هنر ارمنی سابقه بیش از پنج هزار سال را دارد. ارمنیان در رشته های معماری، منبت کاری، نقاشی، موسیقی و تئاتر پیشینه طولانی دارند. با توجه به کوهستانی بودن ارمنستان و وفور سنگ های ساختمانی در این کشور و استفاده دیرباز از این سنگ ها در امر ساختمان سازی کنده کاری بر روی سنگ ها نیز از اعصار قدیم در میان ارمنیان مرسوم گردید. [ ۱]
مطالعه و پژوهش دربارهٔ هنر ارمنیان از اوایل سده بیستم آغاز شد. از محققین معروف را می توان به: گارگین یکم، سِر آرپی دِرنرسسیان و ژان میشل را نام برد.
نقاشی ارمنی مربوط به دوره ما قبل تاریخ قدمتی ۱۰ هزار ساله دارد ( نقاشی بر دیوارهای غارها، سنگ نگاره ها ) در عصر برنز ( هزاره های ۵ تا ۳ پیش از میلاد ) هنر کاربردی اساساً به صورت سفالگری نمود پیدا می کند ( سفال های رنگی زیبا، مزین به صور هندسی و نقش نگاره های گیاهی ) ( اکتشافات باستان شناسی در تپه شرش، کارنوت، وانادزور و غیره ) . بدون شک جام زرین کشف شده در کاوش های باستان شناسی تپه «آرمگاه وانادزور» که مزین به ۶ شیر است، یکی از زیباترین نمونه های هنر فلزکاری در هزاره دوم قبل از میلاد است.
مشخصه بارز هنر مینیاتور ارمنی که نمونه های اولیه کشف شده آن مربوط به سده ۶ میلادی می باشند رنگ آمیزی زیبا و سبک های متنوع آن است. انجیل های مزین به مینیاتور باقی مانده از سده های دهم و یازدهم میلادی که نام اساتید نقاش آن مشخص نمی باشد دارای ارزش هنری فوق العاده ایی است. این انجیل ها با نام های «انجیل اچمیادزین» ( سال ۹۸۹ م ) ، «انجیل وهاپار» ( سده دهم میلادی ) ، «انجیل موقنی» ( سال ۱۰۳۸ میلادی ) شناخته شده می باشند. «انجیل اچمیادزین» دارای جلدی نفیسی از عاج فیل است و در آن ۴ مینیاتور منحصر به فرد از سده ششم میلادی حفظ شده است. یکی از سبک های اصلی هنر مینیاتور ارمنی تزئین کتب و نسخ دست نوشته است. استاتید مینیاتوریست با استفاده از آب رنگ، گواش و رنگ های چسبی در حاشیه صفحات کتب و نسخ دست نوشته طرح های گرافیکی و مناظر زیبایی با موتیف های گیاهی و حیوانی به یادگار گذاشته اند. در سده میانه هنر مینیاتور ارمنی با سبک ها و مکاتب مختلفی نمود پیدا کرده است. مشهورترین این سبک ها و مکاتب «واسپوراکان»، «آنی»، «سیلیسیه»، «گلادزور»، «داتو»، «جلفا» ( ایران ) و «کریمه» می باشند، که از ترکیب آن ها هنر مینیاتور ارمنی به وجود آمده است.
معماری ارمنی نوعی معماری خاص است که بیش از ۴۵۰۰ سال توسط ارمنیان بکار گرفته می شود. این معماری در طول سالیان دراز دچار تغییر و البته پیشرفت شده است. این معماری رابطه مستقیمی با اقلیم و شرایط طبیعی سرزمین کوهستانی ارمنستان، دارد و البته تحت تأثیر مستقیم تاریخ و فرهنگ ملت ارمنی نیز است. وجود انواع مختلف سنگهای معدنی خصوصاً سنگ توف زیبایی خاصی به این نوع معماری بخشیده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمطالعه و پژوهش دربارهٔ هنر ارمنیان از اوایل سده بیستم آغاز شد. از محققین معروف را می توان به: گارگین یکم، سِر آرپی دِرنرسسیان و ژان میشل را نام برد.
نقاشی ارمنی مربوط به دوره ما قبل تاریخ قدمتی ۱۰ هزار ساله دارد ( نقاشی بر دیوارهای غارها، سنگ نگاره ها ) در عصر برنز ( هزاره های ۵ تا ۳ پیش از میلاد ) هنر کاربردی اساساً به صورت سفالگری نمود پیدا می کند ( سفال های رنگی زیبا، مزین به صور هندسی و نقش نگاره های گیاهی ) ( اکتشافات باستان شناسی در تپه شرش، کارنوت، وانادزور و غیره ) . بدون شک جام زرین کشف شده در کاوش های باستان شناسی تپه «آرمگاه وانادزور» که مزین به ۶ شیر است، یکی از زیباترین نمونه های هنر فلزکاری در هزاره دوم قبل از میلاد است.
مشخصه بارز هنر مینیاتور ارمنی که نمونه های اولیه کشف شده آن مربوط به سده ۶ میلادی می باشند رنگ آمیزی زیبا و سبک های متنوع آن است. انجیل های مزین به مینیاتور باقی مانده از سده های دهم و یازدهم میلادی که نام اساتید نقاش آن مشخص نمی باشد دارای ارزش هنری فوق العاده ایی است. این انجیل ها با نام های «انجیل اچمیادزین» ( سال ۹۸۹ م ) ، «انجیل وهاپار» ( سده دهم میلادی ) ، «انجیل موقنی» ( سال ۱۰۳۸ میلادی ) شناخته شده می باشند. «انجیل اچمیادزین» دارای جلدی نفیسی از عاج فیل است و در آن ۴ مینیاتور منحصر به فرد از سده ششم میلادی حفظ شده است. یکی از سبک های اصلی هنر مینیاتور ارمنی تزئین کتب و نسخ دست نوشته است. استاتید مینیاتوریست با استفاده از آب رنگ، گواش و رنگ های چسبی در حاشیه صفحات کتب و نسخ دست نوشته طرح های گرافیکی و مناظر زیبایی با موتیف های گیاهی و حیوانی به یادگار گذاشته اند. در سده میانه هنر مینیاتور ارمنی با سبک ها و مکاتب مختلفی نمود پیدا کرده است. مشهورترین این سبک ها و مکاتب «واسپوراکان»، «آنی»، «سیلیسیه»، «گلادزور»، «داتو»، «جلفا» ( ایران ) و «کریمه» می باشند، که از ترکیب آن ها هنر مینیاتور ارمنی به وجود آمده است.
معماری ارمنی نوعی معماری خاص است که بیش از ۴۵۰۰ سال توسط ارمنیان بکار گرفته می شود. این معماری در طول سالیان دراز دچار تغییر و البته پیشرفت شده است. این معماری رابطه مستقیمی با اقلیم و شرایط طبیعی سرزمین کوهستانی ارمنستان، دارد و البته تحت تأثیر مستقیم تاریخ و فرهنگ ملت ارمنی نیز است. وجود انواع مختلف سنگهای معدنی خصوصاً سنگ توف زیبایی خاصی به این نوع معماری بخشیده است.
wiki: هنر ارمنی