هنرهای سنتی

هنرهای سنتی، هنرها و صنایع ظریفه ای هستند که در طول سده های متمادی با حفظ ریشه ها و سنت های خود رشد کرده مراحل شکل گیری خود را گذرانده یا می گذرانند. یکی از ویژگی های هنرهای سنتی جنبه رمزی و تمثیلی این هنرهاست. یک اثر هنری سنتی زیباست و این زیبایی در هنر سنتی ذاتی است. کاربردی بودن آثار منقول و غیرمنقول و حتی آثاری که در گروه هنرهای جاری در زمان قرار دارند مانند موسیقی و نمایش های سنتی، یکی از ویژگی های اصلی هنرهای سنتی است که سابقه ای طولانی در فرهنگ ایرانی دارد. هنرهای سنتی بسیار متنوع و مطابق با نیازهای روحی و روانی اقوام مختلف سرزمین ما پدید آمده اند. از این رو همانند آیینه ای منعکس کننده فرهنگ سنتی جامعه ایرانی بوده اند. نقوش، رنگ ها، آرایه ها، نواها، ریتم ها و دیگر عناصر سنتی دست به دست هم داده تا امروز مجموعه هنرهای اصیل ایرانی را از سرپنجه های استادان هنرهای سنتی طلب کنیم. [ ۱]
می توان شاخص های اصلی یک اثر هنرهای سنتی ایران را در جملات زیر خلاصه کرد:
• اثر جنبه هنری دارد و در آن سنت ها و فنون و روش های ویژه هنری و ابزار و مواد خاص با کیفیت پذیرفته به کار می رود. داشتن جنبه هنری تفاوت و مرز بین ( ( هنرهای سنتی ) ) و ( ( صنایع دستی ) ) را مشخص می کند.
• اثر از پشتوانه اعتقادی و بینشی و اندیشه متعالی برخوردار است.
• اثر ریشه در تاریخ دارد و حامل میراث فرهنگی و هنری است.
• اثر کمک رسان به رشد و تعالی انسان است و به عنوان یک امر خیر ساخته و پرداخته می شود.
• اثر یک محصول فرهنگی است و حامل پیام و محتوای پرارزش است.
• اثر جزئ صنایع مستظرفه است.
هنرهای سنتی ایران را به ۵ دسته عمده تقسیم می کنند:
• شعر و ادبیات
• موسیقی
• معماری و هنرهای وابسته
• نمایش های سنتی و آیینی
• صنایع مستظرفه ( که بجز ۵ دسته بالا همه آثار هنری را شامل می شود ) ( هنرهایی مانند نقاشی، کتاب آرایی، هنرهای چوبی مانند منبت کاری و. . . )