هوسار

هوسار ( لهستانی: husaria; آلمانی: Hussaren و ایتالیایی: ussaro ) گروهی از تیپ سواره نظام سبک است که ابتدا در قرن پانزدهم، زمان ماتیاش کوروینوس در مجارستان پا گرفت. [ ۱] عنوان و لباس متمایز این سوارکاران توسط هنگ های سواره نظام سبک در ارتش های اروپایی در اواخر قرن ۱۷ و ۱۸ مورد استفاده قرار می گرفت. فرم هوسارهای قرن نوزده متشکل از ژاکت مزین به قیطان و کلاه کاسکتی پردار با نام شاکو یا کلاه بازبی، تصویری رمانتیک از خوش تیپی و ماجراجو بودن ارائه می داد. هوسارها امروزه نیز در رژه یا اسکورت تشریفاتی، یونیفورم های تاریخی بر تن می کنند.
بر سر اشتقاق واژه هوسار اختلاف است و چندین نظریه وجود دارد.
بنا بر فرهنگ وبستر واژه از Huszár در زبان مجاری گرفته شده، که ریشه آن به هوسار در صربی قرون وسطایی بازمی گردد ( سیریلیک: хусар، یا گوسار، سیریلیک: гусар ) و معنای دزد دارد. تاکتیک های گروه حمله هوسارهای آغازین شبیه لشکر دزدان علیه عثمانی استفاده می شد. در صربی مدرن آن واژه به دزد دریایی گفته می شود. [ ۲]
نظریه دیگر این است که این اصطلاح اصالتی مجاری دارد و مطلقاً بی شباهت به گوسار صربی است. تاکتیک و مهارت سوارکاران هوسار مشخصه جنگجویان اولیه مجارستان بود و در قرون باستان و اوایل قرون وسطی توسط قومیت های بسیاری در اوراسیا مانند هون ها، آوارها، پچنگ ها، کومان ها و بعداً توسط مغولان و تاتارها استفاده می شد. این نوع سواره نظام سبک مخصوص ارتش مجارستان بوده که در ابتدا مجهز به کمان، تیر، نیزه و شمشیر بود و بعداً با تفنگ و کارباین جایگزین شد. [ ۳]
اولین استفاده کتبی از هوسار در اسناد مربوط به سال ۱۴۳۲ در مجارستان جنوبی ( در آن زمان منطقه ای از پادشاهی مجارستان در مرز امپراتوری عثمانی ) یافت شده است. این نوع از سواره نظام سبک قبلاً در قرن پانزدهم در مجارستان قرون وسطی به خوبی تثبیت شده بود. [ ۴]
بر اساس استدلال دانشمندان بیزانسی، این اصطلاح سرچشمه در تمرینات نظامی رومی دارد و از کورساریُس[ الف] ، واژهٔ لاتین نشأت گرفته است. کتابچه های نظامی بیزانسی قرن دهم از سواره نظام سبک بالکان، چُنساریُری[ ب] به ویژه صرب ها نام می برند، که «ایده آل برای جستجو و حمله» بودند. با فروپاشی روم، این واژه متعاقباً در تمرینات نظامی اروپایی باب شد. [ ۵] [ ۶]