هوازی اجباری

به هر اندامگانی که برای رشد به اکسیژن نیاز داشته باشد هوازی اجباری ( Obligate aerobe ) گفته می شود. این جانداران از اکسیژن به هنگام تنفس یاخته ای و به منظور تولید انرژی استفاده می نمایند. تمام گیاهان و جانوران زمین از این دسته هستند.
باکتریهای هوازی اولاً با انجام متابولیسم هوازی در حضور اکسیژن انرژی موردنیاز خود را تهیه میکنند. ثانیاً به دلیل داشتن انزیمهایی مانند کاتالاز ( که پراکسید هیدروژن را به آب و اکسیژن تجزیه می کند ) ، پرکسیداز ( که بواسطه آن NADH + H2O2 به NAD و O2 تبدیل می شوند ) و سوپراکسید دیسموتاز ( که بواسطه آن سوپراکسید به پراکسید هیدروژن تبدیل می شود ) سمیت پراکسید و رادیکالهای آزاد اکسیژن را که طی متابولیسم در حضور اکسیژن تولید شده اند برطرف می کنند.
ارگانیسم های بیهوازی اختیاری مانند اشریشیا کولی می توانند بین انواع هوازی و غیرهوازی دگرگشت ( متابولیسم ) تغییر جهت دهند. تحت شرایط بی هوازی، آن ها به وسیله تخمیر یا تنفس بی هوازی رشد کرده، اما در حضور اکسیژن به سمت تنفس هوازی برمی گردند.
ارگانیسمهای تحمل کننده هوا فقط متابولیسم غیراکسیداتیو دارند ولی بدلایلی مانند وجود آنزیمهای فوق در برابر اکسیژن مقاومند.
تنفس بیهوازی شامل گلایکولیز و تخمیر می باشد . تنفس هوازی شامل قندکافت ( گلیکولیز ) ، چرخه کربس ، فسفوریلاسیون اکسیداتیو و نهایتاً تولید ATP است . در فسفوریلاسیون اکسیداتیو نسبت به تخمیر انرژی بیشتری بدست میاید لذا باکتریهای این رده رشد سریعتری دارند. متابولیسم بیهوازی:
C6H12O6 + 2 ADP + 2 phosphate → 2 lactic acid + 2 ATP
متابولیسم هوازی و نتیجه نهایی: