هونگ وو ( به چینی: 洪武 ) به معنای «قدرت بزرگ نظامی»، نام پادشاهی جو یوان جانگ ( به چینی: 朱元璋 ) ( ۲۱ اکتبر ۱۳۲۸ - ۲۴ ژوئن ۱۳۹۸ ) بنیان گذار و نخستین امپراتور دودمان پادشاهی مینگ بین سال های ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۸ بود. او را پس از مرگ مینگ تای زو ( به چینی: 明太祖 ) به معنای «جد بزرگ مینگ» لقب دادند.
امپراتور هونگ وو با نام واقعی جو یوآن جانگ در ۱۳۲۸ میلادی در دهکدهٔ جنگلی ( فنگ یانگ امروزی در آن هویی ) و در یک خانوادهٔ فقیر روستایی زاده شد. ۱۶ ساله بود که رود زرد طغیان کرد و زمین های کشاورزی آن ها را زیر آب برد. به دنبال شیوع وبا تمام افراد خانوادهٔ یوآن جانگ ازپای درآمدند و تنها او و یکی از برادرانش زنده ماندند.
جو یوآن جانگ مدتی را به عنوان طلبه در یک معبد بودایی گذراند اما به دلیل مشکلات مالی معبد مجبور به ترک آنجا شد. او چند سالی را به گدایی گذراند و از نزدیک با مشکلات دیگر مردم عادی آشنا شد. سپس بار دیگر به معبد بازگشت و تا ۲۴ سالگی درآنجا ماند و در این مدت خواندن و نوشتن را از دیگر راهبان آموخت.
در ۱۳۵۲ و پس از آن که معبدی که یوآن جانگ در آن ساکن بود توسط نیروهای حکومتی که برای سرکوب شورشی محلی به آنجا اعزام شده بودند تخریب شد، او نیز به جمع شورشیانی پیوست که ضد دودمان مغولی یوآن در چین به پا خواسته بودند. توانایی هایی جو یوآن جانگ سبب شد تا او خیلی زود به رهبر شورشیان تبدیل شود. او سپس به انجمن مخفی نیلوفرآبی سفید ( به انگلیسی: White Lotus Society ) پیوست و با گروه شورشی دیگری به نام دستار سرخ ها همراه شد. اکثریت چینی های نژاد هان از این گروه ها حمایت می کردند و جو یوآن جانگ باردیگر فرماندهی شورشیان را برای برانداختن حکومت مغول ها برعهده گرفت.
جو یوآن جانگ در ۱۳۵۶ نانجینگ را تصرف کرد و آنجا را به عنوان پایگاه خود درآورد. سلسلهٔ یوآن در این زمان به دلیل مشکلات داخلی و شورش های گوناگون رو به زوال بود. یوآن جانگ بیجینگ را نیز به تصرف خود درآورد و در ۱۳۶۸ موفق شد تا سلسلهٔ یوآن را سرنگون سازد. او در همین سال سلسلهٔ جدیدی را با نام مینگ به معنای «درخشان» در نانجینگ بنیان گذاشت و خود با نام هونگ وو ( به معنای قدرت بزرگ نظامی ) به عنوان نخستین امپراتور این دودمان بر تخت نشست. او سپس باقی ماندهٔ مغول ها را از چین، کره و منچوری تا ورای کوهستان تین شان بیرون راند.
هونگ وو پس از آنکه خود را امپراتور چین نامید تمام مقامات درباری مغول را از قدرت خلع و مقامات چینی را جایگزین آن ها نمود. او همچنین بار دیگر سیستم آزمون کنفسیوس را در کشور برقرار نمود تا افرادی که از نظر فلسفه و ادبیات دارای آگاهی خوبی بودند به عنوان مقامات مسئول انتخاب شوند. همچنین آن دسته از اندیشمندان پیرو تعالیم کنفسیوسی که در سلسلهٔ یوآن به حاشیه رانده شده بودند را بار دیگر در امور حکومتی وارد کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفامپراتور هونگ وو با نام واقعی جو یوآن جانگ در ۱۳۲۸ میلادی در دهکدهٔ جنگلی ( فنگ یانگ امروزی در آن هویی ) و در یک خانوادهٔ فقیر روستایی زاده شد. ۱۶ ساله بود که رود زرد طغیان کرد و زمین های کشاورزی آن ها را زیر آب برد. به دنبال شیوع وبا تمام افراد خانوادهٔ یوآن جانگ ازپای درآمدند و تنها او و یکی از برادرانش زنده ماندند.
جو یوآن جانگ مدتی را به عنوان طلبه در یک معبد بودایی گذراند اما به دلیل مشکلات مالی معبد مجبور به ترک آنجا شد. او چند سالی را به گدایی گذراند و از نزدیک با مشکلات دیگر مردم عادی آشنا شد. سپس بار دیگر به معبد بازگشت و تا ۲۴ سالگی درآنجا ماند و در این مدت خواندن و نوشتن را از دیگر راهبان آموخت.
در ۱۳۵۲ و پس از آن که معبدی که یوآن جانگ در آن ساکن بود توسط نیروهای حکومتی که برای سرکوب شورشی محلی به آنجا اعزام شده بودند تخریب شد، او نیز به جمع شورشیانی پیوست که ضد دودمان مغولی یوآن در چین به پا خواسته بودند. توانایی هایی جو یوآن جانگ سبب شد تا او خیلی زود به رهبر شورشیان تبدیل شود. او سپس به انجمن مخفی نیلوفرآبی سفید ( به انگلیسی: White Lotus Society ) پیوست و با گروه شورشی دیگری به نام دستار سرخ ها همراه شد. اکثریت چینی های نژاد هان از این گروه ها حمایت می کردند و جو یوآن جانگ باردیگر فرماندهی شورشیان را برای برانداختن حکومت مغول ها برعهده گرفت.
جو یوآن جانگ در ۱۳۵۶ نانجینگ را تصرف کرد و آنجا را به عنوان پایگاه خود درآورد. سلسلهٔ یوآن در این زمان به دلیل مشکلات داخلی و شورش های گوناگون رو به زوال بود. یوآن جانگ بیجینگ را نیز به تصرف خود درآورد و در ۱۳۶۸ موفق شد تا سلسلهٔ یوآن را سرنگون سازد. او در همین سال سلسلهٔ جدیدی را با نام مینگ به معنای «درخشان» در نانجینگ بنیان گذاشت و خود با نام هونگ وو ( به معنای قدرت بزرگ نظامی ) به عنوان نخستین امپراتور این دودمان بر تخت نشست. او سپس باقی ماندهٔ مغول ها را از چین، کره و منچوری تا ورای کوهستان تین شان بیرون راند.
هونگ وو پس از آنکه خود را امپراتور چین نامید تمام مقامات درباری مغول را از قدرت خلع و مقامات چینی را جایگزین آن ها نمود. او همچنین بار دیگر سیستم آزمون کنفسیوس را در کشور برقرار نمود تا افرادی که از نظر فلسفه و ادبیات دارای آگاهی خوبی بودند به عنوان مقامات مسئول انتخاب شوند. همچنین آن دسته از اندیشمندان پیرو تعالیم کنفسیوسی که در سلسلهٔ یوآن به حاشیه رانده شده بودند را بار دیگر در امور حکومتی وارد کرد.
wiki: هونگ وو