هنر برهنه نوعی اثر هنری معمولاً در سبک رُمانتیسم و هنر فیگوراتیو است که برهنگی انسان موضوع اصلی آن است. این اصطلاح برای نقاشی، تندیس گری، عکاسی کاربرد دارد.
نقاشی برهنه یک سنت در هنر غربی است و از آن برای بیان آرمان های زیبایی زن و مرد و سایر خصوصیات انسانی استفاده شده است. این یک بخش اصلی هنر یونان باستان بود و پس از یک دوره نیمه خفته در قرون وسطا، در جریان رنسانس، این هنر به یک موقعیت مرکزی در هنر غربی بازگشت. ورزشکاران، رقصندگان و جنگ آوران برای بیان انرژی و زندگی انسان به تصویر کشیده می شوند. برهنه ها در حالت های مختلف ممکن است احساسات اساسی یا پیچیده ای مانند پاتوس را بیان کنند. [ ۱] به یک معنا، برهنه اثری از هنرهای زیبا است که به عنوان موضوع اصلی بدن انسان بی بند و باری، و شکل دادن یک ژانر موضوعی از هنر، به همان شکلی که مناظر و زندگی هنوز هم دارد. چهره های بدون لباس اغلب در سایر هنرها مانند نقاشی تاریخی، از جمله هنر تمثیلی و مذهبی، پرتره یا هنرهای تزئینی نقش دارند.
هنر برهنه از زمان یونان باستان دارای یک مؤلفهٔ ایدئال بوده است؛ به طور کلی بیشتر از تقلید طبیعت گرایانه، ایدئال گرایی نشان داده شده است. این هنر تلاشی بود برای یافتن در یک شکل انسانی ایدئال کمال گرایانه که از ماده فراتر می رود تا روح، پاکی را برانگیزد. به بیانی، اتحاد بین بدن و روح؛ بنابراین، هنرمندان یونانی آن را بیش از تقلید از بدن انسان بهتر کردند. به تعبیر ارسطو، «هنر آنچه را که طبیعت نمی تواند تکمیل کند، کامل می کند. از طریق هنرمند، اهداف دست نیافته طبیعت را می شناسیم. »[ ۲] بنابراین، با هنر برهنه، بیننده از خطاهایی که چنین نیستند، قدردانی می کند، اما داوری های سلیقه ای، بازتاب های زیبایی شناختی است که از مفهومی از زیبایی ایدئال ذاتی در هر فرد ناشی می شود. به این ترتیب، تعیین معیارهای عمومی غیرممکن است که بر اساس آن هر برهنه برای همه زیبا باشد، و برخی از نویسندگان سعی کرده اند - بدون موفقیت - براساس رایج ترین نسبت ها، «شکل متوسط» ایجاد کنند، که نتیجه ای نداشته است. از آنجایی که زیبایی چیزی انتزاعی، بی اندازه و آرمان گرایانه است و بنابراین دستیابی به آن در عمل دشوار است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنقاشی برهنه یک سنت در هنر غربی است و از آن برای بیان آرمان های زیبایی زن و مرد و سایر خصوصیات انسانی استفاده شده است. این یک بخش اصلی هنر یونان باستان بود و پس از یک دوره نیمه خفته در قرون وسطا، در جریان رنسانس، این هنر به یک موقعیت مرکزی در هنر غربی بازگشت. ورزشکاران، رقصندگان و جنگ آوران برای بیان انرژی و زندگی انسان به تصویر کشیده می شوند. برهنه ها در حالت های مختلف ممکن است احساسات اساسی یا پیچیده ای مانند پاتوس را بیان کنند. [ ۱] به یک معنا، برهنه اثری از هنرهای زیبا است که به عنوان موضوع اصلی بدن انسان بی بند و باری، و شکل دادن یک ژانر موضوعی از هنر، به همان شکلی که مناظر و زندگی هنوز هم دارد. چهره های بدون لباس اغلب در سایر هنرها مانند نقاشی تاریخی، از جمله هنر تمثیلی و مذهبی، پرتره یا هنرهای تزئینی نقش دارند.
هنر برهنه از زمان یونان باستان دارای یک مؤلفهٔ ایدئال بوده است؛ به طور کلی بیشتر از تقلید طبیعت گرایانه، ایدئال گرایی نشان داده شده است. این هنر تلاشی بود برای یافتن در یک شکل انسانی ایدئال کمال گرایانه که از ماده فراتر می رود تا روح، پاکی را برانگیزد. به بیانی، اتحاد بین بدن و روح؛ بنابراین، هنرمندان یونانی آن را بیش از تقلید از بدن انسان بهتر کردند. به تعبیر ارسطو، «هنر آنچه را که طبیعت نمی تواند تکمیل کند، کامل می کند. از طریق هنرمند، اهداف دست نیافته طبیعت را می شناسیم. »[ ۲] بنابراین، با هنر برهنه، بیننده از خطاهایی که چنین نیستند، قدردانی می کند، اما داوری های سلیقه ای، بازتاب های زیبایی شناختی است که از مفهومی از زیبایی ایدئال ذاتی در هر فرد ناشی می شود. به این ترتیب، تعیین معیارهای عمومی غیرممکن است که بر اساس آن هر برهنه برای همه زیبا باشد، و برخی از نویسندگان سعی کرده اند - بدون موفقیت - براساس رایج ترین نسبت ها، «شکل متوسط» ایجاد کنند، که نتیجه ای نداشته است. از آنجایی که زیبایی چیزی انتزاعی، بی اندازه و آرمان گرایانه است و بنابراین دستیابی به آن در عمل دشوار است. [ ۳]
wiki: هنر برهنه