هنر تشریفاتی یهودیان که به نام یهودایکا نیز شناخته می شود ( /dʒuːˈdeɪ. ɪkə/ ) ، به مجموعه ای از اشیاء گفته می شود که توسط یهودیان برای مقاصد آیینی استفاده می شد. از آنجا که تقویت میتزوه با اجرای آن با یک شیء خاص زیبا، روشی ستودنی برای احترام به احکام خداوند تلقی می شود، یهودیت سنت دیرینه ای در سفارش دادن اشیاء آیینی به صنعتگران و هنرمندان دارد. [ ۱]
تفسیرهای متعدد خاخام های اولیه در کتاب مقدس عبری به مراسم تقدیس با اشیاء بصری دلپذیر در میدراش اشاره دارد. میدراش مخیلتا خاخام اسماعیل این تعلیم را در مورد یک آیه کتاب مقدس دارد:
«این خدای من است و من او را جلال خواهم داد" ( خروج 15:2 ) . آیا ممکن است انسان بر آفریننده خود جلال بیافزاید؟ معنای واقعی آن این است: من خدا را به گونه ای که احکام را انجام می دهم ستایش خواهم کرد. من یک لولاو زیبا، سوکای زیبا، حاشیه های زیبا ( تزیتزیت ) و تفیلین زیبا تهیه خواهم کرد. »[ نیازمند منبع]
سایر آموزه های میدراش ( مثلاً شیر هاشیریم رابه ۱٫۱۵ ) همین ایده را ارائه می دهند. این ایده در تلمود بابلی بسط یافته است ( مثلاً باخا قما 9b ) . نسل های بعدی این آموزه را به عنوان وظیفه ای درک می کردند که در صورت امکان، وسایل زیبایی را که در زندگی و عبادت یهودیان استفاده می شد، چه فیزیکی و چه متنی، بسازند.
موارد زیر در شبات استفاده می شود:
• جام کیدوش: کیدوش، به معنای واقعی کلمه، «تقدیس»، برکتی است که بر شراب یا آب انگور برای تقدیس اعیاد شبات و یهودیان خوانده می شود. فنجان های کیدوش بسیار تزئین شده اند و عموماً از چینی، چینی، نقره، اسپند و نیکل ساخته می شوند.
• شمعدان های شبات
• لیوان دستشویی ( "نتیلات یدیم" )
• تخته و روکش چاله برش
• شمع و جا شمعی هاوداله
• جعبه ادویه هاوداله
پایان شبات یهودیان با مراسم دعای مختصر حوضالح مشخص می شود که معمولاً در خانه انجام می شود. بخشی از مراسم مستلزم استشمام یک ادویه یا گیاه خوشبو است. در جوامع یهودی در اطراف دریای مدیترانه معمولاً از شاخه ای از یک بوته خوشبو استفاده می شد، در اروپای شمالی در سده دوازدهم منابع ادبی استفاده از جعبه یا ظرف ادویه با طراحی خاص وجود داشت. قدیمی ترین جعبه های ادویه باقیمانده برای هاوداله مربوط به میانه های سده شانزدهم است. موزه یهودی ( نیویورک ) یک نمونه آلمانی دارد ح. ۱۵۵۰ تصور می شود که در فرانکفورت آم ماین سرچشمه می گیرد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتفسیرهای متعدد خاخام های اولیه در کتاب مقدس عبری به مراسم تقدیس با اشیاء بصری دلپذیر در میدراش اشاره دارد. میدراش مخیلتا خاخام اسماعیل این تعلیم را در مورد یک آیه کتاب مقدس دارد:
«این خدای من است و من او را جلال خواهم داد" ( خروج 15:2 ) . آیا ممکن است انسان بر آفریننده خود جلال بیافزاید؟ معنای واقعی آن این است: من خدا را به گونه ای که احکام را انجام می دهم ستایش خواهم کرد. من یک لولاو زیبا، سوکای زیبا، حاشیه های زیبا ( تزیتزیت ) و تفیلین زیبا تهیه خواهم کرد. »[ نیازمند منبع]
سایر آموزه های میدراش ( مثلاً شیر هاشیریم رابه ۱٫۱۵ ) همین ایده را ارائه می دهند. این ایده در تلمود بابلی بسط یافته است ( مثلاً باخا قما 9b ) . نسل های بعدی این آموزه را به عنوان وظیفه ای درک می کردند که در صورت امکان، وسایل زیبایی را که در زندگی و عبادت یهودیان استفاده می شد، چه فیزیکی و چه متنی، بسازند.
موارد زیر در شبات استفاده می شود:
• جام کیدوش: کیدوش، به معنای واقعی کلمه، «تقدیس»، برکتی است که بر شراب یا آب انگور برای تقدیس اعیاد شبات و یهودیان خوانده می شود. فنجان های کیدوش بسیار تزئین شده اند و عموماً از چینی، چینی، نقره، اسپند و نیکل ساخته می شوند.
• شمعدان های شبات
• لیوان دستشویی ( "نتیلات یدیم" )
• تخته و روکش چاله برش
• شمع و جا شمعی هاوداله
• جعبه ادویه هاوداله
پایان شبات یهودیان با مراسم دعای مختصر حوضالح مشخص می شود که معمولاً در خانه انجام می شود. بخشی از مراسم مستلزم استشمام یک ادویه یا گیاه خوشبو است. در جوامع یهودی در اطراف دریای مدیترانه معمولاً از شاخه ای از یک بوته خوشبو استفاده می شد، در اروپای شمالی در سده دوازدهم منابع ادبی استفاده از جعبه یا ظرف ادویه با طراحی خاص وجود داشت. قدیمی ترین جعبه های ادویه باقیمانده برای هاوداله مربوط به میانه های سده شانزدهم است. موزه یهودی ( نیویورک ) یک نمونه آلمانی دارد ح. ۱۵۵۰ تصور می شود که در فرانکفورت آم ماین سرچشمه می گیرد. [ ۲]
wiki: هنر تشریفاتی یهودی