دسته ای از آواها با گذاشتن زبان در پشت یا نزدیک دندان ها ساخته می شوند. آواهایی که بدین روش پدید می آیند دندانی ( dental ) نام دارند. اگر زبان میان دندانی ها جای بگیرد، آوای شنیده شده را میان دندانی می نامند. میان دندانی ها در زبان های پیشین ایرانی بوده و امروزه با فرگشت زبانی از میان رفته اند. میان دندانی ها در زبان اوستایی در واژه هایی همچون ورثرغنه و گئومرثه[ ۱] ( کیومرث ) به آوای واج ث دیده می شود. در زبان پهلوی ( پارسی میانه ) نیز همچنان واج ذ دیده می شود همچون: موبذ، بوذ ( بود ) ، گنبذ، ارگبذ، . . . . [ ۲]
واج ث امروزه در زبان های کم شماری همچون برمه ای، انگلیسی، عربی، اسپانیایی و یونانی بازمانده است.
واج ذ به گونه هایی و در زبان های اندکی همچون انگلیسی، عربی، اسپانیایی هنوز شنیده می شود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواج ث امروزه در زبان های کم شماری همچون برمه ای، انگلیسی، عربی، اسپانیایی و یونانی بازمانده است.
واج ذ به گونه هایی و در زبان های اندکی همچون انگلیسی، عربی، اسپانیایی هنوز شنیده می شود. [ ۳]
wiki: همخوان دندانی