هواپیمای جنگنده یا هواپیمای شکاری گونه ای هواگرد نظامی با سرعت بالا، مانورپذیری بسیار است و از سلاح هایی برای از میان بردن هواپیماهای دشمن برخوردار است. [ ۱] جنگنده ها در درجهٔ اول برای تضمین کنترل فضای هوایی طراحی می شوند. جنگنده ها در مقایسه با هواپیماهای نظامی دیگر اندازه کوچکی دارند، آن ها به رزم هوایی با هواپیماهای دیگر پرداخته، بمب افکن های دشمن را سرنگون کرده و مأموریت های تاکتیکی متنوع دیگری را انجام می دهند و دارای انواع مختلفی هستند.
جنگنده ها همچنین با ایجاد برتری هوایی در فضای نبرد و تسلط بر حریم هوایی میدان نبرد به بمب افکن ها و هواپیماهای تهاجمی اجازه می دهند تا در بمباران تاکتیکی و استراتژیک اهداف دشمن شرکت کنند. موفقیت یا شکست تلاش های یک جنگنده برای به دست آوردن برتری هوایی به عوامل متعددی از جمله مهارت خلبانان، درستی تاکتیکی دکترین جنگی برای استقرار جنگنده ها و تعداد و عملکرد آن جنگنده ها بستگی دارد.
بسیاری از هواپیماهای جنگندهٔ مدرن دارای قابلیت های ثانویه مانند حملهٔ زمینی هستند و برخی از انواع آن مانند جنگنده بمب افکن ها از ابتدا برای نقش های دوگانه طراحی شده اند. طراحی های دیگر جنگنده بسیار تخصصی هستند و در عین حال نقش اصلی برتری هوایی را دارند و از جملهٔ آن ها می توان به رهگیر، جنگندهٔ سنگین و جنگندهٔ شبانه اشاره کرد.
تولید جنگنده ها از اوایل جنگ جهانی اول آغاز شد و نخست با بدنه های چوبی و سطح پارچه ای ساخته می شدند. ابتدا از آن ها به عنوان هواپیمای دیده بان برای راهنمایی توپخانه استفاده می شد اما بسیار زود مشخص شد که می توان آن ها را مسلح کرده و برای نبرد با هواپیماهای دشمن و مأموریت های تاکتیکی دیگر از آن ها استفاده کرد. در اواخر جنگ جنگنده هایی چون فوکر دی. ۷ آلمان و اسپاد فرانسه به سرعت ۲۱۵ کیلومتر در ساعت دست یافتند. یکی از بزرگ ترین خلبانان و فرماندهان نیروی هوایی آلمان ( بارن_مانفرد_وانریچتون ) معروف به بارن تندرو که با هواپیمای سرخ رنگ و سه بالش بسیاری از جنگنده ها و بمب افکن های متفقین و چندین کشتی هوایی جنگی را نابود کرده بود در همین دوره زندگی می کرده است.
جنگ جهانی دوم شاهد جنگنده های تمام فلزی بود که به سرعت هایی فراتر از ۷۵۰ کیلومتر در ساعت رسیده و قابلیت پرواز در ارتفاع ۱۰٬۷۰۰ تا ۱۲ هزار متری سطح دریا را داشتند. با پایان جنگ جهانی دوم عصر هواپیماهای جت فرا رسید. تحقیق بر روی هواپیماهایی با موتور جت در اواخر جنگ در هر دو جبهه متفقین و متحدین آغاز شد و نخستین هواپیماها با موتور جت توسط آلمان نازی در اواخر جنگ ساخته شد اما پیش از ورود به جنگ، جنگ تمام شده بود. نخستین استفاده واقعی از جت های جنگنده ای و جت های بمب افکن در جنگ کره توسط آمریکا با استفاده از جنگنده اف - ۸۶ سیبر و روس ها با میگ - ۱۵ بوده که در جنگ به طرز مؤثری مورد استفاده قرار گرفتند. از آن زمان تاکنون جنگنده های متفاوتی برای نقش های جنگی خاصی طراحی شده اند. جنگنده های رهگیر به گونه ای طراحی شده و مسلح می شوند که برای رهگیری، شکست دادن یا فراری دادن جنگنده ها و بمب افکن های دشمن مناسب باشند. جنگنده های برتری هوایی بایستی از برد عملیاتی بالایی برخوردار باشند تا در عمق قلمرو دشمن حرکت کرده و جنگنده های دشمن را نابود کنند. بسیاری از جنگنده ها از قابلیت های ثانویه حمله به اهداف زمینی با استفاده از انواع بمب و موشک هوا به زمین برخوردارند و در نقش جنگنده بمب افکن از آن ها استفاده می شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجنگنده ها همچنین با ایجاد برتری هوایی در فضای نبرد و تسلط بر حریم هوایی میدان نبرد به بمب افکن ها و هواپیماهای تهاجمی اجازه می دهند تا در بمباران تاکتیکی و استراتژیک اهداف دشمن شرکت کنند. موفقیت یا شکست تلاش های یک جنگنده برای به دست آوردن برتری هوایی به عوامل متعددی از جمله مهارت خلبانان، درستی تاکتیکی دکترین جنگی برای استقرار جنگنده ها و تعداد و عملکرد آن جنگنده ها بستگی دارد.
