همه پرسی سیلزی علیا یک همه پرسی بود که پیمان ورسای اجرای آن را برای مشخص کردن مرز بین آلمان ( جمهوری وایمار ) و لهستان ( جمهوری دوم لهستان ) الزامی کرده بود و در ۲۰ مارس ۱۹۲۱ اجرا شد. منطقهٔ سلزی علیا از لحاظ تاریخی ترکیبی از لهستانی ها و آلمانی ها بود و بنابر آمار پیش از جنگ جهانی اول ۶۰ درصد جمعیت آن را لهستانی ها تشکیل می دادند و مدعی بودند امپراتوری آلمان نسبت به ایشان سیاستی تبعیض آمیز در پیش گرفته است و علیه آلمانی ها دست به سه شورش مسلح و گسترده زدند. در نتیجهٔ این همه پرسی از ۱۵ مه ۱۹۲۲ بخش هایی از منطقهٔ سیلزی علیا بخشی از جمهوری دوم لهستان شد.
متفقین مسئلهٔ سیلزی علیا را پس از آن به «جامعه» ارجاع دادند که خود نتوانستند مناقشات ارضی در این منطقه را حل کنند. [ ۱] پس از جنگ جهانی اول، جمهوری دوم لهستان مدعی حاکمیت بر سیلزی علیا، که پیشتر بخشی از پروس بود شد. در معاهدهٔ ورسای پیشنهادی مبنی بر اجرای همه پرسی سیلزی در علیا گنجانده شده است تا در مورد این امر تصمیم گیری شود که این منطقه بخشی از کدامیک از دو کشور آلمان یا لهستان باشد. اعتراض ها در مورد تبعیض های مقامات آلمانی با ساکنان لهستانی الاصل این مناطق منجر به شورش های سیلزی اول و دوم ( ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ ) شد.
در همه پرسی ۲۰ مارس ۱۹۲۱، ۵۹٫۶ درصد ( حدود ۵۰۰٬۰۰۰ نفر ) از آرا برای الصاق به آلمان بود، ولی لهستان مدعی شد که شرایط رای گیری عادلانه نبوده است. این امر به سومین شورش سیلزی در ۱۹۲۱ انجامید. [ ۲]
در ۱۲ اوت ۱۹۲۱، حل این مسئله به «جامعه» ارجاع شد. شورای اجرایی کمیته ای بری مطالعهٔ وضعیت با حضور نمایندگانی از بلژیک، برزیل، چین، و اسپانیا تشکیل داد. [ ۳] کمیته پیشنهاد کرد که سیلزی علیا بنابر بر خواستهٔ مشخص شدهٔ هر بخش بین دو کشور لهستان و آلمان تقسیم شود و دو کشور تمهیداتی برای ارتباط دو منطقه ( از جمله آزادی تجارت کالا بین دو منطقه بسته به همبستگی اقتصادی و صنعتی آن ها ) در نظر بگیرند. [ ۴] در نوامبر ۱۹۲۱ کنفرانسی در ژنو تشکیل شد تا قراردادی بین دو کشور منعقد شود. پس از پنج جلسه، قرار بر آن شد که بیشتر مناطق سیلزی علیا به آلمان تخصیص یابد، ولی اغلب منابع معنی و مقدار زیادی از صنایع منطقه در بخشی قرار داشت که به لهستان تخصیص یافته بود.
اعلان عمومی این موافقت نامه در مه ۱۹۲۲ موجب خشم مردم آلمان شد، بااین حال هر دو کشور قرار را به تصویب رساندند و در نتیجهٔ آن صلحی در منطقه ایجاد شد که تا آغاز جنگ جهانی دوم پایدار ماند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمتفقین مسئلهٔ سیلزی علیا را پس از آن به «جامعه» ارجاع دادند که خود نتوانستند مناقشات ارضی در این منطقه را حل کنند. [ ۱] پس از جنگ جهانی اول، جمهوری دوم لهستان مدعی حاکمیت بر سیلزی علیا، که پیشتر بخشی از پروس بود شد. در معاهدهٔ ورسای پیشنهادی مبنی بر اجرای همه پرسی سیلزی در علیا گنجانده شده است تا در مورد این امر تصمیم گیری شود که این منطقه بخشی از کدامیک از دو کشور آلمان یا لهستان باشد. اعتراض ها در مورد تبعیض های مقامات آلمانی با ساکنان لهستانی الاصل این مناطق منجر به شورش های سیلزی اول و دوم ( ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ ) شد.
در همه پرسی ۲۰ مارس ۱۹۲۱، ۵۹٫۶ درصد ( حدود ۵۰۰٬۰۰۰ نفر ) از آرا برای الصاق به آلمان بود، ولی لهستان مدعی شد که شرایط رای گیری عادلانه نبوده است. این امر به سومین شورش سیلزی در ۱۹۲۱ انجامید. [ ۲]
در ۱۲ اوت ۱۹۲۱، حل این مسئله به «جامعه» ارجاع شد. شورای اجرایی کمیته ای بری مطالعهٔ وضعیت با حضور نمایندگانی از بلژیک، برزیل، چین، و اسپانیا تشکیل داد. [ ۳] کمیته پیشنهاد کرد که سیلزی علیا بنابر بر خواستهٔ مشخص شدهٔ هر بخش بین دو کشور لهستان و آلمان تقسیم شود و دو کشور تمهیداتی برای ارتباط دو منطقه ( از جمله آزادی تجارت کالا بین دو منطقه بسته به همبستگی اقتصادی و صنعتی آن ها ) در نظر بگیرند. [ ۴] در نوامبر ۱۹۲۱ کنفرانسی در ژنو تشکیل شد تا قراردادی بین دو کشور منعقد شود. پس از پنج جلسه، قرار بر آن شد که بیشتر مناطق سیلزی علیا به آلمان تخصیص یابد، ولی اغلب منابع معنی و مقدار زیادی از صنایع منطقه در بخشی قرار داشت که به لهستان تخصیص یافته بود.
اعلان عمومی این موافقت نامه در مه ۱۹۲۲ موجب خشم مردم آلمان شد، بااین حال هر دو کشور قرار را به تصویب رساندند و در نتیجهٔ آن صلحی در منطقه ایجاد شد که تا آغاز جنگ جهانی دوم پایدار ماند. [ ۳]
wiki: همه پرسی سیلزی علیا