هودین

u - m ēn nāmag āgāh - bawišnīh ī kadāmīgān "hū - dēnān"
ī ērān - šahr . . . mānušchir gušn jam pad xwēš nibēg
nibišt cand paccēnīha amwāst māh hōrdad ī pērōzgar
Ī sāl 250 yazdgird
معنی: من، منوچهر؛ پسر گُشن جَم، این نامه را به خط خویش ( خود ) ، برای آگاهی بُوَنده ( کامل ) هر یک از "بِهدینان ( هودینان ) " ایرانشهر نوشتم و
در چند نُسخه مُهر کردم، در ماه خرداد پیروزگر سال ۲۵۰ یزدگردی
هو: نیک ( نیکو ) ، خوب، خوش، بهتر، شایسته، پسندیده، اَشا ( درست و راست ) ، هَژیر!
دین: چیستا، دینا - کیش، آیین، آداب، فرهنگ، هود! -
نام ایزدبانو دانش و فرهنگ و نگهبان قلم و نویسندگان -
شانزدهمین یشت از اوستا و بیست و چهارمین روز اوستایی به نام اوست
معنی: بِهدین، دارای بهترین دین و آیین -
نیک منش، دارای مرام و منش نیک، "لوطی"، جوانمرد، رادمرد، کریم، بخشنده، دست و دل باز -
گشاده رو، خوش مَشرب، زودجوش، خوش برخورد و رفتار، نیک کردار، مهربان، باباشَمَل!
( ( لوتی: شکم پرست، شکمو - برهنه، عُریان، لخت و پَتی ) )