپاتیت ئی