بسیاری از هواپیماهای جنگندهٔ مدرن دارای قابلیت های ثانویه مانند حملهٔ زمینی هستند و برخی از انواع آن مانند جنگنده بمب افکن ها از ابتدا برای نقش های دوگانه طراحی شده اند. طراحی های دیگر جنگنده بسیار تخصصی هستند و در عین حال نقش اصلی برتری هوایی را دارند و از جملهٔ آن ها می توان به رهگیر، جنگندهٔ سنگین و جنگندهٔ شبانه اشاره کرد.
تولید جنگنده ها از اوایل جنگ جهانی اول آغاز شد و نخست با بدنه های چوبی و سطح پارچه ای ساخته می شدند. ابتدا از آن ها به عنوان هواپیمای دیده بان برای راهنمایی توپخانه استفاده می شد اما بسیار زود مشخص شد که می توان آن ها را مسلح کرده و برای نبرد با هواپیماهای دشمن و مأموریت های تاکتیکی دیگر از آن ها استفاده کرد. در اواخر جنگ جنگنده هایی چون فوکر دی. ۷ آلمان و اسپاد فرانسه به سرعت ۲۱۵ کیلومتر در ساعت دست یافتند. یکی از بزرگ ترین خلبانان و فرماندهان نیروی هوایی آلمان ( بارن_مانفرد_وانریچتون ) معروف به بارن تندرو که با هواپیمای سرخ رنگ و سه بالش بسیاری از جنگنده ها و بمب افکن های متفقین و چندین کشتی هوایی جنگی را نابود کرده بود در همین دوره زندگی می کرده است.
جنگ جهانی دوم شاهد جنگنده های تمام فلزی بود که به سرعت هایی فراتر از ۷۵۰ کیلومتر در ساعت رسیده و قابلیت پرواز در ارتفاع ۱۰٬۷۰۰ تا ۱۲ هزار متری سطح دریا را داشتند. با پایان جنگ جهانی دوم عصر هواپیماهای جت فرا رسید. تحقیق بر روی هواپیماهایی با موتور جت در اواخر جنگ در هر دو جبهه متفقین و متحدین آغاز شد و نخستین هواپیماها با موتور جت توسط آلمان نازی در اواخر جنگ ساخته شد اما پیش از ورود به جنگ، جنگ تمام شده بود. نخستین استفاده واقعی از جت های جنگنده ای و جت های بمب افکن در جنگ کره توسط آمریکا با استفاده از جنگنده اف - ۸۶ سیبر و روس ها با میگ - ۱۵ بوده که در جنگ به طرز مؤثری مورد استفاده قرار گرفتند. از آن زمان تاکنون جنگنده های متفاوتی برای نقش های جنگی خاصی طراحی شده اند. جنگنده های رهگیر به گونه ای طراحی شده و مسلح می شوند که برای رهگیری، شکست دادن یا فراری دادن جنگنده ها و بمب افکن های دشمن مناسب باشند. جنگنده های برتری هوایی بایستی از برد عملیاتی بالایی برخوردار باشند تا در عمق قلمرو دشمن حرکت کرده و جنگنده های دشمن را نابود کنند. بسیاری از جنگنده ها از قابلیت های ثانویه حمله به اهداف زمینی با استفاده از انواع بمب و موشک هوا به زمین برخوردارند و در نقش جنگنده بمب افکن از آن ها استفاده می شود. [ ۲]
wiki: هواگرد جنگنده