هوآ هاو. هوآ هاو ( به ویتنامی: Hòa Hảo ) یک جنبش مذهبی جدید ویتنامی است. [ ۱] هوآ هاو را می توان یک دین تلفیقی عامیانه ویتنامی، یا به عنوان فرقه ای از بودیسم نیز به شمار آورد. در سال ۱۹۳۹ توسط توسط هاین فو سو ( ۱۹۴۷ - ۱۹۲۰ ) تأسیس شد. [ ۲] و یکی از ادیان اصلی ویتنام با یک تا هشت میلیون نفر پیرو است ( در زیر بخوانید ) ، که بیش تر در دلتای رود مکونگ ساکن هستند.
فلسفه دینی هوآ هاو، که از منطقه مین تِی در دلتای مکونگ برخاسته است، اساساً بودایی است، [ ۳] [ ۴] و سنت قدیمی «بو سان کای هُنگ» را اصلاح می کند، [ ۵] و دارای عناصر شبه هزاره ای است. [ ۶] هوآ هاو ملغمه ای از بودیسم، نیاپرستی، جاندارانگاری، آموزه های کنفوسیوس و دین نیلوفر سفید است، که با آداب و رسوم دهقانان منطقه تغییرشکل داده و سازگار شده است. هوآ هاو که از حاشیه های دورافتاده جنوب ویتنام آمده است، با زندگی شهری مخالف است و سبک زندگی اجتماعی را ترجیح می دهد. برخلاف بودیسم ارتدکس، هوآ هاو از آداب و ساخت معابد مجلل اجتناب می کند، فرمان های رهبانی نمی دهد و تمرین های خانگی را آموزش می دهد. همچنین از این که «هر سالک می تواند ارتباط مستقیم با بودا داشته باشد، و ایمان درونی مهم تر از مناسک بیرونی است» حمایت می کند. مناسک منظم هوآ هاو به چهار نماز در روز محدود می شود، و سالکان باید سه اصل راهنما و پنج قانون ثابت کنفسیوسی را حفظ کنند.
نفوذ اربابان استعمارگر، شدت فزاینده جنگ از اواخر دهه ۱۹۳۰ تا اواسط دهه ۱۹۷۰، و درگیری های ایدئولوژیک، همگی سبب آغاز و گسترش هوآ هاسو بودند. [ ۷] این جنبش، همراه با ویت مین هو شی مین و جنبش مذهبی دیگری به نام کائوداییسم، از اولین گروه هایی بود که در درگیری نظامی با قدرت های استعماری، ابتدا با فرانسوی ها و سپس ژاپنی ها نقش داشت. هوآ هاو تحت اشغال ژاپن در جنگ جهانی دوم شکوفا شد و بیش تر طرف داران آن رعیت، دهقانان و کارگران کشاورز بودند. بعدتر به یک مذهب مبارز و ملی گرا تبدیل شد و به سرعت صاحب ارتشی خصوصی شد که به نفع رهبران خود عمل می کرد، و در عین حال دولت خودمختار خود را در منطقه ایجاد کرد. هوآ هاو پس از جنگ به عنوان یک نیروی خودمختار در سیاست ویتنام باقی ماند و با استعمارگران فرانسوی و جنبش ویت مین مخالفت کرد. [ ۱] [ ۸] [ ۹]
در طول جنگ اول هندوچین، اختلاف با دیگر جناح های اصلی، هوآ هاو را به یک فرقه مذهبی - سیاسی - نظامی تبدیل کرد. هاین فو سو درحالی که از یک کنفرانس برای حل مشکلات با کمونیست ها بازمی گشت توسط ویت مین ربوده و اعدام شد. بسیاری از هوآ هاوئیست ها از او به عنوان یک شخصیت مسیحایی که در زمان بحران سر می رسد، ستایش کردند. [ ۱۰] مرگ هاین فو سو به جناح گرایی، منطقه گرایی و نفوذ سازمانی انجامید. [ ۱۱] هوآ هاو جنگی را علیه کمونیست ها رهبری کرد و به عنوان «بزرگ ترین عنصر ضد ویت مین در کشور» نام گذاری شد. [ ۱۲] هوآ هاوئی ها، همراه با سایر سازمان های مذهبی - سیاسی، تا دهه ۱۹۵۰ بر صحنه سیاسی و اجتماعی جنوب ویتنام تسلط یافتند و مدعی سهمی در شکل گیری ویتنام جنوبی غیرکمونیستی بودند. [ ۱۳] پس از سال ۱۹۵۴، هوآ هاو مخالفت خود را با دولت تحت حمایت آمریکا و رئیس جمهور نگو دین دیم به صورت مسلحانه آغاز کرد. آن ها مناطق مختلف جنوبی و غربی ویتنام جنوبی را تا زمان مرگ دیم در سال ۱۹۶۳ تحت کنترل داشتند. [ ۱] بعدتر، در طول جنگ ویتنام، مبارزه هایی را علیه ویت کنگ برای دفاع از استان های تحت کنترل خود رهبری کردند و به یک نیروی سیاسی خودمختار در جنوب ویتنام، و تا سقوط سایگون در سال ۱۹۷۵ تبدیل شدند. بعدتر هوآ هاو توسط دولت جدید منحل شد، و طرف دارانش تحت ستم قرار گرفتند، اما پس از جنگ برای حقوق خود مبارزه کردند. در سال ۱۹۹۹ به