هواپیمای روز قیامت

هواپیمای روز قیامت یا هواپیمای قیامت ( به انگلیسی: Doomsday plane ) ، نامی غیررسمی برای نوعی از هواپیماها است که به عنوان مرکز فرماندهی هوایی، در صورت وقوع جنگ هسته ای، فجایع گسترده و سایر درگیری های وسیع که زیرساخت های اصلی نظامی و دولتی را تهدید کند. مورد استفاده قرار می گیرند. [ ۱]
ایالات متحده و فدراسیون روسیه تنها کشورهایی هستند که چنین هواپیماهایی را طراحی و تولید کرده اند.
این هواپیماها که به طور رسمی در ایالات متحده به عنوان مراکز عملیات هوایی ملی ( NAOC ) شناخته می شوند، [ ۲] به رهبران سیاسی و نظامی، این امکان را می دهد که فرمان صادر کرده و از آسمان، جنگ را مدیریت کنند. این هواپیماها همچنین دارای طیف وسیعی از مکانیسم های دفاعی، از جمله توانایی مقاومت در برابر پالس های الکترومغناطیسی هستند. خدمه این هواپیماها همچنین از نشانگرهای پرواز قدیمی و آنالوگ برای حرکت استفاده می کنند که کمتر در معرض حملات سایبری قرار گیرند. این هواپیماها، اگرچه از نظر فنی مخفی نیستند، اما به ندرت نامی از آن ها ذکر می شود. به عنوان مثال، نیروی هوایی ایالات متحده حتی مالکیت برخی از آن ها را به طور علنی تأیید نمی کند. این مراکز فرماندهی هوایی که از دهه ۱۹۷۰ ساخته شده اند، برای مدت ها، بهترین فرصت برای جان سالم به در بردن یک رئیس جمهور از کشورهای درگیر جنگ سرد، از یک جنگ هسته ای محسوب می شدند.
هواپیماهای روز قیامت بر خلاف انواع ایر فورس وان که هواپیمایی تشریفاتی و شیک و لوکس هستند، دارای اتاق های جنگ و با حضور ده ها تحلیل گر نظامی، استراتژیست و مسئولین ارتباطات هستند که رئیس جمهور را در اولین روزهای یک جنگ هسته ای راهنمایی می کنند.
• بوئینگ ئی - ۴
بوئینگ ئی - ۴ یک مرکز فرماندهی هوابرد پیشرفته، با نام پروژه «دیده بان شب» ( Nightwatch ) بوده و یک هواپیمای نظامی استراتژیک فرماندهی و کنترل است که توسط نیروی هوایی ایالات متحده اداره می شود. سری ئی - ۴، نوعی ویژه از بوئینگ ۷۴۷ است که برای فرماندهی هوایی اضطراری ملی ( NEACP ) بهینه سازی و تغییر یافته است. این هواپیما به عنوان یک مرکز فرماندهی متحرک برای اداره کردن مرجع فرماندهی ملی، یعنی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، وزیر دفاع و جانشینان آن ها عمل می کند. [ ۳]
• بوئینگ ئی - ۶ مرکوری
بوئینگ ئی - ۶ مرکوری ( بانام سابق ئی - ۶ هرمس ) یک مرکز فرماندهی هوایی و رله ارتباطی بر اساس بوئینگ ۷۰۷ است. نخستین ئی - ۶ تولید شده توسط بخش دفاعی شرکت بوئینگ در ژوئیه ۱۹۸۹ به خدمت نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا درآمد و جایگزین لاکهید ئی سی - ۱۳۰ شد. این پلتفرم، که اکنون به استاندارد ئی - ۶ بی تغییر یافته است، دستورالعمل هایی را از اداره فرماندهی ملی به زیردریایی های حامل موشک های بالستیک، مأموریتی موسوم به TACAMO ( آماده باشید و حرکت کنید ) ، می رساند. مدل ئی - ۶ بی که در اکتبر ۱۹۹۸ وارد خدمت شد. تا سال ۱۹۹۱ تولید شد و آخرین مدل تغییریافته و بهینه سازی شده از بوئینگ ۷۰۷ بود. [ ۴]