[ویکی شیعه] هلال شیعی به انگلیسی (Shi`ite Crescent) به جریانی سیاسی- مذهبی اشاره دارد که شامل بخش هایی از هند، پاکستان، ایران، عراق، بحرین، شرق عربستان سعودی، بخش هایی از ترکیه، لبنان، سوریه و آفریقا بوده و علاوه بر شیعیان دوازده امامی گروه های اسماعیلیه، زیدیه، علویان سوریه و بکتاشیه ترکیه را نیز شامل می شود. این اصطلاح اولین بار توسط عبدالله دوم پادشاه اردن در سال (۲۰۰۴ م) و در خلال به قدرت رسیدن شیعیان در عراق، فراگیری سیاسی وسیعی یافت و غالبا از سوی کسانی که در صدد القای نوعی خطر از شدت یافتن روابط شیعیان عراق با جهان خارج خصوصا ایران است، استفاده می شود. مقام های جمهوری اسلامی ایران طرح چنین واژگانی را توطئه دشمنان و در راستای شیعه هراسی می دانند.
واژه «هلال شیعی» اولین بار از سوی عبدالله دوم پادشاه اردن، مطرح شد که در خلال آن خطر قدرت گرفتن شیعیان را در منطقه مطرح کرد. پس از او حسنی مبارک در مصر برخی از مقامات عربستان سعودی، از جمله کسانی بودند که خطر هلال شیعی را در منطقه مطرح کردند به عقیده آن ها جمهوری اسلامی ایران می تواند، با اعمال نفوذ طبیعی در میان شیعیان عراق، تحولات ژئوپلتیک خاور میانه را هدایت کرده و موازنه قدرت را به نفع شیعیان و علیه منافع آمریکا، اسرائیل و اهل سنت تغییر دهد.
کاربرد این واژه، مقارن با به قدرت رسیدن شیعیان در انتخابات عراق، پس از حمله ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۳ م به این کشور بود. بر این اساس به قدرت رسیدن شیعیان در عراق، تکمیل کننده هلالی از حوزه های نفوذ شیعی بود که کشورهای لبنان، سوریه، عراق، ایران، پاکستان و افغانستان را در بر می گرفت؛ به این معنا که نه تنها در ایران، شیعیان در قالب جمهوری اسلامی و در لبنان در مقام جنبشی مقتدر و پیشرو، بلکه در عراق و سوریه نیز که دولت را در اختیار دارند، از جایگاه تعیین کننده ای در منطقه برخوردار هستند.
واژه «هلال شیعی» اولین بار از سوی عبدالله دوم پادشاه اردن، مطرح شد که در خلال آن خطر قدرت گرفتن شیعیان را در منطقه مطرح کرد. پس از او حسنی مبارک در مصر برخی از مقامات عربستان سعودی، از جمله کسانی بودند که خطر هلال شیعی را در منطقه مطرح کردند به عقیده آن ها جمهوری اسلامی ایران می تواند، با اعمال نفوذ طبیعی در میان شیعیان عراق، تحولات ژئوپلتیک خاور میانه را هدایت کرده و موازنه قدرت را به نفع شیعیان و علیه منافع آمریکا، اسرائیل و اهل سنت تغییر دهد.
کاربرد این واژه، مقارن با به قدرت رسیدن شیعیان در انتخابات عراق، پس از حمله ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۳ م به این کشور بود. بر این اساس به قدرت رسیدن شیعیان در عراق، تکمیل کننده هلالی از حوزه های نفوذ شیعی بود که کشورهای لبنان، سوریه، عراق، ایران، پاکستان و افغانستان را در بر می گرفت؛ به این معنا که نه تنها در ایران، شیعیان در قالب جمهوری اسلامی و در لبنان در مقام جنبشی مقتدر و پیشرو، بلکه در عراق و سوریه نیز که دولت را در اختیار دارند، از جایگاه تعیین کننده ای در منطقه برخوردار هستند.
wikishia: هلال_شیعی