هوانوردی تجاری

هوانوردی تجاری بخشی از هوانوردی غیر نظامی است که شامل خرید یا اجاره هواپیما برای جابجایی مسافر یا محموله می شود. تا پایان سال ۲۰۱۱ تعداد ۱۷، ۷۲۱ هواپیمای جت مسافربری وجود داشتند که ٪۷۰ آنها در آمریکای شمالی در پرواز بودند. [ ۱] در سال ۲۰۱۴، ۷۲۲ هواپیماهای تجاری به ارزش ۲۲ میلیارد دلار آمریکا فروخته شده است. [ ۲]
پس از جنگ جهانی دوم با بکارگیری بسیاری از هواپیماهای نظامی برای جابجایی مسافر و بار، هوانوردی تجاری به سرعت رشد کرد. این رشد با استفاده از بدنه هواپیماهای سنگین و فوق سنگینی چون بوئینگ بی - ۲۹ و آورو لانکاستر بیشتر هم شد. زیرا می شد از آنها در هواپیماهای تجاری استفاده کرد. از داگلاس دی سی - ۳ نیز در هواپیماهای سبک تر یا پروازهای طولانی تر استفاده شد. نخستین هواپیمای مسافربری جت تجاری بریتانیا دی هاویلند کامت نام داشت. در سال ۱۹۵۲ هواپیمایی دولت بریتانیا به نام شرکت پروازهای خارجی بریتانیا ( به انگلیسی: British Overseas Airways Corporation ) کامت را برای خدمت برنامه ریزی شده معرفی کرد. با وجود اینکه این هواپیما یک دستاورد فنی بود، اما دارای یک سری نقص های عمومی بود. مثلاً شکل پنجره ها باعث خستگی فلز آن و ترک خوردن می شد. خستگی بر اثر چرخه فشار و کاهش فشار داخل کابین و در نهایت باعث شکست خطرناک بدنه هواپیما می شد. پس از حل این مشکلات، جت های دیگر طراحی و به آسمان فرستاده شدند.