طور رسمی توسط دولت به رسمیت شناخته شدند، اما دولت محدودیت های سختی را بر گروه های مخالفی که از شاخه های هوآ هاو و از دولت پیروی نمی کنند، اعمال می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففلسفه دینی هوآ هاو، که از منطقه مین تِی در دلتای مکونگ برخاسته است، اساساً بودایی است، [ ۳] [ ۴] و سنت قدیمی «بو سان کای هُنگ» را اصلاح می کند، [ ۵] و دارای عناصر شبه هزاره ای است. [ ۶] هوآ هاو ملغمه ای از بودیسم، نیاپرستی، جاندارانگاری، آموزه های کنفوسیوس و دین نیلوفر سفید است، که با آداب و رسوم دهقانان منطقه تغییرشکل داده و سازگار شده است. هوآ هاو که از حاشیه های دورافتاده جنوب ویتنام آمده است، با زندگی شهری مخالف است و سبک زندگی اجتماعی را ترجیح می دهد. برخلاف بودیسم ارتدکس، هوآ هاو از آداب و ساخت معابد مجلل اجتناب می کند، فرمان های رهبانی نمی دهد و تمرین های خانگی را آموزش می دهد. همچنین از این که «هر سالک می تواند ارتباط مستقیم با بودا داشته باشد، و ایمان درونی مهم تر از مناسک بیرونی است» حمایت می کند. مناسک منظم هوآ هاو به چهار نماز در روز محدود می شود، و سالکان باید سه اصل راهنما و پنج قانون ثابت کنفسیوسی را حفظ کنند.
نفوذ اربابان استعمارگر، شدت فزاینده جنگ از اواخر دهه ۱۹۳۰ تا اواسط دهه ۱۹۷۰، و درگیری های ایدئولوژیک، همگی سبب آغاز و گسترش هوآ هاسو بودند. [ ۷] این جنبش، همراه با ویت مین هو شی مین و جنبش مذهبی دیگری به نام کائوداییسم، از اولین گروه هایی بود که در درگیری نظامی با قدرت های استعماری، ابتدا با فرانسوی ها و سپس ژاپنی ها نقش داشت. هوآ هاو تحت اشغال ژاپن در جنگ جهانی دوم شکوفا شد و بیش تر طرف داران آن رعیت، دهقانان و کارگران کشاورز بودند. بعدتر به یک مذهب مبارز و ملی گرا تبدیل شد و به سرعت صاحب ارتشی خصوصی شد که به نفع رهبران خود عمل می کرد، و در عین حال دولت خودمختار خود را در منطقه ایجاد کرد. هوآ هاو پس از جنگ به عنوان یک نیروی خودمختار در سیاست ویتنام باقی ماند و با استعمارگران فرانسوی و جنبش ویت مین مخالفت کرد. [ ۱] [ ۸] [ ۹]
در طول جنگ اول هندوچین، اختلاف با دیگر جناح های اصلی، هوآ هاو را به یک فرقه مذهبی - سیاسی - نظامی تبدیل کرد. هاین فو سو درحالی که از یک کنفرانس برای حل مشکلات با کمونیست ها بازمی گشت توسط ویت مین ربوده و اعدام شد. بسیاری از هوآ هاوئیست ها از او به عنوان یک شخصیت مسیحایی که در زمان بحران سر می رسد، ستایش کردند. [ ۱۰] مرگ هاین فو سو به جناح گرایی، منطقه گرایی و نفوذ سازمانی انجامید. [ ۱۱] هوآ هاو جنگی را علیه کمونیست ها رهبری کرد و به عنوان «بزرگ ترین عنصر ضد ویت مین در کشور» نام گذاری شد. [ ۱۲] هوآ هاوئی ها، همراه با سایر سازمان های مذهبی - سیاسی، تا دهه ۱۹۵۰ بر صحنه سیاسی و اجتماعی جنوب ویتنام تسلط یافتند و مدعی سهمی در شکل گیری ویتنام جنوبی غیرکمونیستی بودند. [ ۱۳] پس از سال ۱۹۵۴، هوآ هاو مخالفت خود را با دولت تحت حمایت آمریکا و رئیس جمهور نگو دین دیم به صورت مسلحانه آغاز کرد. آن ها مناطق مختلف جنوبی و غربی ویتنام جنوبی را تا زمان مرگ دیم در سال ۱۹۶۳ تحت کنترل داشتند. [ ۱] بعدتر، در طول جنگ ویتنام، مبارزه هایی را علیه ویت کنگ برای دفاع از استان های تحت کنترل خود رهبری کردند و به یک نیروی سیاسی خودمختار در جنوب ویتنام، و تا سقوط سایگون در سال ۱۹۷۵ تبدیل شدند. بعدتر هوآ هاو توسط دولت جدید منحل شد، و طرف دارانش تحت ستم قرار گرفتند، اما پس از جنگ برای حقوق خود مبارزه کردند. در سال ۱۹۹۹ به طور رسمی توسط دولت به رسمیت شناخته شدند، اما دولت محدودیت های سختی را بر گروه های مخالفی که از شاخه های هوآ هاو و از دولت پیروی نمی کنند، اعمال می کند.
wiki: هوآ هاو