هنر بتنی یا کانکریت آرت ( به انگلیسی: Concrete art ) یک حرکت هنری بود که تأکید زیادی بر انتزاع هندسی داشت. این اصطلاح اولین بار توسط تئو ون دوسبورگ فرموله شد و سپس در سال ۱۹۳۰ برای تعریف تفاوت بین دیدگاه هنری او و سایر هنرمندان انتزاعی آن زمان، توسط خودش مورد استفاده قرارگرفت. پس از مرگ وی در سال ۱۹۳۱، این اصطلاح توسط ماکس بیل بازتعریف شد و مورد محبوبیت قرارگرفت. بیل اولین نمایشگاه بین المللی را در سال ۱۹۴۴ ترتیب داده و به ارتقا این سبک در آمریکای لاتین کمک کرده بود. این اصطلاح پس از جنگ جهانی دوم به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت و از طریق تعدادی از نمایشگاه های بین المللی و جنبش های هنری ترویج شد.
پس از تجزیه رسمی د استایل، به دنبال آخرین شماره مجله مربوط به آن در سال ۱۹۲۸، ون دوسبورگ، بررسی ایجاد یک مجموعه جدید با رویکرد مشابه به هنر انتزاعی را آغاز کرد. وی در سال ۱۹۲۹ با خواکین تورس - گارسیا، نقاش اروگوئه ای، به همراه نامزدهای عضویت در این گروه از جمله ژرژ وانتانگرلو، کنستانتین برانکوشی، فرانتیشک کوپکا، پیت موندریان، فردریش ووردمبرگ - گیلدوارت و آنتوان پوسنر و دیگران در مورد برنامه های خود صحبت کرد. با این حال، ون دوسبورگ نامزدها را بین هنرمندانی که هنوز کارهایشان کاملاً انتزاعی نبوده و افراد بدون مرجع، تقسیم کرد. از آنجایی که این طبقه بندی احتمال رد صلاحیت گروه اول را در پی داشت، بحث ها بین این دو بالا گرفت و نهایتاً منجر به این شد که تورس - گارسیا را به جای میشل سوفور منتقد بلژیکی به عضویت درآورد و گروه Cercle et Carré را تشکیل بدهد. [ ۱]
به دنبال این، ون دوسبورگ پیشنهاد کرد که یک گروه رقیب، هنر کانکریت، به پشتیبانی هنر انتزاعی هندسی با ارتباط نزدیک به زیبایی شناسی نئوپلاستیسیسم، ایجاد شود. به نظر وی، اصطلاح «انتزاعی» که در هنر به کار می رود، دارای بار منفی است. در عوض او اصطلاح مثبت تر «کانکریت» را ترجیح می داد. [ ۲] سرانجام اتو جی کارلسوند، لوون آرتور توتونچیان، ژان هلیون و همکار او، مارسل وانتز ( ۷۹–۱۹۱۱ ) ، به ون دوسبورگ پیوستند. [ ۳] در ماه مه ۱۹۳۰ آنها یک شماره از مجله فرانسوی زبان خودشان به نام Revue Art Concret را منتشر کردند که در آن یک مانیفست مشترک وجود داشت و آنها را به عنوان رادیکال ترین گروه انتزاعی معرفی می کرد.
«اساس نقاشی کانکریت ما می گوییم:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از تجزیه رسمی د استایل، به دنبال آخرین شماره مجله مربوط به آن در سال ۱۹۲۸، ون دوسبورگ، بررسی ایجاد یک مجموعه جدید با رویکرد مشابه به هنر انتزاعی را آغاز کرد. وی در سال ۱۹۲۹ با خواکین تورس - گارسیا، نقاش اروگوئه ای، به همراه نامزدهای عضویت در این گروه از جمله ژرژ وانتانگرلو، کنستانتین برانکوشی، فرانتیشک کوپکا، پیت موندریان، فردریش ووردمبرگ - گیلدوارت و آنتوان پوسنر و دیگران در مورد برنامه های خود صحبت کرد. با این حال، ون دوسبورگ نامزدها را بین هنرمندانی که هنوز کارهایشان کاملاً انتزاعی نبوده و افراد بدون مرجع، تقسیم کرد. از آنجایی که این طبقه بندی احتمال رد صلاحیت گروه اول را در پی داشت، بحث ها بین این دو بالا گرفت و نهایتاً منجر به این شد که تورس - گارسیا را به جای میشل سوفور منتقد بلژیکی به عضویت درآورد و گروه Cercle et Carré را تشکیل بدهد. [ ۱]
به دنبال این، ون دوسبورگ پیشنهاد کرد که یک گروه رقیب، هنر کانکریت، به پشتیبانی هنر انتزاعی هندسی با ارتباط نزدیک به زیبایی شناسی نئوپلاستیسیسم، ایجاد شود. به نظر وی، اصطلاح «انتزاعی» که در هنر به کار می رود، دارای بار منفی است. در عوض او اصطلاح مثبت تر «کانکریت» را ترجیح می داد. [ ۲] سرانجام اتو جی کارلسوند، لوون آرتور توتونچیان، ژان هلیون و همکار او، مارسل وانتز ( ۷۹–۱۹۱۱ ) ، به ون دوسبورگ پیوستند. [ ۳] در ماه مه ۱۹۳۰ آنها یک شماره از مجله فرانسوی زبان خودشان به نام Revue Art Concret را منتشر کردند که در آن یک مانیفست مشترک وجود داشت و آنها را به عنوان رادیکال ترین گروه انتزاعی معرفی می کرد.
«اساس نقاشی کانکریت ما می گوییم:
wiki: هنر کانکریت