هولوگرافی حوزه - زمان معادل زمانی هولوگرافی حوزه - فضا می باشد. به عبارتی همان اصول سادهٔ هولوگرافی این بار با دید زمانی مورد بررسی قرار می گیرند. با معرفی تئوری دوگانگی فضا - زمان در سال ۱۹۹۴ فرصتی ایجاد شد تا پدیدهٔ هولوگرافی درحوزهٔ زمان مورد بررسی قرار گیرد که این قضیه منجر به سهولت بیشتر به خصوص در حوزهٔ ارتباطات گردید.
ایدهٔ اصلی هولوگرافی در سال ۱۹۴۸ توسط D. Gabor ارائه شد. او این ایده را برای افزایش رزولوشن میکروسکوپ الکترونی ابداع کرد. گرچه در آن زمان ایدهٔ او به علت نبود منبع با طول همدوسی زیاد مورد توجه واقع نشد، اما با اختراع لیزر جهش زیادی در حوزهٔ هولوگرافی فضایی رخ داد و این روش به عنوان یک روش کدگذاری نوری مورد کاربرد زیادی واقع شد. در سال ۱۹۶۹، S. A. AKHMANOV در مقاله ای تحت عنوان " NONSTATIONARY PHENOMENA AND SPACE - TIME ANALOGY IN NONLINEAR OPTICS " که در رابطه با برهم کنش های غیرخطی مرتبه دوم و سوم بود، به طور گذرا به تناظر روابط ریاضیاتی پراش پیرامحوری و پاشندگی باند باریک اشاره کرد. در سال 1994 Brian H. Kolner در مقاله ای با عنوان “Space - Time Duality and the Theory of Temporal Imaging” به صورت کامل به بررسی این قضیه پرداخت و دوگانگی فضا - زمان پلی برای گذار از بعد فضایی به بعد زمانی قرارگرفت.
دوگانگی فضا - زمان به تناظر بین معادلات پراش پیرامحوری پرتوها در حوزهٔ فضایی و پاشندگی پالس باندباریک در دی الکتریک ها می پردازد. برای به دست آوردن معادلهٔ موج از رابطهٔ ماکسول استفاده می شود. برای به دست آوردن پاسخی کامل برای این معادلات باید تغییرات فضا - زمان تابع موج را درنظر بگیریم که کار دشواری است؛ لذا باتقریب سعی می شود از تغییرات یکی از ابعاد صرف نظر شود. به عبارت دیگر برای حل صرفاً بعد فضایی یا زمانی در نظر گرفته می شود.
برای حل در بعد فضا، تقریب تکفام بودن ( تغییرات زمانی صرفاً شامل نوسانات هارمونیکی ) و پیرامحور بودن در نظر گرفته می شود و حاصل نهایی یک معادله دیفرانسیل جزئی سهموی ( parabolic partial differential equation ) می شود. در بعد زمان، تقریب موج تخت بی نهایت و باندباریک بودن در نظر گرفته می شود و حاصل در این حالت نیز یک معادله دیفرانسیل جزئی سهموی می شود. اگر نمودار پاشندگی و پراش برحسب فرکانس زمانی و فضایی رسم شود، تناظر بین این دوحالت به وضوح قابل رویت است. به عبارت دیگر، همان طور که می توان با تقریب مسائل را در بعد فضا حل کرد و از تغییرات زمانی آن تاحد امکان صرف نظر کرد، می توان مسائل را در بعد زمان حل کرد و از تغییرات فضایی آن صرف نظر کرد. [ ۱] نگاه از دید زمانی به پدیدهٔ هولوگرافی، منجر می شود که تولید و پردازش سیگنال ارتباطاتی آسان تر شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایدهٔ اصلی هولوگرافی در سال ۱۹۴۸ توسط D. Gabor ارائه شد. او این ایده را برای افزایش رزولوشن میکروسکوپ الکترونی ابداع کرد. گرچه در آن زمان ایدهٔ او به علت نبود منبع با طول همدوسی زیاد مورد توجه واقع نشد، اما با اختراع لیزر جهش زیادی در حوزهٔ هولوگرافی فضایی رخ داد و این روش به عنوان یک روش کدگذاری نوری مورد کاربرد زیادی واقع شد. در سال ۱۹۶۹، S. A. AKHMANOV در مقاله ای تحت عنوان " NONSTATIONARY PHENOMENA AND SPACE - TIME ANALOGY IN NONLINEAR OPTICS " که در رابطه با برهم کنش های غیرخطی مرتبه دوم و سوم بود، به طور گذرا به تناظر روابط ریاضیاتی پراش پیرامحوری و پاشندگی باند باریک اشاره کرد. در سال 1994 Brian H. Kolner در مقاله ای با عنوان “Space - Time Duality and the Theory of Temporal Imaging” به صورت کامل به بررسی این قضیه پرداخت و دوگانگی فضا - زمان پلی برای گذار از بعد فضایی به بعد زمانی قرارگرفت.
دوگانگی فضا - زمان به تناظر بین معادلات پراش پیرامحوری پرتوها در حوزهٔ فضایی و پاشندگی پالس باندباریک در دی الکتریک ها می پردازد. برای به دست آوردن معادلهٔ موج از رابطهٔ ماکسول استفاده می شود. برای به دست آوردن پاسخی کامل برای این معادلات باید تغییرات فضا - زمان تابع موج را درنظر بگیریم که کار دشواری است؛ لذا باتقریب سعی می شود از تغییرات یکی از ابعاد صرف نظر شود. به عبارت دیگر برای حل صرفاً بعد فضایی یا زمانی در نظر گرفته می شود.
برای حل در بعد فضا، تقریب تکفام بودن ( تغییرات زمانی صرفاً شامل نوسانات هارمونیکی ) و پیرامحور بودن در نظر گرفته می شود و حاصل نهایی یک معادله دیفرانسیل جزئی سهموی ( parabolic partial differential equation ) می شود. در بعد زمان، تقریب موج تخت بی نهایت و باندباریک بودن در نظر گرفته می شود و حاصل در این حالت نیز یک معادله دیفرانسیل جزئی سهموی می شود. اگر نمودار پاشندگی و پراش برحسب فرکانس زمانی و فضایی رسم شود، تناظر بین این دوحالت به وضوح قابل رویت است. به عبارت دیگر، همان طور که می توان با تقریب مسائل را در بعد فضا حل کرد و از تغییرات زمانی آن تاحد امکان صرف نظر کرد، می توان مسائل را در بعد زمان حل کرد و از تغییرات فضایی آن صرف نظر کرد. [ ۱] نگاه از دید زمانی به پدیدهٔ هولوگرافی، منجر می شود که تولید و پردازش سیگنال ارتباطاتی آسان تر شود.
wiki: هولوگرافی حوزه زمان