همگرایی گرانشی

همگرایی گرانشی هنگامی روی می دهد که نور یک چشمهٔ درخشان بسیار دور ( مانند یک اختروش ) در مسیرش تا رصدگر، از کنار جسم پرجرم دیگری ( مانند یک خوشهٔ کهکشانی ) بگذرد و مسیرش خمیده شود. جسم میانی عدسی گرانشی نامیده می شود. این پدیده یکی از پیش بینی های نظریهٔ نسبیت عام اینشتین است.
براساس نسبیت عام، جرم می تواند فضازمان را خمیده کند و در نتیجه میدان گرانشی ای بسازد که می تواند نور را منحرف کند. این پدیده را نخستین بار آرتور ادینگتون در سال ۱۹۱۹ در جریان یک خورشیدگرفتگی آزمود که در آن نور ستاره ای که از نزدیک خورشید می گذشت کمی خم شده و در نتیجه مکان ظاهری ستاره کمی جابه جا شد.
با همگرایی گرانشی می توان اطلاعاتی دربارهٔ جسم میانی ( عدسی ) از جمله جرم آن به دست آورد.